SMS Iltis (1878)niemiecka kolonialna kanonierka z końca XIX wieku, zbudowana przez Kaiserliche Werft w Gdańsku dla Kaiserliche Marine, która zatonęła w sztormie u wybrzeży chińskich. Jej nazwę odziedziczyła kolejna kolonialna kanonierka niemiecka, z 1898 r.

SMS Iltis (1878)[1]
Typ

Wolf

Historia
Stocznia

Kaiserliche Werft Danzig

Wodowanie

1878

Zamówiony dla  Kaiserliche Marine
Los okrętu

zatonął w sztormie 23 lipca 1896

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

561 ton

Długość

44,5 m

Szerokość

7,6 m

Zanurzenie

3,4 m

Materiał kadłuba

żelazny

Napęd
żaglowy, trójmasztowa barkentyna
1 maszyna parowa, moc 142 ihp, 1 śruba
Prędkość

8 węzłów

Uzbrojenie
2x125mm, 2x87mm, 4x37mm działka rewolwerowe
Załoga

85

Konstrukcja edytuj

Podobnie jak siostrzane kanonierki typu „Wolf”, była barkentyną o żelaznym kadłubie, wyposażoną dodatkowo w maszynę parową o mocy 142 koni parowych. Klasyfikowane jako kanonierki I klasy, okręty typu „Wolf”, były rozwinięciem wcześniejszego kanonierek typu „Cyclop”; okręty te miały dobrą dzielność morską. Uzbrojone były w dwie gwintowane armaty kal. 125 mm, dwie kal. 87 mm i cztery działka rewolwerowe[1].

„Iltis” służyła na Dalekim Wschodzie, usiłując egzekwować interesy Cesarstwa Niemieckiego. W 1885 podjęła próbę aneksji Wysp Karolińskich, co spowodowało gwałtowne protesty Hiszpanii, roszczącej sobie prawa do archipelagu. Sprawa skończyła się arbitrażem papieskim[2].

Wysłana do Korei w 1895 roku, by chronić niemieckiego konsula w Seulu wobec grożącej w tym kraju wojny, wyratowała ok. 200 chińskich rozbitków ze statków zatopionych w bitwie pod Pundgo[2][3].

W kwietniu 1895 roku została wysłana na Tajwan[2]. Wyspa miała być przejęta przez Japończyków na mocy traktatu z Shimonoseki, wśród ludności lokalnej wybuchły zamieszki i kilka mocarstw przysłało okręty dla ochrony swych obywateli. 5 czerwca, gdy na pokładzie niemieckiego parowca „Artur” uciekał z Danshui prezydent Republiki Tajwanu Tang Jingsong ze skarbem, żołnierze lokalnego garnizonu otwarli ogień do parowca. „Iltis” odpowiedziała i uciszyła chińskie baterie, zabijając 20 ludzi[4].

Kanonierka zatonęła 23 lipca 1896[1] w tajfunie na Morzu Żółtym, niedaleko Qingdao na półwyspu Shandong. Ocalało tylko 10 członków załogi[2].

Przypisy edytuj

  1. a b c Roger Chesneau, Eugène Kolesnik: Conway’s All the World’s Fighting Ships, 1860–1905. London: Conway Maritime Press, 1979, s. 260. ISBN 0-85177-133-5.
  2. a b c d German Army and Navy: Uniforms and Insignia, 1871-1918. Bennington, VT: 1968, s. 102–103.
  3. Herbert Wrigley Wilson: Ironclads in Action; a Sketch of Naval Warfare from 1855 to 1895. London: S. Low, 1896, s. 75. (ang.).
  4. Andrew Morris: The Taiwan Republic of 1895 and the Failure of the Qing Modernization project. W: Stephane Corcuff: Memories of the Future: National Identity Issues and Thesearch for a New Taiwan. Armonk, N.Y.; London: M.E. Sharpe, 2002, s. 4, seria: Taiwan in the modern world. ISBN 0-7656-0792-1. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj