Wikipedia

SPR-2

Rosyjski stacja zakłócania łączności

SPR-2 „Rtutʹ” (ros. СПР-2 «Ртуть» pol. Rtęć, wg indeksu GRAU 1Л29, Станция Помех Радиовзрывателям, Stancyja Pomiech Radiowzrywatielam) – rosyjska stacja zakłócania łączności lotniczej i naziemnej oraz radarów, uniemożliwiająca działanie artyleryjskich zapalników radiowych.

SPR-2
Ilustracja
Dane podstawowe
Producent

Kazanski optiko-miechaniczeski zawod

Przeznaczenie

stacja walki elektronicznej

Historia
Data konstrukcji

1985

Dane techniczne
Moc

250 W

Apertura pionowa

150°

Częstotliwość

95-420 MHz

Platforma

MT-LB

Użytkownicy
 ZSRR  Rosja

Historia edytuj

W latach 80. XX w. w Ogólnorosyjskim Naukowo-Badawczym Instytucie „Gradient” (ros. Всероссийский научно-исследовательский институт «Градиент») prowadzono prace nad nową stacją zagłuszeń. Pierwotnie zakładano powstanie nowej konstrukcji na bazie transportera opancerzonego BTR-70, w trakcie prac zdecydowano się na wykorzystanie BTR-80. Nowa konstrukcja została przyjęta na wyposażenie Armii Radzieckiej w 1985 r. Produkcja seryjna została uruchomiona przez Briański Zakład Elektromechaniczny (ros. Брянски электромеханически завод) w 1991 r.[1] Stacja zabezpiecza jednostki, znajdujące się na ochranianym obszarze przed atakiem pociskami artyleryjskimi wyposażonymi w zapalniki radiowe. Działanie stacji ma doprowadzić do zdetonowania nadlatujących pocisków w bezpiecznej odległości od celu. Przewidziano, że w ten sposób będą ochraniane oddziały znajdujące się na pierwszej linii frontu, sztaby, wyrzutnie pocisków rakietowych oraz rejony koncentracji wojsk. Stacja ma możliwość pracy zarówno podczas postoju, jak i w trakcie ruchu. Może pracować w trybie automatycznym, rozpoznawczym oraz zakłóceń. Ochraniany obszar wynosi ok. 50 ha[2]. Aby zwiększyć prawdopodobieństwo zakłócenia, jej działanie jest modulowane z wykorzystaniem efektu Dopplera[3].

W listopadzie 2013 r. Koncern „Technologie Radioelektroniczne” (KRET) poinformował, że zrealizował państwowe zamówienie na modernizację pojazdów walki radioelektronicznej. Nowe pojazdy otrzymały oznaczenie SPR-2M „Rtutʹ BM” 1L262 (ros. СПР-2М «Ртуть-БМ», 1Л262). Zastosowano podwozie gąsienicowe transportera MT-LB dostarczone przez zakłady Muromtiepłowoz (ros. Муромтепловоз) z Murom, całość była montowana w Kazańskich Zakładach Optyczno-Mechanicznych (ros. Казански оптико-механически завод)[4]. Jeszcze jesienią tego roku wojska rosyjskie otrzymały 10 pojazdów tego typu, docelowo planuje się wprowadzenie do użytku ok. 100 pojazdów. Zdolności produkcyjne zakładów są szacowane na 10-12 stacji wyprodukowanych rocznie. W maju 2014 r. stacje zostały wykorzystane podczas manewrów w rejonie Tambowa[5]. Nowa wersja otrzymała możliwość zagłuszania częstotliwości VHF[6]. Cena pierwszych 10 egzemplarzy stacji wyniosła 700 milionów rubli[7].

Zmodernizowana wersja pojazdu została zaprezentowana w 2015 r. podczas targów MAKS[8]. W 2019 r. pojazdy weszły na wyposażenie oddziałów Centralnego Okręgu Wojskowego[9]. Na potrzeby eksportu została opracowana wersja 1L262E[7].

