Sōjōbō

wódz tengu

Sōjōbō (jap. 僧正坊 sōjōbō; pol. kapłan buddyjski wyższej rangi) – w mitologii japońskiej wódz tengu, zamieszkujący górę Kurama na północ od Kioto, przez Razana Hayashi zaliczany do trzech najważniejszych daitengu (wielkich tengu)[1].

Sōjōbō (po prawej) uczy walki mieczem Yoshitsune Minamoto, ilustracja z 1897 aut. Yoshitoshi Tsukioka

Sōjōbō przedstawiany jest w ludzkiej postaci, acz z długim nosem, ubrany w czerwony strój yamabushi i mitrę. W rękach trzyma wachlarz z piór bądź siekierę, a jako wierzchowiec służy mu dzik. Kult Sōjōbō popularny był wśród łowców i drwali[2][3].

Sōjōbō znany jest przede wszystkim z opowieści o słynnym wojowniku Yoshitsune Minamoto. W młodości był on mnichem w świątyni Kurama na górze Kurama. Razan Hayashi w Honchō-jinjakō opisuje ludowe podania, zgodnie z którymi Yoshitsune swoje niezwykłe umiejętności zdobył od tengu Kuramy, którym jest właśnie Sōjōbō[1].

Przypisy edytuj

  1. a b Marinus Wilhelm de Visser. The Tengu. „Transactions of the Asiatic Society of Japan”. 34 (2), 1908. Z. P. Maruya & Co.. (ang.). 
  2. Patricia Turner, Russell Coulter: Dictionary of Ancient Deities. Oksford, Toronto: Oxford University Press, 2001, s. 458. ISBN 978-0-19-514504-5. OCLC 51597574. (ang.).
  3. T. Volkner: The Animal in Far Eastern Art and Especially in the Art of the Japanese Netsuke, with References to Chinese Origins, Traditions, Legends, and Art. Lejda: BRILL, 1975, s. 161. ISBN 978-90-04-04295-7. OCLC 2121934. (ang.).