Księstwo Saksonii-Altenburga (niem. Herzogtum Sachsen-Altenburg) – księstwo Świętego Cesarstwa Rzymskiego powstałe z podziału ziem linii ernestyńskiej dynastii Wettynów.

Księstwo Saksonii-Altenburga
Herzogtum Sachsen-Altenburg
1602–1672
1826–1918
Flaga
Herb Saksonii-Altenburg
Flaga Herb
Położenie Saksonii-Altenburg
Stolica

Altenburg

Ustrój polityczny

monarchia

Głowa państwa

książę Ernest II

Powierzchnia
 • całkowita


1.323 km²

Liczba ludności (1905)
 • całkowita 
 • gęstość zaludnienia


207.000
156,5 osób/km²

Mapa Saksonii-Altenburg
Mapa Turyngii w ramach Cesarstwa Niemieckiego (1871-1918). Zaznaczone Księstwo Sachsen-Altenburg w 1900 r.

W 1672 roku odziedziczone przez Saksonię-Gotha utworzyło Saksonię-Gotha-Altenburg. Przywrócone w 1826 roku w wyniku nowego podziału ziem Wettynów. Do 1866 kraj Związku Niemieckiego. Od 1866 roku państwo Związku Północnoniemieckiego, a po zjednoczeniu Niemiec w 1871 roku jeden z krajów związkowych Cesarstwa Niemieckiego. Stolicą księstwa było miasto Altenburg.

Historia edytuj

Książę Ernest I nie był aktywny politycznie, ale otwarty na kwestie społeczne. Doprowadził do uproszczenia administracji i większego rozwoju przemysłowego miasta. Od 1864 roku patronował pracom przy restauracji ratusza w Altenburgu. W 1873 roku otwarto Muzeum Narodowe. 9 lutego 1855 wydał zarządzenie o ścisłym porozumieniu wojskowym z Prusami. Tydzień później został mianowany na pruskiego generała à la suite. W czasie wojny prusko-austriackiej w 1866 roku, mimo osobistej sympatii dla wielu Wettynów i Austrii, zawarł sojusz wojskowy z Prusami. Konsekwencją ścisłego sojuszu z Prusami było przystąpienie Ernesta do Związku Północnoniemieckiego. Księstwo Saksonii-Altenburg w zamian za podporządkowanie się Prusom i przyjęcie narzuconego przezeń nowego porządku federalnego, otrzymało gwarancję niepodległości i nienaruszalności swojego terytorium.

Panujący w latach 1918-1908, bratanek i następca Ernesta I, Ernest II w październiku 1918 roku w obliczu zbliżającej się klęski, gdy istnienie monarchii było coraz bardziej zagrożone, zwlekał z wprowadzeniem choćby częściowych reform, w tym z wprowadzeniem nowego prawa wyborczego. 7 listopada 1918 roku wybuchły w księstwie zamieszki. Książę próbował jeszcze ratować sytuację uzupełniając skład rządu o grupę socjaldemokratów. Bezskutecznie. Dnia 13 listopada został zmuszony do abdykacji.

Książę Ernest II był jedynym byłym władcą niemieckim, który nie opuścił dawnej ojczyzny na terenie NRD. Powszechnie szanowany, zakończył życie w swym zameczku myśliwskim „Fröhliche Wiederkunft” koło Neustadt/Orla. W jego pogrzebie, nie bojąc się represji reżimu, brało udział wiele tysięcy dawnych poddanych.

Książęta (Herzöge) edytuj

Osobny artykuł: Władcy Saksonii.

Pierwsza kreacja Stara linia edytuj

W 1672 ziemie księstwa dziedziczy książę Saksonii-Gotha Ernest I Pobożny. W 1680, po podziale ziem obydwa księstwa tworzą Saksonię-Gotha-Altenburg.

Druga kreacja Nowa linia edytuj

1918 – zniesienie monarchii.

Książęta tytularni edytuj

Linia wymarła. Tytuł książąt saskich na Altenburgu odziedziczyła linia na Meiningen.

Genealogia edytuj

  • uproszczona genealogia panujących z dynastii Wettynów:
Drzewo genealogiczne Wettynów

Linki zewnętrzne edytuj