Sabine Lisicki

Sabine Lisicki
	; Sabine Lisicki (2016)
Państwo	Niemcy
Data i miejsce urodzenia	22 września 1989 ; Troisdorf
Wzrost	178 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	2006
Zakończenie kariery	aktywna
Trener	Richard Lisicki
	Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	4 WTA, 3 ITF
Najwyżej w rankingu	12 (21 maja 2012)
Australian Open	4R (2012)
Roland Garros	3R (2013, 2015)
Wimbledon	F (2013)
US Open	4R (2011, 2015)
	Gra podwójna
Wygrane turnieje	4 WTA, 0 ITF
Najwyżej w rankingu	35 (9 kwietnia 2012)
Australian Open	2R (2016)
Roland Garros	3R (2013)
Wimbledon	F (2011)
US Open	QF (2012)
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Sabine Katharina Lisicki (niem. l ɪ ˈ z ɪ k i, ur. 22 września 1989 w Troisdorfie) – niemiecka tenisistka pochodzenia polskiego^[1], finalistka wielkoszlemowego turnieju Wimbledon 2013 w grze pojedynczej, czwarta na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012 w grze mieszanej, reprezentantka kraju w Pucharze Federacji. Podczas turnieju w Stanford w 2014 roku ustanowiła rekord szybkości serwisu wśród kobiet – prawie 211 km/h^[2].

Kariera edytuj

Sabine Lisicki otrzymała licencję profesjonalistki w 2006. Podczas pierwszego turnieju w karierze w portugalskiej Coimbrze dotarła do drugiej rundy, a już we wrześniu tego samego roku – do półfinału imprezy w Mollerussa. W następnym roku dzięki dzikiej karcie zadebiutowała w kwalifikacjach do imprezy WTA Tour, odbywającej się w Berlinie. Dochodząc do drugiej rundy eliminacji pokonała znaną deblistkę reprezentującą wówczas Zimbabwe – Carę Black. W pozostałych występach w WTA i ITF odpadała we wczesnych rundach. Rok później, także w Berlinie, pierwszy raz zagrała w turnieju głównym, przegrywając z Włoszką Marą Santangelo w pierwszym meczu. W 2007 wygrała dwa turnieje ITF (w Jersey i w Toronto), a w dwóch innych odpadła w finale. Podczas Australian Open 2008 przechodząc przez eliminacje dotarła do turnieju głównego, w którym w I rundzie pokonała turniejową „szesnastkę” – Rosjankę Dinarę Safinę 7:6, 4:6, 6:2. W drugim pojedynku pokonała Ukrainkę Mariję Korytcewą 6:1, 7:5, w III rundzie (1/16 finału) odpadła po meczu z Dunką Caroline Wozniacki w trzech setach.

19 kwietnia 2009 wygrała swój pierwszy turniej WTA, Family Circle Cup 2009 w Charleston, gdzie kolejno pokonała: Marie-Ève Pelletier 7:5, 6:4, Lenkę Wienerovą 6:4, 6:3, Venus Williams 6:4, 7:6(5), Jelenę Wiesninę 6:4, 6:0, Marion Bartoli 6:3, 6:1, a w finale zwyciężyła nad wyżej notowaną Caroline Wozniacki 6:2, 6:4. Po tym zwycięstwie awansowała na 43. miejsce w rankingu WTA. Pod koniec sezonu 2009, w październiku dotarła do finału halowego turnieju w Luksemburgu FORTIS Championships Luxembourg, gdzie przegrała z Timeą Bacsinszky 2:6, 5:7.

Drugi singlowy tytuł rangi WTA zdobyła 13 czerwca 2011 wygrywając turniej na trawiastych kortach w Birmingham, pokonując w finale turniejową „czwórkę” Danielę Hantuchovą 6:3, 6:2. Na Wimbledonie, grając dzięki dzikiej karcie, dotarła do półfinału, który przegrała z Mariją Szarapową wynikiem 4:6, 3:6. Na kortach All England Lawn Tennis and Croquet Club Lisicka dotarła do finału gry podwójnej w parze z Samantą Stosur, w którym przegrały z parą Květa Peschke/Katarina Srebotnik 3:6, 1:6. Pod koniec sierpnia, podczas turnieju Texas Tennis Open 2011 w Dallas odniosła trzecie turniejowe zwycięstwo w karierze. W finale pokonała Aravane Rezaï 6:2, 6:1, a w całym turnieju straciła 13 gemów.

Na przełomie lipca i sierpnia 2012 uczestniczyła w turnieju olimpijskim w Londynie. W grze pojedynczej odpadła w trzeciej rundzie, po przegranym 7:6(8), 4:6, 3:6 pojedynku z Mariją Szarapową. W grze podwójnej razem z Angelique Kerber odpadły w drugiej rundzie, w której zmierzyły się z siostrami Williams i przegrały z nimi 6:2, 7:5. W mikście razem z Christopherem Kasem osiągnęła czwarte miejsce. W meczu o finał ulegli Laurze Robson i Andy’emu Murrayowi, a w spotkaniu o trzecie miejsce przegrali z Lisą Raymond i Mikiem Bryanem 3:6, 6:4, 4-10.

