Samwieł Koczarianc

Samweł Grigorjewicz Koczarianc (ros. Самвел Григорьевич Кочарянц, ur. 25 grudnia 1908?/7 stycznia 1909 w Nor-Bajazet (obecnie Gawarr), zm. 4 sierpnia 1993 w Sarowie) – radziecki konstruktor, dwukrotny Bohater Pracy Socjalistycznej (1962 i 1984).

Samwieł Koczarianc
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 stycznia 1909
Nor-Bajazet

Data i miejsce śmierci

4 sierpnia 1993
Sarow

Zawód, zajęcie

kontruktor

Alma Mater

Państwowy Uniwersytet w Erywaniu

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Leninowska Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska Nagroda Państwowa ZSRR
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Medal „Za pracowniczą dzielność” (ZSRR)

Życiorys edytuj

Urodził się w ormiańskiej rodzinie chłopskiej. Studiował na Erywańskim Uniwersytecie Państwowym, pracował w Centralnym Urzędzie Statystycznym Armeńskiej SRR, w 1930 pracował w Ludowym Komisariacie Pracy ZSRR, później jako ekonomista w fabryce nr 24 im. Frunzego. W latach 1933–1937 studiował w Moskiewskim Instytucie Energetycznym i został inżynierem elektrykiem, pozostał w instytucie jako aspirant, w czerwcu 1941 obronił pracę dyplomową. Wykładał w Moskiewskim Instytucie Energetycznym jako docent, w 1945 został delegowany służbowo do Niemiec, od września 1947 pracował w Biurze Konstruktorskim-11 w mieście Arzamas-16 (obecnie Sarow) jako szef sektora naukowo-konstruktorskiego systemów automatyki, później szef wydziału. W latach 1949–1956 uczestniczył w próbach nuklearnych na poligonie w Semipałatyńsku i 1949–1953 w próbach pocisków balistycznych w Bagierowie na Krymie, brał udział w pracach nad stworzeniem pierwszej bomby wodorowej w ZSRR, w listopadzie 1958 otrzymał stopień doktora nauk technicznych, 1959–1990 był głównym konstruktorem Wszechrosyjskiego Naukowo-Badawczego Instytutu Fizyki Eksperymentalnej, opracowywał rakiety strategiczne i inne pociski balistyczne, w 1962 otrzymał tytuł profesora, 1966-1973 był kierownikiem naukowym filii instytutu w Gorkim. Miał stopień generała porucznika. W 1982 otrzymał honorowe obywatelstwo Sarowa.

Odznaczenia i nagrody edytuj

I inne.

Bibliografia edytuj