Serafin (Zaliznicki)

	Sukcesja apostolska
	Sukcesja apostolska
Data konsekracji	1 sierpnia 1994
Konsekrator	Włodzimierz (Sabodan)
Współkonsekratorzy	Joannicjusz (Kobziew), Jonatan (Jeleckich), Hilarion (Szukało)
Współkonsekrowani biskupi
Antoni (Pakanycz)	26 listopada 2006
Łazarz (Gurkin)	21 lipca 2009
Aleksy (Mular)	2 grudnia 2013
Paramon (Gołubka)	2 grudnia 2015
Sylwan (Nikitin)	18 lipca 2019

	Serafin
	Serafin
	Wasyl Zaliznicki
	Wasyl Zaliznicki
	Arcybiskup iwano-frankiwski i kołomyjski
Kraj działania	Ukraina
Data i miejsce urodzenia	16 stycznia 1953 ; Łosiatyn
	Biskup iwano-frankiwski i kołomyjski
Okres sprawowania	2018–2019
	Arcybiskup iwano-frankiwski i kołomyjski
Okres sprawowania	od 2019
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego
Inkardynacja	Eparchia iwano-frankiwska
Śluby zakonne	31 lipca 1994
Diakonat	24 lutego 1985
Prezbiterat	3 marca 1985
Chirotonia biskupia	1 sierpnia 1994
	Multimedia w Wikimedia Commons

Serafin, imię świeckie Wasyl Zaliznicki (ur. 16 stycznia 1953 w Łosiatynie) – ukraiński biskup prawosławny.

ŻyciorysEdytuj

Ukończył technikum gospodarstwa wiejskiego w Krzemieńcu, po czym pracował w kołchozie jako agronom. W 1975 rozpoczął naukę w moskiewskim seminarium duchownym, a po jego ukończeniu podjął wyższe studia teologiczne w Moskiewskiej Akademii Duchownej, której dyplom uzyskał w 1983. 24 lutego 1985 został wyświęcony na diakona, zaś 3 marca tego samego roku – na kapłana. Został wyznaczony do pracy duszpasterskiej w parafii św. Marii Magdaleny w Białej Cerkwi. Został również dziekanem dekanatu białocerkiewskiego^[1].

31 lipca 1994 złożył wieczyste śluby zakonne. Następnego dnia odbyła się jego chirotonia na biskupa białocerkiewskiego i bogusławskiego. 31 maja 2007 został przeniesiony na katedrę sewerodoniecką. Już 4 czerwca tego samego roku biskup został na własną prośbę przeniesiony w stan spoczynku. Złożył śluby wielkiej schimy, przyjmując imię Sergiusz. Jego stałym miejscem pobytu była początkowo ławra Świętogórska^[1]. Następnie wyjechał do Moskwy i tam został proboszczem parafii Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni w Moskwie-Lefortowie^[2]. W 2016 Święty Synod Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego mianował go biskupem pomocniczym eparchii tarnopolskiej z tytułem biskupa szumskiego oraz rektorem seminarium duchownego przy ławrze Poczajowskiej^[3].