Schwerin

miasto na prawach powiatu w Niemczech
Ten artykuł dotyczy stolicy kraju związkowego. Zobacz też: Schwerin.

Schwerin – miasto na prawach powiatu w Niemczech, na Pojezierzu Meklemburskim, nad jeziorem Schweriner See, stolica kraju związkowego Meklemburgia-Pomorze Przednie. Liczy 95 818 mieszkańców.

Schwerin
Ilustracja
Zamek w Schwerinie
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo  Niemcy
Kraj związkowy  Meklemburgia-Pomorze Przednie
Burmistrz Angelika Gramkow
Powierzchnia 130,46 km²
Wysokość 44 m n.p.m.
Populacja (31 grudnia 2018)
• liczba ludności
• gęstość
95 818[1]
734 os./km²
Nr kierunkowy 0385
Kod pocztowy 19053, 19055, 19057, 19059, 19061,19062, 19063
Tablice rejestracyjne SN
Położenie na mapie Meklemburgii-Pomorza Przedniego
Mapa konturowa Meklemburgii-Pomorza Przedniego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Schwerin”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, u góry znajduje się punkt z opisem „Schwerin”
Ziemia53°38′N 11°25′E/53,633333 11,416667
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Strona internetowa
Portal Niemcy
Zamek w Schwerinie

PołożenieEdytuj

W zachodniej części Meklemburgii wśród jezior: Schweriner See, Heidensee, Ziegelsee, Medeweger See, Lankower See, Ostorfer See, Fauler See, Neumühler See, Burgsee, Grimkesee, Große Karausche, Pfaffenteich. Miasto leży na wysokości od 38 do 86,1 m n.p.m.

ToponimiaEdytuj

Nazwa miasta, zapisana po raz pierwszy w 1018 roku w formie Zuarin, ma pochodzenie słowiańskie. Prawdopodobnie wywodzi się z połabskiego zvérina „zwierzyniec”[2], choć możliwy jest także jej związek z imieniem boga Swaroga[3]. W języku polskim rekonstruowana jest jako Zwierzyn[4], Skwierzyn[5], Swarzyn[6].

HistoriaEdytuj

Schwerin założyli Słowianie połabscy z konfederacji plemion Obodrzyców. W 1160 książę saski Henryk Lew zdobył tu jeden z głównych grodów słowiańskich Obodrzyców wzmiankowany już w X wieku. Od ok. 1170 siedziba biskupstwa i stolica samodzielnego księstwa. W 1358 włączony do księstwa Meklemburgii. Od 1524 ośrodek Reformacji. 1621–1934 stolica Wielkiego Księstwa Meklemburgii-Schwerin.

Liczba mieszkańców: 1991 – 127 tys.; 2002 – 98 tys.; 2010 – 95,2 tys.; 2018 – 95,8 tys.

GospodarkaEdytuj

Browar, przemysł spożywczy.

TransportEdytuj

Transport drogowyEdytuj

  • z kierunku Berlina i Hamburga: A24 i A14 (do 2006 A241)
  • z Hagenow → B321 kierunek Schwerin
  • z kierunku Gadebusch i Güstrow: B104
  • z kierunku Wismar i Ludwigslust: B106

Transport kolejowyEdytuj

W mieście znajdują się stacje kolejowe Schwerin Hauptbahnhof i Schwerin-Lankow.

TramwajeEdytuj

Osobny artykuł: Tramwaje w Schwerinie.

W mieście funkcjonują 4 linie tramwajowe.

Turystyka i zabytkiEdytuj

 
Katedra w Schwerinie
  • katedra gotycka (XIII-XV wiek) z wieżą (1888–1892), w katedrze malowidła ścienne sprzed połowy XIV wieku oraz przyległy krużganek (ok. 1400)
  • dwa kościoły – zamkowy (1560–1563) oraz Św. Mikołaja (XVIII wiek)
  • neorenesansowy Zamek Książęcy (książąt obodrzycko-meklemburskich) wybudowany w latach 1843–1857 jako nowa siedziba książąt Meklemburgii, zgermanizowanej dynastii książęcej wywodzącej się z lechickich książąt obodrzyckich, przez znanych architektów, wśród których byli G.A. Demmler, F.A. Stuler, Gottfried Semper; w skrzydle wschodnim pozostałości terakotowej dekoracji 1553–1555, której twórcą był S. von Duren; w zamku renesansowa kaplica 1560–1563, budową kierował znany włoski architekt J.B. Parr; wokół zamku barokowy park (poł. XVIII w.) z rzeźbami Balthasara Permosera
  • arsenał (1840–1844)
  • ratusz Nowego Miasta (XVIII wiek)
  • hala targowa (1783–1785)
  • muzeum (w zamku)
  • pałace (XVIII wiek), zamek myśliwski (po 1790), zabudowa miejska (XVI-XIX wiek)
  • teatr państwowy (Mecklenburgisches Staatstheater Schwerin)
  • wieża telewizyjna
  • muzeum techniki
  • miejskie muzeum historyczne (Stadtgeschichtsmuseum)
  • Zoo
  • biała flota

Współpraca międzynarodowaEdytuj

Schwerin posiada następujące umowy partnerskie[7]:

Zobacz teżEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Bevölkerung, www.laiv-mv.de [dostęp 2020-02-25].
  2. ↑ Horst Zänger, 850 Jahre Schwerin, Schwerin 2009, s. 12–13.
  3. ↑ Aleksander Gieysztor, Mitologia Słowian, Warszawa 2006, s. 172.
  4. ↑ ks. Stanisław Kozierowski: Atlas nazw geograficznych Słowiańszczyzny Zachodniej. T. Zeszyt IIA. Poznań: 1937.
  5. ↑ E. Eichler, W. Mühlner, Die Namen der Städte in Mecklenburg-Vorpommern. Ingo Koch Verlag, Rostock, 2002, s. 121–122.
  6. ↑ Józef Spors, Organizacja kasztelańska na Pomorzu Zachodnim w XII-XIII wieku, Słupsk 1991, s. 47.
  7. ↑ Współpraca zagraniczna.

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Schwerin&oldid=62057062”