W sezonie 2013 osiągnęła finał zawodów w Pattayi. Uległa w nim Marii Kirilenko wynikiem 7:5, 1:6, 6:7(1). W lutym awansowała także do finału turnieju w Memphis, ale w meczu z Mariną Erakovic skreczowała przy stanie 1:6. Pod koniec kwietnia zwyciężyła po raz drugi w karierze w zawodach deblowych rozgrywanych w Stuttgarcie. Razem z Moną Barthel w finale pokonały Bethanie Mattek-Sands i Sanię Mirzę 6:4, 7:5. Podczas Wimbledonu osiągnęła finał zawodów singlowych, w którym uległa Marion Bartoli 1:6, 4:6. Była pierwszą Niemką w finale Wimbledonu od 1999, kiedy ten etap rozgrywek osiągnęła Steffi Graf^[3].

W sezonie 2014 razem z Martiną Hingis awansowały do finału zawodów rangi WTA Premier Mandatory w Miami, w którym pokonały wynikiem 4:6, 6:4, 10–5 parę Jekatierina Makarowa–Jelena Wiesnina. W grze pojedynczej Lisicki doszła do ćwierćfinału Wimbledonu, wygrała w Hongkongu oraz pokonała m.in. Anę Ivanović i Eugenie Bouchard. Zakończyła rok na 27. miejscu w singlu i 72. w deblu.

Rok 2015 zaczęła od Brisbane, gdzie w parze z Hingis pokonała w finale parę Caroline Garcia-Katarina Srebotnik. W Indian Wells doszła do ćwierćfinału w grze podwójnej (partnerka Andrea Petković) i półfinału w pojedynczej, natomiast w Miami osiągnęła singlowy ćwierćfinał (po drodze wygrała ponownie z Ivanović). Później zagrała m.in. w półfinale Birmingham i IV rundzie US Open. Ostatecznie zajęła 32. miejsce w singlu i 84. w deblu.

Kolejny sezon był mniej udany (odpowiednio 92. i 104. pozycja). Największymi sukcesami stały się: półfinał gry podwójnej w Stuttgarcie (partnerka Lucie Šafářová) oraz III runda singlowego Wimbledonu (pokonana m.in. Samantha Stosur) i deblowego US Open (partnerka Ałła Kudriawcewa).

Życie prywatne edytuj

Rodzice tenisistki, Richard i Elisabeth pochodzą z Polski i po ukończeniu studiów, w 1979 r. jako przesiedleńcy wyjechali do Niemiec Zachodnich (rodzina ze strony ojca miała niemieckie korzenie)^[4]^[5]. Osiedlili się w Bonn. W 2016 roku tenisistka zakończyła związek z niemieckim aktorem – Oliverem Pocherem. Wcześniej spotykała się z pływakiem – Benjaminem Starke.

Historia występów wielkoszlemowych edytuj

Legenda

W, wygrany turniej

F, przegrana w finale

SF, przegrana w półfinale

QF, przegrana w ćwierćfinale

xR, przegrana w x rundzie

Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

A, brak startu

NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej edytuj

Turniej	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	3R	2R	2R	Q2	4R	1R	2R	1R	2R	A	A	Q1	A	A	A	A	0 / 8	9 – 8
French Open	A	A	A	A	2R	1R	A	2R	1R	3R	2R	3R	1R	A	A	A	A	A	A	A	0 / 8	7 – 8
Wimbledon	A	A	A	A	1R	QF	A	SF	QF	F	QF	3R	3R	1R	Q1	Q3	NH	A	A	A	0 / 9	27 – 9
US Open	A	A	A	A	2R	2R	2R	4R	1R	3R	3R	4R	1R	1R	Q1	A	A	A	A		0 / 10	12 – 10

Ranking na koniec roku	951	437	497	237	54	23	179	15	37	15	27	32	92	268	229	336	622	–	427		0 / 35	55 – 35

Występy w grze podwójnej edytuj

Turniej	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	A	A	1R	A	A	A	A	A	2R	A	A	A	A	A	A	A	0 / 2	1 – 2
French Open	A	A	A	A	1R	A	A	A	A	3R	A	1R	2R	A	A	A	A	A	A	A	0 / 4	3 – 4
Wimbledon	A	A	A	A	A	2R	A	F	3R	A	A	A	1R	A	A	A	NH	A	A	A	0 / 4	8 – 3
US Open	A	A	A	A	2R	A	A	1R	QF	A	A	1R	3R	2R	A	A	A	A	A		0 / 6	7 – 6

Ranking na koniec roku	–	–	–	474	145	–	–	45	55	71	72	84	104	397	–	–	–	–	380		0 / 16	19 – 15

