Sarbia (województwo zachodniopomorskie)

wieś w województwie zachodniopomorskim

Sarbia (niem. Zarben[3])wieś w północno-zachodniej Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Kołobrzeg. Przez Sarbię przepływa rzeka Dębosznica.

Sarbia
wieś
Ilustracja
Kościół pw. św. Jana Chrzciciela
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

kołobrzeski

Gmina

Kołobrzeg

Liczba ludności (2008)

395

Strefa numeracyjna

94

Kod pocztowy

78-133[2]

Tablice rejestracyjne

ZKL

SIMC

0307537

Położenie na mapie gminy wiejskiej Kołobrzeg
Mapa konturowa gminy wiejskiej Kołobrzeg, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Sarbia”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Sarbia”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Sarbia”
Położenie na mapie powiatu kołobrzeskiego
Mapa konturowa powiatu kołobrzeskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Sarbia”
Ziemia54°05′41″N 15°25′19″E/54,094722 15,421944[1]

Według danych z 2018 wieś miała 395 stałych mieszkańców[4].

W miejscowości funkcjonuje m.in. remiza Ochotniczej Straży Pożarnej, świetlica wiejska, sklep spożywczo-przemysłowy. W Sarbi znajduje się również boisko piłkarskie z zapleczem służącym za przebieralnię oraz siłownię. W dawnych na boisku latach trenował klub sportowy "Piast Drzonowo".

W latach 2014–2018 funkcję radnego sprawowała Magdalena Kusiakiewicz, która w latach 2015-2019 była również sołtysem Sarbi. Na kadencję 2018-2022 wybrano Annę Matejak. Na lata 2019-2023 sołtysem została Wiesława Bartwanowicz[5][6].

Przez miejscowość przebiega droga powiatowa nr 0253Z z Karcina do Nowogardku. Z Sarbi odchodzi także droga powiatowa nr 0254Z o długości 2,7 km do Samowa[7].

Zabytki

edytuj
  • kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela z XVI wieku, przebudowany w 1885 roku[8]. Posiada późnogotycką nawę, powiększoną w XIX w. o neogotyckie ramię transeptu i dwuczłonową wieżę, dolny człon kamienny jest szeroki, zbudowany na planie kwadratu, górny tworzy ośmioboczny, drewniany graniastosłup z hełmem wiciowym. Wyposażenie zabytkowe, w tym granitowa chrzcielnica z XIV w. oraz gotyckie rzeźby Matki Boskiej i św. Jana Chrzciciela z tzw. Grupy Ukrzyżowania z łuku tęczowego (II połowa XV w.)[9].
  • kaplica i cmentarz rzymskokatolicki;
  • młyn wodny z 1895 (obecnie nieczynny).

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 120800
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1149 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dn. 1 lipca 1947 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości, MP nr 111 z dn. 22 sierpnia 1947 r. poz. 719
  4. Portal informacyjny Gminy Kołobrzeg [online], 2018.
  5. Biuletyn Informacji Publicznej Gminy Kołobrzeg [online], 19 grudnia 2017.
  6. Biuletyn Informacji Publicznej Gminy Kołobrzeg [online], 17 grudnia 2018.
  7. Sieć dróg - gmina Kołobrzeg [online], Zarząd Dróg Powiatowych w Kołobrzegu [dostęp 2011-11-27] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-19].
  8. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024.
  9. Dominik Kubicki, Gotyckie świątynie powiatów: koszalińskiego i kołobrzeskiego, Pelplin: Wydawn. Dieczji Pelplińskiej "Bernardinum", 2001, s. 199, ISBN 83-88935-01-1, OCLC 58432384.