Konstrukcja edytuj

 
SPR-2 w położeniu bojowym

Stacja SPR-2 to samobieżna stacja walki elektronicznej. W wersji SPR-2M „Rtutʹ BM” jest zabudowana na nadwoziu transportera MT-LB, co zapewnia jej wysoką mobilność. Wodoszczelny kadłub pojazdu jest wykonany z walcowanych płyt pancernych łączonych spawami. Pancerz pojazdu zapewnia załodze ochronę przed pociskami broni strzeleckiej i odłamkami. W przedniej części znajduje się przedział transmisji napędu oraz przedział kierowania ze stanowiskiem kierowcy. Stanowisko operatora znajduje się w zaadaptowanym przedziale transportowym. Na tylnej części kadłuba transportera jest zamontowany podnoszony maszt z antenami. W pozycji marszowej maszt jest składany do przodu i kładziony na nadwoziu. Dla zabezpieczenia przed ewentualnymi uszkodzeniami jest osłonięty markizą. Stacja pracuje w zakresie częstotliwości od 95 do 420 MHz z mocą 250 watów. Zapewnia ochronę obszaru do 50 hektarów, prawdopodobieństwo skutecznego przeciwdziałania atakowi szacuje się na 80%. Działanie stacji opiera się na zakłóceniu radiowych systemów naprowadzania pocisków artyleryjskich i ich detonowaniu w znacznej odległości od celu lub zmuszanie ich do detonacji na powierzchni ziemi, a nie w powietrzu. W obu przypadkach zmniejsza to zniszczenia, jakich mogą doznać ochraniane jednostki[4]. System jest w stanie tłumić jednocześnie do sześciu częstotliwości radiowych, jego zdolność do samodzielnego działania wynosi sześć godzin. Stacja może pracować w temperaturach od -40 do +50 °C[10]. Określenie częstotliwości roboczej zapalników radiowych odbywa się z błędem nie większym niż 200-300 Hz[7]. Przejście ze stanu marszowego do bojowego zajmuje obsłudze 10 minut[11].

Stacja SPR-2M może pracować w trybach[12]:

  • rozpoznawczym – pasywny tryb wyszukiwania częstotliwości, na których pracują nadajniki nieprzyjaciela,
  • automatycznym – aktywny tryb zakłócania częstotliwości na których są aktywowane zapalniki radiowe,
  • zakłóceń – aktywny tryb zakłócania łączności nieprzyjaciela.

Użycie bojowe edytuj

System został wykorzystany w 2014 r. podczas ataku Rosji na Ukrainę. Jego obecność została stwierdzona w rejonie Gorłówki[13]. Stacje SPR-2M zostały też wykorzystane podczas agresji wojsk rosyjskich na Ukrainę w 2022 r., zastosowano je do obrony nacierających wojsk i ich obiektów, a także infrastruktury na terytoriach okupowanych[4].

Przypisy edytuj

  1. ↑ 1Л29 Ртуть-Б / 1Л262 Ртуть-БМ. Отечественная Военная Техника (после 1945г.). [dostęp 2022-07-17]. (ros.).
  2. ↑ Станция помех радиовзрывателям СПР-2 «Ртуть-Б». 117 отдельный разведывательный батальон. [dostęp 2022-07-17]. (ros.).
  3. ↑ РЭБ «1Л29 СПР-2 Ртуть-Б». Армия СССР. [dostęp 2022-07-17]. (ros.).
  4. ↑ a b c Станция помех радиовзрывателям СПР-2М «Ртуть-БМ». Военное обозрение. [dostęp 2022-07-23]. (ros.).
  5. ↑ Машина РЭБ 1Л262 «Ртуть-БМ». Военное обозрение. [dostęp 2022-07-17]. (ros.).
  6. ↑ Что за комплекс дистанционного подрыва «Ртуть-Б» замечен на Украине?. Аргументы и Факты». [dostęp 2022-07-17]. (ros.).
  7. ↑ a b c На полигоне в Челябинской области обнаружена «Ртуть». Оружейня. [dostęp 2022-07-23]. (ros.).
  8. ↑ КРЭТ представляет наземные системы радиоэлектронной борьбы. Rostec. [dostęp 2022-07-17]. (ros.).
  9. ↑ "Ртуть-БМ против умных боеприпасов. LiveJournal. [dostęp 2022-07-23]. (ros.).
  10. ↑ Что делает «Ртуть» в войсках РФ ?. LiveJournal. [dostęp 2022-07-23]. (ros.).
  11. ↑ Непробиваемый купол защиты. Как иностранных разведчиков "Ртуть-БМ" без хлеба оставляет. Zen. [dostęp 2022-07-23]. (ros.).
  12. ↑ Война невидимая и эффективная. Военно-промышленный курьер. [dostęp 2022-07-24]. (ros.).
  13. ↑ «Борисоглебск» и «Ртуть»: на что способны новые комплексы РЭБ?. Военный справочник. [dostęp 2022-07-24]. (ros.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=SPR-2&oldid=69263478”