Salomea Zielińska
Salomea Zielińska (ur. 9 maja 1921, zm. 13 listopada 2009) – polska pielęgniarka.
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
pielęgniarka |
| Narodowość |
polska |
| Odznaczenia | |
 
| |
.jpg)
Życiorys edytuj
Urodziła się 9 maja 1921[1]. Była córką Marii[1]. Podczas II wojny światowej przeniosła się z Trembowli do Sanoka w marcu 1942 za radą udającej się tam siostry zakonnej z zamiarem pracy w opiece pielęgniarskiej. W 1942 podjęła pracę w sanockim szpitalu, początkowo jako salowa[2]. Uczestniczyła w konspiracji[3]. Po nadejściu frontu wschodniego w sierpniu 1944 udzielała pomocy pielęgniarskiej rannym w walkach o miasto[4]. Podczas walk w sierpniu 1944 wraz z kilkoma pracownicami schroniła się w piwnicy szpitala (wśród nich był lekarz dr Marian Killar)[5][6]. Po odbiciu miasta przez Niemców udzielała pomocy rannym żołnierzom radzieckim, pozostałym w szpitalu[7]. Po latach, w 1972 spotkała się z uczestnikiem tamtych wydarzeń Emilem Kardinem, który opisał jej wspomnienia w książce pt. Odsłonięte skrzydło[8].
Po wojnie dokształcała się w szkole pielęgniarskiej w Przemyślu. Kontynuowała pracę w sanockim szpitalu jako pielęgniarka[1], asystując m.in. przy operacjach prowadzonych przez dr. Jana Zigmunda. Została pielęgniarką oddziałową utworzonego przez Edwarda Hańskiego na przełomie 1953/1954 specjalistycznego oddziału pediatrycznego w szpitalu w Sanoku, istniejącym później w nowej siedzibie szpitala w Sanoku.
Zmarła 13 listopada 2009. Jej prochy zostały pochowane w kolumbarium na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.
Odznaczenia i wyróżnienia edytuj
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1985)[9].
- Złoty Krzyż Zasługi (1972)[10].
- Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony dla Zdrowia Narodu” (1988)[11][12].
- Odznaka „Przyjaciel Dziecka” (1988)[13]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 598 (poz. 200).
- ↑ Kardin. Odsłonięte skrzydło 1978 ↓, s. 234.
- ↑ Andrzej Brygidyn: Kryptonim „San”. Żołnierze sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939-1944. Sanok: Społeczny Komitet Wydawniczy „San”, 1992, s. 291.
- ↑ Witold Szymczyk. Powrót lejtnantów. „Nowiny”, s. 7, Nr 37 z 17-18 lutego 1979.
- ↑ Edward Zając: Szpital Powszechny w Sanoku. zozsanok.pl. s. 77. [dostęp 2016-02-03].
- ↑ Andrzej Brygidyn: Kryptonim „San”. Żołnierze sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939-1944. Sanok: Społeczny Komitet Wydawniczy „San”, 1992, s. 228.
- ↑ Kardin. Odsłonięte skrzydło 1978 ↓, s. 235, 261.
- ↑ Kardin. Odsłonięte skrzydło 1978 ↓, s. 234-235.
- ↑ Odznaczenia państwowe dla zasłużonych sanoczan. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, 3, Nr 22 (349) z 1-10 sierpnia 1985.
- ↑ Uroczysta akademia wojewódzka pracowników służby zdrowia w Mielcu. „Nowiny”, s. 2, Nr 104 z 16 kwietnia 1972.
- ↑ Nasze zdrowie. Nowoczesny pawilon szpitalny w Lesku przekazany do zagospodarowania. „Nowiny”, s. 2, Nr 80 z 7 kwietnia 1988.
- ↑ Wyróżnienia dla przedstawicieli służby zdrowia. „Nowiny”, s. 1, Nr 81 z 8 kwietnia 1988.
- ↑ Bogumiła Koszela. TPD-owskie książeczki mieszkaniowe dla dzieci – wyróżnienia dla działaczy. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 4 (439), s. 2, 1-10 lutego 1988.
Bibliografia edytuj
- Emil Kardin: Odsłonięte skrzydło. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Wiesław Koszela. W uśmiechu dziecka odnaleźć swoje powołanie. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 12 (447) z 20-30 kwietnia 1988.