Seweryn Uruski
Seweryn Maciej Leon Uruski herbu Sas (ur. 1 czerwca 1817 w Biłce Szlacheckiej koło Lwowa – zm. 16 sierpnia 1890 w Pizie) – marszałek szlachty guberni warszawskiej, tajny radca i ochmistrz dworu cesarskiego, heraldyk - prezes Heroldii Królestwa Polskiego, autor 15-tomowego Herbarza szlachty polskiej, hrabia od 1844.
ŻyciorysEdytuj
Znany także z Pałacu Uruskich w Warszawie i nieudanej inicjatywy targowiska Sewerynów na Dynasach.
Ożeniony z Ermancją Hermancją Ermanią Tyzenhauz herbu Bawół i miał z nią 3 dzieci:
- hr. Mateusz Rudolf Michał Uruski (ur. i zm. 1843),
- hr. Maria Wanda Felicja Uruska (1853-1931)
- hr. Seweryna Maria Uruska (1860-1931).
Najsłynniejsze jego dzieło – 15-tomowy Herbarz szlachty polskiej (tomy od I do XIV zostały opracowane przy współudziale Adama Amilkara Kosińskiego) wydany został staraniem jego córek dopiero w latach 1904-1917. Zawiera nazwiska od A- do Rzy-.
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (pod murem II-31)[1].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: SEWERYN URUSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-05-24] .
Linki zewnętrzneEdytuj
- Rodzina. Herbarz szlachty polskiej Seweryna Uruskiego w zbiorach Wielkopolskiej Biblioteki Internetowej
- Publikacje Seweryna Uruskiego w bibliotece Polona