Sejm zwyczajny
Sejm zwyczajny (z łac. ordynaryjny) – sejm walny Rzeczypospolitej zwoływany zgodnie z zapisem artykułów henrykowskich co dwa lata, trwający nie dłużej niż sześć tygodni. W 1591 roku rozstrzygnięto, że sejm zwyczajny będzie trwał 43 dni. Przedłużenie obrad sejmów zwane prolongacją wymagało zgody wszystkich posłów.
Bibliografia edytuj
- Juliusz Bardach, Bogusław Leśnodorski, Michał Pietrzak, Historia państwa i prawa polskiego, Warszawa 1977, s. 225.
- Izabela Lewandowska-Malec, Sejmy nadzwyczajne w dziejach polskiego parlamentaryzmu. w: Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego. 1733-0335. [T.] 10 (2007), s. 51-62; Ewolucja sejmów walnych okresu regnum w latach 1587–1668