Josef Weiler

	Josef Sepp Weiler
	Josef Sepp Weiler
Data i miejsce urodzenia	22 stycznia 1921 ; Oberstdorf, Niemcy
Data i miejsce śmierci	24 maja 1997 ; Kempten, Niemcy
Reprezentacja	III Rzesza; RFN

Josef Sepp Weiler (ur. 22 stycznia 1921 w Oberstdorfie, zm. 24 maja 1997 w Kempten) – niemiecki skoczek narciarski, który w latach 1937–1957 występował w reprezentacji III Rzeszy, a następnie RFN.

ŻyciorysEdytuj

Zadebiutował w reprezentacji swego kraju w 1937 na zawodach w Oslo, na skoczni Holmenkollen. W 1938 wziął już udział w zawodach rozgrywanych na mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym w Lahti, w których zajął 29. miejsce. Następne mistrzostwa świata, w których brał on udział były rozgrywane w 1941 w Cortina d’Ampezzo. W 1946 FIS unieważnił te mistrzostwa, na których Weiler zajął 4. miejsce.

W czasie II wojny światowej służył w armii niemieckiej na terenie ZSRR. Jednakże po jej zakończeniu kontynuował swoją karierę sportową. Po wojnie sportowcy niemieccy zostali wykluczeni z zawodów rozgrywanych za granicą. Z tego powodu również Josef Weiler nie startował w konkursie skoków narciarskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1948 w Sankt Moritz.

Na zawodach rangi mistrzowskiej wziął udział dopiero w konkursach skoków narciarskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1952 w Oslo, gdzie zajął 8. miejsce oraz na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 1954 w Falun, gdzie zajął 26. miejsce. W 1956 był członkiem reprezentacji swojego kraju na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Cortina d’Ampezzo, ale wrócił do domu jeszcze przed zawodami, gdy zmarła jego matka. Wystartował także w 1953 w pierwszej edycji Turnieju Czterech Skoczni, w którym został sklasyfikowany na 5. miejscu. Wziął jeszcze udział w tej imprezie w sezonach 1953/1954 oraz 1955/1956.

Ponadto wraz z dwoma innymi narciarzami z Oberstdorfu, Heini Klopferem i Toni Brutscherem, podjął inicjatywę budowy skoczni mamuciej w Oberstdorfie. Pierwsze zawody na nowym obiekcie przeprowadzono w 1950. Weiler był pierwszym zwycięzcą Międzynarodowego Tygodnia Lotów Narciarskich. Był także jednym z trzech skoczków, którzy ustanowili podczas tych zawodów rekord świata w długości skoku. Jego rekordowy skok miał miejsce 2 marca 1950 na odległość 127 m. W 1952 po raz drugi został zwycięzcą Tygodnia Lotów Narciarskich, wygrywając tę imprezę ex aequo z Hansem Bjørnstadem.

W 1953 roku wystartował w pierwszej edycji Turnieju Czterech Skoczni, w klasyfikacji generalnej imprezy uplasował się na piątym miejscu ex aequo z Toivo Laurenem. W późniejszym czasie pojawiał się jeszcze w pojedynczych konkursach rozgrywanych w ramach TCS. W 1951 roku wystartował natomiast w Turnieju Szwajcarskim, zajął w nim czternaste miejsce.

Był dziadkiem innego niemieckiego skoczka narciarskiego, Franka Löfflera.