Sharon Fichman
Sharon Fichman (ur. 3 grudnia 1990 w Toronto) – kanadyjska tenisistka, od 2005 roku reprezentantka kraju w rozgrywkach Pucharu Federacji.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
3 grudnia 1990 |
| Wzrost |
163 cm |
| Gra |
praworęczna, oburęczny backhand |
| Status profesjonalny |
2009 |
| Zakończenie kariery |
aktywna |
| Trener |
Larry Jurovich |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 WTA, 9 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
77 (19 maja 2014) |
| Australian Open |
2Q (2010) |
| Roland Garros |
1R (2014) |
| Wimbledon |
1R (2014) |
| US Open |
1R (2013, 2014) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
4 WTA, 21 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
27 (1 listopada 2021) |
| Australian Open |
QF (2021) |
| Roland Garros |
3R (2021) |
| Wimbledon |
3R (2021) |
| US Open |
2R (2013) |
Kariera tenisowaEdytuj
Kariera juniorskaEdytuj
W 2005 roku wygrała turniej juniorski Banana Open, w finale pokonując Alexandrę Dulgheru. W sierpniu 2006 roku dotarła do finału mistrzostw juniorów Canadian Open w Québecu. Przegrała z reprezentantką Białorusi, Kseniją Mileuską.
Jako juniorka osiągnęła więcej zwycięstw w grze podwójnej, zwłaszcza w turniejach wielkoszlemowych. Na French Open 2005 z Caroline Wozniacki dotarła do półfinału. Z Jade Curtis odpadła już w pierwszej rundzie US Open. Grając z Anastasiją Pawluczenkową wygrała deblowy Australian Open 2006, a potem French Open w tym samym roku (w finale z Agnieszką Radwańską i Caroline Wozniacki). Z Rosjanką doszły do finału US Open. Dla Pawluczenkowej była to szansa zdobycia juniorskiego Wielkiego Szlema w grze podwójnej – tak się jednak nie stało, a zwycięstwo odniosły Rumunki Mihaela Buzărnescu i Raluca Olaru. W Australian Open 2007 z Kateřiną Vaňkovą odpadły w ćwierćfinale.
Kariera zawodowaEdytuj
Sharon Fichman triumfowała w dziewięciu turniejach singlowych cyklu ITF. W grze podwójnej odniosła dwadzieścia jeden zwycięstw w zawodach tej rangi.
Najwyżej notowana była na 77. miejscu w rankingu singlowym WTA Tour (19 maja 2014) oraz na 27. pozycji w rankingu deblowym (1 listopada 2021).
Począwszy od 2005 roku reprezentuje Kanadę w rozgrywkach Pucharu Federacji.
W 2009 roku osiągnęła pierwszy finał zawodów deblowych WTA Tour. W Estoril razem z Katalin Marosi przegrały w meczu mistrzowskim z Raquel Kops-Jones i Abigail Spears wynikiem 6:2, 3:6, 5–10. Kolejny finał osiągnęła w Bogocie w 2011 roku. Tym razem wspólnie z Laurą Pous Tió uległy parze Edina Gallovits-Hall–Anabel Medina Garrigues 6:2, 6:7(6), 9–11. Pierwszy triumf odniosła w 2014 roku w Auckland, gdzie w parze z Marią Sanchez pokonały Lucie Hradecką i Michaëllę Krajicek 2:6, 6:0, 10–4.
Życie prywatneEdytuj
Rodzice Fichman, Bob i Julia, są inżynierami. Ma brata Thomasa. Grę w tenisa rozpoczęła w wieku pięciu lat.
