Salonik Chopinów w Warszawie
Salonik Chopinów – nieistniejący oddział Muzeum Fryderyka Chopina, znajdujący się w latach 1960–2014 w lewej oficynie pałacu Czapskich przy ul. Krakowskie Przedmieście 5 w Warszawie.
| Oddział Muzeum Fryderyka Chopina w Warszawie | |
 Oficyny Pałacu Czapskich w Warszawie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Krakowskie Przedmieście 5 |
| Data założenia |
1960 |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°14′22,121″N 21°00′54,047″E/52,239478 21,015013
| |
| Strona internetowa | |
Muzeum mieściło się w zrekonstruowanym po wojnie największym pokoju ostatniego warszawskiego mieszkania rodziny kompozytora. Zostało zlikwidowane w 2014 decyzją władz Akademii Sztuk Pięknych, podczas remontu oficyny pałacu.
HistoriaEdytuj
Rodzina Chopinów przeprowadziła się do Pałacu Czapskich (nazywanego wówczas Pałacem Krasińskich) z gmachu porektorskiego Uniwersytetu w czerwcu 1827, kilka tygodni po śmierci siostry Fryderyka, Emilii. Był to główny powód przeprowadzki – dalsze przebywanie w miejscu, w którym chorowało i zmarło najmłodsze z rodzeństwa, zbyt boleśnie oddziaływało na pozostałych.
Nowe mieszkanie Chopinów było dwukondygnacyjne. Składało się z obszernego lokalu na II piętrze oficyny oraz kilku pokoików w facjacie, przeznaczonych na internat dla uczniów, który prowadził Mikołaj Chopin. Tutaj po jakimś czasie (Fryderyk Chopin wspomina o tym w liście do swego przyjaciela Tytusa Wojciechowskiego datowanym 27 grudnia 1828[1]) urządzono również pokój dla młodego kompozytora. Znalazły się w nim m.in. biurko i fortepian (pokój nie został odtworzony).
W mieszkaniu Chopinów w Pałacu Czapskich powstały, i po raz pierwszy w gronie najbliższych zostały wykonane najważniejsze utwory młodzieńczego okresu twórczości kompozytora m.in. jego dwa jedyne koncerty fortepianowe e-moll op. 11 oraz f-moll op. 21. Bywali tutaj m.in. Józef Elsner, Samuel Bogumił Linde, Juliusz Kolberg, Kajetan Koźmian, Jan Ursyn Niemcewicz, Józef Bohdan Zaleski[2] i Stefan Witwicki[3]. Częstymi gośćmi byli również szkolni koledzy i przyjaciele Fryderyka.
Pomiędzy oknami pierwszego piętra oficyny, od strony Krakowskiego Przedmieścia, 2 listopada 1930[4] odsłonięto tablicę pamiątkową o treści: W tym domu mieszkał i tworzył Fryderyk Chopin przed opuszczeniem w 1830 r Warszawy na zawsze.
Zniszczony w czasie wojny Pałac Czapskich został odbudowany w latach 1948–1959.
MuzeumEdytuj
Jednosalowe muzeum mieściło się na II piętrze budynku zajmowanego przez Wydział Grafiki Akademii Sztuk Pięknych. Projekt rekonstrukcji wnętrza saloniku na podstawie rysunku Antoniego Kolberga z 1832 opracowała Barbara Brukalska[5]. Ponieważ z oryginalnego mieszkania Chopinów nie zachowały się żadne elementy wyposażenia, prezentowane były tam różne przedmioty z epoki m.in.:
- fortepian z I poł. XIX w. wykonany w warszawskiej pracowni Fryderyka Buchholtza, należący do Franciszka Liszta,
- pianino wykonane przez paryską firmę Ignacego Pleyela z 1855,
- sekretera w stylu empire z lat 1810–1820 z kolekcji Krystyny z Ciechomskich Gołębiewskiej (praprawnuczki siostry Fryderyka, Ludwiki Jędrzejewiczowej),
- wykonany w tym samym stylu z drewna brzozowego okrągły stół, komplet krzeseł oraz sofa, nad którą umieszczono lustro w złoconych ramach.
W saloniku znajdował się również kominek, a na ścianach można było obejrzeć m.in. kopie portretów członków rodziny Fryderyka Chopina, faksymilia dwóch karykatur narysowanych przez wielkiego kompozytora oraz ryciny przedstawiające dziewiętnastowieczną Warszawę.
Muzeum zostało otwarte w lutym 1960 w czasie głównych uroczystości Roku Chopinowskiego. Zostało zlikwidowane decyzją władz Akademii Sztuk Pięknych podczas remontu oficyny pałacu Czapskich. Zwolnione pomieszczenia zostały przejęte przez ASP, a depozyty z Saloniku zwrócono do Muzeum Narodowego[6].
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Na górze już jest pokój mający mi służyć ku wygodzie, z garderóbki schody do niego wyprowadzone. Tam mam mieć stary fortepian, stare biurko, tam ma być kąt schronienia dla mnie. Cyt. za: Narodowy Instytut Fryderyka Chopina: Do Tytusa Wojciechowskiego w Poturzynie. chopin.nifc.pl, Warszawa, w sobotę dn. 27 grudn. 1828. [dostęp 2012-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-21)].
- ↑ Józef Tretiak, Bohdan Zaleski do upadku powstania listopadowego 1802-1831, Kraków 1911, s. 417.
- ↑ Narodowy Instytut Fryderyka Chopina: Warszawa: Pałac Czapskich/Krasińskich. chopin.nifc.pl. [dostęp 2012-12-23].
- ↑ Stanisław Ciepłowski: Napisy pamiątkowe w Warszawie XVII-XX w.. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, s. 103. ISBN 83-01-06109-X.
- ↑ Jadwiga Mieleszko: Pałac Czapskich. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1971, s. 72.
- ↑ Dariusz Bartoszewicz. Eksmisja Chopina na bruk. „Gazeta Stołeczna”, s. 1, 23 lutego 2016.
BibliografiaEdytuj
- Ferdynand Hoesick: Chopin. Życie i twórczość Tom. I Warszawa 1810-1931. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1967, s. 124-125.
- Jerzy Majewski: Spacerownik. Warszawa śladami Chopina. Warszawa: Agora S.A., 2010, s. 48-50. ISBN 978-83-7552-992-0.