Sadanobu Matsudaira
Sadanobu Matsudaira (jap. 松平定信 Matsudaira Sadanobu; ur. 1758, zm. 1829) – japoński daimyō i polityk okresu Edo, inicjator programu reform znanego jako reformy Kansei[1].
Należał do bocznej gałęzi rodu Tokugawa, był synem Munetake Tokugawy i wnukiem ósmego sioguna z tej dynastii, Yoshimune Tokugawy[2]. W młodości uczył się kaligrafii, doktryn konfucjańskich, malarstwa, poezji i sztuki wojennej. Karierę polityczną zaczynał u boku Okitsugu Tanumy. Z jego inicjatywy został usynowiony przez daimyō hanu Shirakawa, Sadakuniego Matsuidarę, na skutek adopcji opuszczając jednocześnie ród Tokugawa[2]. Po śmierci swojego przybranego ojca w 1783 roku został daimyō Shirakawy[2].
Jako daimyō hanu Shirakawa przeprowadził szereg skutecznych reform administracyjno-gospodarczych. Dzięki mądrej polityce rolnej jego włości zostały praktycznie oszczędzone przez wielką klęskę głodu z lat 1783–1787, która przyniosła kilka milionów ofiar w całej Japonii[2]. Jego sukcesy zostały dostrzeżone na dworze sioguna i po odsunięciu w 1787 roku Okitsugu Tanumy został mianowany wielkim kanclerzem (rōjū)[2]. Chcąc odbudować wyniszczony czteroletnim głodem kraj przeprowadził szereg głębokich reform opartych o radykalny reżim oszczędnościowy. Ograniczył wydatki na administrację oraz konsekwentnie rozprawiał się ze skorumpowanymi urzędnikami i kupcami. Usprawnił zarządzanie majątkami ziemskimi, a chcąc ulżyć położeniu chłopów i zubożałych samurajów obniżył podatki i umorzył zaciągnięte w okresie klęski głodu długi[1][2]. Próbując uzdrowić ideologiczne podstawy panującego ustroju wprowadził ostrą cenzurę i promował neokonfucjańską ideologię Zhu Xi[1][2]. Konsekwentnie trzymał się także polityki izolacjonizmu, w 1792 roku odprawiając chcącego nawiązać stosunki handlowe z Japonią rosyjskiego posła Adama Laxmana[2].
Zdymisjonowany w 1793 roku przez nowego sioguna Ienari Tokugawę powrócił do hanu Shirakawa, gdzie poświęcił się poezji i studiom literackim[2].