SS Polonia
SS Polonia – statek pasażerski, używany w latach 1912-1939. Początkowo nosił nazwę Kursk.
| |
| Poprzednie nazwy |
„Kursk” |
|---|---|
| Bandera | |
| Port macierzysty |
Gdynia |
| Armator | |
| Dane podstawowe | |
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia |
Barclay, Curle & Co. Ltd. |
| Data wodowania | |
| Data wycofania ze służby | |
| Dane techniczne | |
| Nośność (DWT) |
7200 |
| Liczebność załogi |
290 |
| Liczba pasażerów |
800 |
| Długość całkowita (L) |
137,20 m |
| Szerokość (B) |
17,20 m |
| Zanurzenie (D) |
7,60 m |
| Pojemność |
brutto: 7500 RT |
| Napęd mechaniczny | |
| Silnik |
2 maszyny parowe |
| Moc silnika |
6000 KM |
| Liczba śrub napędowych |
2 |
| Prędkość maks. |
14 w. |
Historia edytuj
Polonia, początkowo Kursk (jeden z tzw. „klejnotów Księżniczki Dagmary”[1]), była statkiem pasażersko-drobnicowym, zbudowana została w 1910 roku w Glasgow. Początkowo służyła na linii rosyjsko-amerykańskiej, tj. pomiędzy Lipawą i Nowym Jorkiem. Byłą drugim z czterech statków zbliżonej konstrukcji: pierwszy, Rossija zbudowany w 1908 r. nie pływał nigdy pod polską banderą, dwoma kolejnymi były przyszłe polskie statki SS Pułaski i SS Kościuszko. Chrzest okrętu odbył się w 1919 roku w Konstantynopolu[2].
W 1921 roku znalazła się (wraz z pozostałymi trzema statkami) pod banderą duńską, jako własność kompanii żeglugowej Det Östasiatiske Kompagni obsługującą Balitic-American Line, wtedy też nadano jej nazwę Polonia, bowiem statek miał przewozić do Ameryki głównie emigrantów z Polski. Pozostałe statki otrzymały nazwy trzech państw bałtyckich: Latvia, Estonia i Lithuania.
Statek obsługiwał odtąd linię Lipawa-Gdańsk-Kopenhaga-Nowy Jork. Na mocy umowy z 11 marca 1930 roku – za 18 milionów złotych – przeszedł, razem z SS „Pułaski” i SS „Kościuszko”, pod banderę polską, do spółki Polskie Transatlantyckie Towarzystwo Okrętowe (PTTO), a od października 1934 roku do Gdynia-Ameryka Linie Żeglugowe SA (GAL) bez zmiany nazwy, zapoczątkowując polską flotę pasażerską. Duńczycy sprzedali linię (wraz z prawem do przystani w dokach Nowego Jorku[1]) i „klejnoty” chętnie, bo właśnie w roku 1930, wobec załamania się gospodarki amerykańskiej w czasach wielkiego kryzysu władze Stanów Zjednoczonych drastycznie obniżyły kwoty imigranckie. Linię obsługiwały wtedy już tylko trzy statki, największy i najstarszy, Latvia (eks- Rossija) został wcześniej sprzedany do Japonii.
"Polonia” obsługiwała linię Gdynia-Kopenhaga-Halifax-Nowy Jork. Pierwszym kapitanem statku był Mamert Stankiewicz, który dowodził nim do czasu objęcia dowództwa nowego polskiego flagowego statku MS Piłsudski. W związku ze zmniejszeniem się liczby pasażerów na trasie transatlantyckiej, od roku 1933 skierowano statek na tzw. linię palestyńską Konstanca-Stambuł-Jafa-Hajfa-Pireus-Stambuł-Konstanca, gdzie przewoził przede wszystkim emigrujących z Polski do Palestyny Żydów[3].
Na tej trasie statek odbył 123 rejsy. Pływał też jako wycieczkowiec (m.in. w lipcu 1931 roku, jako pierwszy polski statek pasażerski dotarł do Nordkapu). Sprzedany został na złom do Włoch w roku 1939.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Karol Olgierd Borchardt: Znaczy kapitan, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1979, ISBN 83-215-5164-5
- Jan Piwowoński, Flota spod biało-czerwonej, Adam Werka (ilustr.), Brunon Nowicki (oprac.), Warszawa: Nasza Księgarnia, 1989, ISBN 83-10-08902-3, OCLC 834682944.
- Witold J. Urbanowicz: Transatlantyki: Zarys ich dziejów i techniki, rozdział VI, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1977