Serpentyn szlachetny

Serpentyn, serpentyn szlachetnyminerał z gromady krzemianów.

serpentynit
serpentynit

Właściwości edytuj

U serpentynu istnieją dwie struktury skupień: blaszkowy – antygoryt (serpentyn blaszkowy) i włóknisty – chryzotyl (serpentyn włóknisty). Odmiany cienkowłókniste noszą nazwę azbestu serpentynowego. Serpentyn jest wrażliwy na kwasy.

Odmiany:

  • Basyt – jedwabiście lśniący serpentyn o pokroju krystalicznym bronzytupseudomorfoza serpentynu po bronzycie.
  • Bowenit – jabłkowozielona odmiana serpentynu, często przesycona jasnymi plamami.
  • Connemara – zrost zielonego serpentynu z marmurem.
  • Verde antico – zielona skała, poprzecinana białymi żyłkami kalcytu, dolomitu, brekcja serpentyninowa. W handlu określana mianem serpentynu.
  • Williamsyt - oliwkowozielona odmiana serpentynu, często z czarnymi wrostkami.

Występowanie edytuj

Minerał wtórny powstający wskutek hydrotermicznego przeobrażenia składników skał ultramaficznych i maficznych (oliwiny, pirokseny, amfibole). Występuje w żyłach łupków, marmurów i wapieni. Współwystępuje z chlorytem, oliwinem, chromitem, magnetytem, dolomitem, talkiem, kwarcem, opalem.

Miejsca występowania: Niemcy – Turyngia, Saksonia, Austria – Tyrol, Rosja – Ural, Kanada – Quebec, RPA, Zimbabwe.

W Polsce - na Dolnym Śląsku i w Sudetach.

Zastosowanie edytuj

  • interesuje kolekcjonerów
  • wykorzystywany do wyrobu drobnej galanterii ozdobnej, rzeźb, różnych przedmiotów użytkowych.
  • bywa wykorzystywany w jubilerstwie do wyrobu taniej biżuterii

Zobacz też edytuj

Bibliografia edytuj

  • W. Heflik, L. Natkaniec–Nowak: Zarys Gemmologii – Wyd AGH 1996 r.
  • W. Schuman: Kamienie szlachetne i ozdobne – Wyd. „Alma –Press” 2004 r.
  • J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004 – TG ”Spirifer” W-wa 2005 r.
  • W. Schumann: Minerały świata – O. Wyd. ”Alma - Press” 2003 r.