Występy w grze mieszanej edytuj

Turniej	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	A	A	A	A	A	1R	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	0 / 1	0 – 1
French Open	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	NH	A	A	A	0 / 0	0 – 0
Wimbledon	A	A	A	A	A	A	A	A	A	2R	A	A	A	3R	A	A	NH	A	A	A	0 / 2	3 – 1
US Open	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	NH	A	A		0 / 0	0 – 0

																					0 / 3	3 – 2

Finały turniejów WTA edytuj

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988 – 2008
	Kategoria I
	Kategoria II
	Kategoria III
	Kategoria IV
	Kategoria V
2009 – 2020
	WTA Premier Mandatory
	WTA Premier 5
	WTA Premier
	WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 9 (4–5) edytuj

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	5 października 2008	Taszkent	Twarda	Sorana Cîrstea	6:2, 4:6, 6:7(4)
Zwyciężczyni	1.	19 kwietnia 2009	Charleston	Ceglana	Caroline Wozniacki	6:2, 6:4
Finalistka	2.	25 października 2009	Luksemburg	Twarda (hala)	Timea Bacsinszky	2:6, 5:7
Zwyciężczyni	2.	13 czerwca 2011	Birmingham	Trawiasta	Daniela Hantuchová	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	3.	27 sierpnia 2011	Dallas	Twarda	Aravane Rezaï	6:2, 6:1
Finalistka	3.	3 lutego 2013	Pattaya	Twarda	Marija Kirilenko	7:5, 1:6, 6:7(1)
Finalistka	4.	23 lutego 2013	Memphis	Twarda (hala)	Marina Erakovic	1:6, krecz
Finalistka	5.	6 lipca 2013	Wimbledon	Trawiasta	Marion Bartoli	1:6, 4:6
Zwyciężczyni	4.	14 września 2014	Hongkong	Twarda	Karolína Plíšková	7:5, 6:3

Gra podwójna 5 (4–1) edytuj

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	24 kwietnia 2011	Stuttgart	Ceglana (hala)	Samantha Stosur	Kristina Barrois Jasmin Wöhr	6:1, 7:6(5)
Finalistka	1.	2 lipca 2011	Wimbledon	Trawiasta	Samantha Stosur	Květa Peschke Katarina Srebotnik	3:6, 1:6
Zwyciężczyni	2.	28 kwietnia 2013	Stuttgart	Ceglana (hala)	Mona Barthel	Bethanie Mattek-Sands Sania Mirza	6:4, 7:5
Zwyciężczyni	3.	30 marca 2014	Miami	Twarda	Martina Hingis	Jekatierina Makarowa Jelena Wiesnina	4:6, 6:4, 10–5
Zwyciężczyni	4.	10 stycznia 2015	Brisbane	Twarda	Martina Hingis	Caroline Garcia Katarina Srebotnik	6:2, 7:5

Finały turniejów WTA 125k edytuj

Gra pojedyncza 1 (0–1) edytuj

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	18 listopada 2018	Tajpej	Dywanowa (hala)	Luksika Kumkhum	1:6, 3:6

Przypisy edytuj

↑ The New York Times. [dostęp 2009-06-30]. (ang.).
↑ Redakcja: Sabine Lisicki w Księdze Rekordów Guinnessa (wideo). sportowefakty.pl, 2014-08-25. [dostęp 2014-08-31]. (pol.).
↑ Piers Newbery: Wimbledon 2013: Sabine Lisicki to face Marion Bartoli in final. bbc.co.uk, 2013-07-04. [dostęp 2013-07-04]. (ang.).
↑ Sabine Lisicki ist auf dem Weg nach oben. morgenpost.de, 2013-06-30. [dostęp 2013-07-02]. (niem.).
↑ Diesem Schwimmer gehört Lisickis Herz – Sabine Lisicki in Wimbledon. FOCUS Online. [dostęp 2013-07-05].

Bibliografia edytuj

Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2023-08-02] (ang.).
Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2023-08-02] (ang.).
Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2023-08-02] (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Oficjalna strona internetowa Sabine Lisicki

[The_New_York_Times-1] The New York Times. [dostęp 2009-06-30]. (ang.).

[2] Redakcja: Sabine Lisicki w Księdze Rekordów Guinnessa (wideo). sportowefakty.pl, 2014-08-25. [dostęp 2014-08-31]. (pol.).

[3] Piers Newbery: Wimbledon 2013: Sabine Lisicki to face Marion Bartoli in final. bbc.co.uk, 2013-07-04. [dostęp 2013-07-04]. (ang.).

[4] Sabine Lisicki ist auf dem Weg nach oben. morgenpost.de, 2013-06-30. [dostęp 2013-07-02]. (niem.).

[5] Diesem Schwimmer gehört Lisickis Herz – Sabine Lisicki in Wimbledon. FOCUS Online. [dostęp 2013-07-05].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]