Schwerin
Schwerin – miasto na prawach powiatu w Niemczech, na Pojezierzu Meklemburskim, nad jeziorem Schweriner See, stolica kraju związkowego Meklemburgia-Pomorze Przednie.
| |||||
| |||||
| |||||
| Państwo |  Niemcy
| ||||
| Kraj związkowy |  Meklemburgia-Pomorze Przednie
| ||||
| Burmistrz | Angelika Gramkow | ||||
| Powierzchnia | 130,46 km² | ||||
| Populacja (2010) • liczba ludności • gęstość |
95 220 729,9 os./km² | ||||
| Nr kierunkowy | 0385 | ||||
| Kod pocztowy | 19053 | ||||
| Tablice rejestracyjne | SN | ||||
Położenie na mapie Meklemburgii-Pomorza Przedniego   Schwerin | |||||
Położenie na mapie Niemiec  Schwerin | |||||
 53°38′N 11°25′E/53,633333 11,416667
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Portal  Niemcy
| |||||
Spis treści
PołożenieEdytuj
W zachodniej części Meklemburgii wśród jezior: Schweriner See, Heidensee, Ziegelsee, Medeweger See, Lankower See, Ostorfer See, Fauler See, Neumühler See, Burgsee, Grimkesee, Große Karausche, Pfaffenteich. Miasto leży na wysokości od 38 do 86,1 m n.p.m.
ToponimiaEdytuj
Nazwa miasta, zapisana po raz pierwszy w 1018 roku w formie Zuarin, ma pochodzenie słowiańskie. Prawdopodobnie wywodzi się z połabskiego zvérina „zwierzyniec”[1], choć możliwy jest także jej związek z imieniem boga Swaroga[2]. W języku polskim rekonstruowana jest jako Zwierzyn[3], Skwierzyn[4], Swarzyn[5].
HistoriaEdytuj
Schwerin założyli Słowianie połabscy z konfederacji plemion Obodrzyców. W 1160 książę saski Henryk Lew zdobył tu jeden z głównych grodów słowiańskich Obodrzyców wzmiankowany już w X wieku. Od ok. 1170 siedziba biskupstwa i stolica samodzielnego księstwa.
1358 włączony do księstwa Meklemburgii. Od 1524 ośrodek reformacji. 1621-1934 stolica księstwa Meklemburgia-Schwerin.
Liczba mieszkańców: 1991 – 127 tys.; 2002 – 98 tys.; 2010 – 95,2 tys.
GospodarkaEdytuj
TransportEdytuj
Transport drogowyEdytuj
- z kierunku Berlina i Hamburga: A24 i A14 (do 2006 A241)
- z Hagenow → B321 kierunek Schwerin
- z kierunku Gadebusch i Güstrow: B104
- z kierunku Wismar i Ludwigslust: B106
Transport kolejowyEdytuj
W mieście znajdują się stacje kolejowe Schwerin Hauptbahnhof i Schwerin-Lankow.
TramwajeEdytuj
W mieście funkcjonują 4 linie tramwajowe.
Turystyka i zabytkiEdytuj
- katedra gotycka (XIII-XV wiek) z wieżą (1888-1892), w katedrze malowidła ścienne sprzed połowy XIV wieku oraz przyległy krużganek (ok. 1400)
- dwa kościoły – zamkowy (1560-1563) oraz Św. Mikołaja (XVIII wiek)
- neorenesansowy Zamek Książęcy (Książąt ~Obodrzycko-Meklemburskich) wybudowany w latach 1843-1857 jako nowa siedziba Książąt Meklemburgii (patrz: Książęta Meklemburgii - zgermanizowana dynastia książęca wywodząca się z lechickich książąt obodrzyckich, patrz też: Książęta Obodrzyców), przez znanych architektów, wśród których byli G.A. Demmler, F.A. Stuler, Gottfried Semper; w skrzydle wschodnim pozostałości terakotowej dekoracji 1553-1555, której twórcą był S. von Duren; w zamku renesansowa kaplica (1560-1563, budową kierował znany włoski architekt J.B. Parr; wokół zamku barokowy park (poł. XVIII w.) z rzeźbami Balthasara Permosera
- arsenał (1840-1844)
- ratusz Nowego Miasta (XVIII wiek)
- hala targowa (1783-1785)
- muzeum (w zamku)
- pałace (XVIII wiek), zamek myśliwski (po 1790), zabudowa miejska (XVI-XIX wiek)
- teatr państwowy (Mecklenburgisches Staatstheater Schwerin)
- wieża telewizyjna
- muzeum techniki
- miejskie muzeum historyczne (Stadtgeschichtsmuseum)
- Zoo
- biała flota
Współpraca międzynarodowaEdytuj
Schwerin posiada następujące umowy partnerskie[6]:
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Horst Zänger, 850 Jahre Schwerin, Schwerin 2009, s. 12-13.
- ↑ Aleksander Gieysztor, Mitologia Słowian, Warszawa 2006, s. 172.
- ↑ ks. Stanisław Kozierowski: Atlas nazw geograficznych Słowiańszczyzny Zachodniej. T. Zeszyt IIA. Poznań: 1937.
- ↑ Por. E. Eichler, W. Mühlner, Die Namen der Städte in Mecklenburg-Vorpommern. Ingo Koch Verlag, Rostock, 2002, s. 121-122.
- ↑ Józef Spors, Organizacja kasztelańska na Pomorzu Zachodnim w XII-XIII wieku, Słupsk 1991, s. 47.
- ↑ Współpraca zagraniczna.