Sancho III Wielki

król Nawarry

Sancho III z Nawarry, zwany Wielkim (ur. 992-996, zm. 18 października 1035) był królem Nawarry od ok. 1000 oraz hrabią Aragonii. Syn Garcii II z Pampeluny i Jimeny Fernandez.

Sancho III Wielki
ilustracja
Hrabia Aragonii
Okres

od 1000
do 1035

Poprzednik

Garcia II

Następca

Ramiro I (król)

Król Nawarry
Okres

od 1000
do 1035

Poprzednik

Garcia II

Następca

Garcia III

Dane biograficzne
Dynastia

Jimenez

Data urodzenia

992-996

Data śmierci

18 października 1035

Ojciec

Garcia II

Matka

Jimena Fernandez

Żona

Muniadona z Kastylii

Dzieci

Garcia III
Ferdynand I Wielki
Gonzalo Sánchez
Bernardo Sánchez z Nawarry
Ramiro I

Sancho urodził się prawdopodobnie pomiędzy 992 a 996 rokiem. W dokumencie z 992 roku pojawia się po raz pierwszy imię jego matki, Jimeny Fernandez, jako żony króla Garcii II, lecz nie pojawia się w nim jeszcze wzmianka o Sancho. Z kolei w akcie przekazania willi Tercero do San Millán de la Cogolla pojawia się już Sancho jako królewski syn[1].

W 1004 objął tron, dziedzicząc Nawarrę, Aragonię, Sobrarbe i Ribagorzę. Mimo że był pierwszym chrześcijańskim monarchą, któremu udało się zjednoczyć tyle posiadłości hiszpańskich, zaprzepaścił – z dzisiejszego punktu widzenia – dzieło swojego życia, rozdzielając je na mniejsze domeny krótko przed śmiercią, by zapewnić ziemię każdemu ze swoich synów.

Wraz ze swoim siostrzeńcem, królem Alfonsem V z Leónu i hrabią Garcią Sanchezem z Kastylii, przeprowadził wspólny atak na Al-Mansura Ibn Abi Aamira (zmarłego w 1002, zwanego Almanzorem) i podbił terytoria na południu.

Stosunki między trzema chrześcijańskimi dziedzinami pogorszyły się po zabójstwie hrabiego Garcii w 1027. W ramach kroków wojennych, które nastąpiły po tym zdarzeniu, Sancho III najpierw atakował Kastylię, a następnie León. U szczytu swoich podbojów rozszerzył granice królestwa od Galicji na zachodzie do hrabstwa Barcelony na wschodzie oraz tytułował się Rex Hispaniarum, królem Hiszpanów.

Sancho ożenił się z Muniadoną, córką hrabiego Sancho I z Kastylii. Spłodził z nią czterech ślubnych synów:

Ze swoją kochanką – Sanchą de Aybar miał jeszcze jednego syna:

Przed śmiercią w 1035 Sancho podzielił swoje posiadłości pomiędzy synów. Ferdynand dostał Kastylię, Garcia – Nawarrę oraz kraj Basków, a Gonzalowi przypadła Sobrarba oraz Ribargorza. Nieślubny syn Ramiro otrzymał w spadku hrabstwo Aragonii, które potem przekształciło się w pełnoprawne królestwo.

Pochowany w klasztorze augustianów w dolinie Roncesvalles[2].

Przypisy edytuj

  1. Gonzalo Martínez Díez, Sancho III el Mayor: rey de Pamplona, Rex Ibericus, Marcial Pons Historia, 2007, ISBN 978-84-96467-47-7 [dostęp 2020-11-06] (hiszp.).
  2. Gustav Faber – Merowingowie i Karolingowie, PIW, Warszawa 1994, s. 166.