Finały turniejów WTAEdytuj
Gra podwójna 8 (4–4)Edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 9 maja 2009 | Estoril | Ceglana |  Katalin Marosi
|
 Raquel Kops-Jones Abigail Spears
|
6:2, 3:6, 5–10 |
| Finalistka | 2. | 19 lutego 2011 | Bogota | Ceglana |  Laura Pous Tió
|
 Edina Gallovits-Hall Anabel Medina Garrigues
|
6:2, 6:7(6), 9–11 |
| Zwyciężczyni | 1. | 4 stycznia 2014 | Auckland | Twarda | Maria Sanchez
|
 Lucie Hradecká Michaëlla Krajicek
|
2:6, 6:0, 10–4 |
| Finalistka | 3. | 25 maja 2019 | Norymberga | Ceglana | Nicole Melichar
|
 Gabriela Dabrowski Xu Yifan
|
6:4, 6:7(5), 5–10 |
| Zwyciężczyni | 2. | 28 lipca 2019 | Jurmała | Ceglana |  Nina Stojanović
|
 Jeļena Ostapenko Galina Woskobojewa
|
2:6, 7:6(1), 10–6 |
| Finalistka | 4. | 29 lutego 2020 | Acapulco | Twarda |  Kateryna Bondarenko
|
Desirae Krawczyk Giuliana Olmos
|
3:6, 6:7(5) |
| Zwyciężczyni | 3. | 8 marca 2020 | Monterrey | Twarda | Kateryna Bondarenko
|
 Miyu Katō Wang Yafan
|
4:6, 6:3, 10–7 |
| Zwyciężczyni | 4. | 16 maja 2021 | Rzym | Ceglana | Giuliana Olmos
|
 Kristina Mladenovic Markéta Vondroušová
|
4:6, 7:5, 10–5 |
Finały turniejów WTA 125K seriesEdytuj
Gra podwójna 1 (0–1)Edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 16 listopada 2019 | Houston | Twarda | Ena Shibahara
|
 Ellen Perez Luisa Stefani
|
6:1, 4:6, 5–10 |
Wygrane turnieje rangi ITFEdytuj
Gra pojedynczaEdytuj
| Data | Turniej | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
| 1. | 27/11/2005 |  Aszkelon
|
10 000 | twarda |  Pemra Özgen
|
6:1, 6:1 |
| 2. | 25/01/2009 | Lutz
|
25 000 | ziemna | Lauren Albanese
|
6:4, 7:6 |
| 3. | 19/04/2009 | Osprey
|
25 000 | ziemna | Juliana Fedak
|
6:4, 6:1 |
| 4. | 16/01/2011 | Plantation
|
25 000 | ziemna | Alexandra Cadanțu
|
6:3, 7:6 |
| 5. | 10/07/2011 | Waterloo
|
50 000 | ziemna | Julia Boserup
|
6:3, 4:6, 6:4 |
| 6. | 15/07/2012 | Waterloo
|
50 000 | ziemna | Julja Gluszko
|
6:3, 6:2 |
| 7. | 02/09/2012 | Mamaja
|
25 000 | ziemna | Patricia Tig
|
6:3, 6:7(5); 6:3 |
| 8. | 20/01/2013 | Port St. Lucie
|
25 000 | ziemna |  Tadeja Majerič
|
6:3, 6:2 |
| 9. | 11/05/2014 | Cagnes-sur-Mer
|
100 000 | ziemna |  Timea Bacsinszky
|
6:2i, 6:2 |
Występy w igrzyskach olimpijskichEdytuj
Gra podwójnaEdytuj
| Runda | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
|---|---|---|---|
| Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo Kanada
| |||
| I runda | Gabriela Dabrowski [7]
|
Brazylia: Laura Pigossi / Luisa Stefani
|
6:7(3), 4:6 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowychEdytuj
Gra podwójna (3)Edytuj
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
| Zwyciężczyni | 2006 | Australian Open
|
Twarda |  A. Pawluczenkowa
|
Alizé Cornet Corinna Dentoni
|
6:2, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 2006 | French Open
|
Ceglana | A. Pawluczenkowa
|
 Agnieszka Radwańska Caroline Wozniacki
|
6:7(4), 6:2, 6:1 |
| Finalistka | 2006 | US Open
|
Twarda | A. Pawluczenkowa
|
Mihaela Buzărnescu Raluca Olaru
|
5:7, 2:6 |
BibliografiaEdytuj
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2014-01-04] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2014-01-04] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2014-01-04] (ang.).