Seweryn Fredro
Seweryn Fredro herbu Bończa (ur. 6 grudnia 1787 w Nienadowej, zm. 30 czerwca 1845) – oficer napoleoński, ziemianin. Urodził się jako drugi syn Jacka i Marii z Dembińskich.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
od 1806 |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Brat Jana Maksymiliana, Aleksandra, Henryka Emiliana, Edwarda i Juliana.
W 1806 wstąpił do wojska jako podporucznik w 2. pułku piechoty, po zakończeniu kampanii z IV koalicją antyfrancuską mianowany porucznikiem, od 1807 pułku lekkokonnych gwardii. W 1808 ranny pod Avignano i awansowany na kapitana. Za bitwę pod Wagram otrzymał krzyż kawalerski Orderu Legii Honorowej (16 sierpnia 1809), w 1809 przedstawiony do Orderu Zjednoczenia (przyznany mu ostatecznie w 1813), a w rok później odznaczony krzyżem kawalerskim Orderu Virtuti Militari (10 listopada 1810). Uczestnik kampanii rosyjskiej w 1812, brał udział bitwie pod Dreznem, a w bitwie pod Peterswalde (17 września 1813) dowodzona przez niego szarża 1. Pułku Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarskiej zniosła 5 szwadronów huzarów. Do niewoli wzięto syna gen. Gebharda Blüchera. Za bitwę otrzymał krzyż oficerski Orderu Legii Honorowej.
Po czasowej niewoli osiadł w 1814 w dobrach Nowosiółki w powiecie rudeckim. W powstaniu listopadowym nie wziął udziału, ale uczestniczył w komitecie lwowskim organizującym pomoc Galicji dla powstania. Ożenił się z Domicellą z Konarskich, z którą miał jedną córkę Sewerynę, późniejszą żonę Ludwika Skrzyńskiego[1][2].
Przypisy edytuj
- ↑ Fredro Seweryn (1785–1845). [w:] Polski Słownik Biograficzny. T. VII/1948-1958 [on-line]. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2016-10-10].
- ↑ Michał Karpowicz, Mirosław Filipiak: Elita jazdy polskiej. Warszawa: Volumen-Bellona, 1995, s. 172.