Sejm nadzwyczajny pacyfikacyjny 1736

sejm I Rzeczypospolitej w 1736 r.

Sejm pacyfikacyjny z 1736sejm zwołany 4 kwietnia, otwarty 25 czerwca, a zakończony 9 lipca 1736 r.[1], w Rzeczypospolitej, kończący wojnę domową, jaka miała miejsce po śmierci króla Augusta II Mocnego w 1733 r. Marszałkiem był Wacław Piotr Rzewuski pisarz polny koronny.

Po śmierci Augusta II szlachta podzieliła się i wybrano jednocześnie dwóch władców: syna Augusta II – Augusta III Sasa (mniejszość) oraz Stanisława Leszczyńskiego, wojewodę poznańskiego (większość). Sytuacja ta doprowadziła do wybuchu wojny domowej między konfederacją warszawską i dzikowską, która trwała 3 lata i zakończyła się w 1736 r. zwycięstwem Augusta (popartego przez obce wojska, głównie carskie) i sejmem pacyfikacyjnym, czyli wprowadzającym pokój. Był to jedyny sejm, który zwołany przez Augusta III zakończył się pomyślnie[2].

August III zobowiązał się do przestrzegania praw i wolności szlacheckich, oraz potwierdził utrzymywanie ustroju Rzeczypospolitej w dotychczasowej postaci[3]. Król przyrzekł także powszechną amnestię i podjęcie działań w celu wycofania wojsk rosyjskich z Rzeczypospolitej. Powołano także komisję, która miała przygotować projekty reform wojskowo-skarbowych, na kolejny sejm zwyczajny[4].

Przypisy

edytuj
  1. Władysław Konopczyński Chronologia sejmów polskich s. 164.
  2. Również poprzedni Sejm 1735, mający być pacyfikacyjnym, został zerwany, tamże s. 163.
  3. Volumina Legum, t. 6, s. 282–330.
  4. Cały szereg następnych sejmów aż do roku 1752 włącznie został zepsuty przez opozycyę „patryotyczną” vel republikancką, z olbrzymią szkodą dla Rzplitej, bo kosztem projektowanej aukcyi wojska oraz innych reform. Malkontenci wyzyskali dla swoich celów ogólno-szlachecki egoizm stanowy, tudzież gorszy jeszcze egoizm szlachty ziem ruskich, która nie chciała dopuścić do słusznego zrównania podatków. W. Konopczyński, Liberum Veto, s. 327.