Sernica
dawniej drewniane pomieszczenie do przechowywania i suszenia serów
Sernica – dawniej drewniane pomieszczenie do przechowywania i suszenia serów, zazwyczaj występujące w dworach szlacheckich. Było ono zazwyczaj kwadratowe, przykryte słomą lub gontami, wsparte na jednym słupie albo też na czterech słupach, do dyspozycji była również drabina[1]. Jej opis znajduje się w IX księdze Pana Tadeusza, w której odegrała rolę w walce.
Przypisy edytuj
- ↑ W. Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Warszawa 1985