Sejwy
wieś w województwie podlaskim
Sejwy (dodatkowa nazwa w j. litewskim Seivai) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sejneńskim, w gminie Puńsk[4][5]. Leży nad jeziorem Sejwy.
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | |
Strefa numeracyjna |
87 |
Kod pocztowy |
16-515[3] |
Tablice rejestracyjne |
BSE |
SIMC |
0766280[4] |
Położenie na mapie gminy Puńsk ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu sejneńskiego ![]() | |
![]() |
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
1011678 | Nowe Sejwy | część wsi |
Wieś królewska ekonomii grodzieńskiej położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego[6]. W okresie II Rzeczypospolitej osadnikiem wojskowym w osadzie Sejwy został płk Włodzimierz Wołkowicki[7].
Do 1952 roku miejscowość była siedzibą gminy Sejwy. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Zabytki Edytuj
Do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa wpisane są następujące obiekty[8]:
- dwór, obecnie dom nr 12, XIX/XX w. (nr rej.: A-1031 z 4.09.1995)
Przypisy Edytuj
- ↑ Wieś Sejwy w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2021-11-04] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1135 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 86.
- ↑ Osadnicy wojskowi – lista kompletna. kresy.genealodzy.pl. [dostęp 2016-07-24].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podlaskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 13 lipca 2023 [dostęp 2018-04-04] .
Linki zewnętrzne Edytuj
- Sejwy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 420 .