Siedliska (powiat brzozowski)

Siedliskawieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie brzozowskim, w gminie Nozdrzec[5][6].

Siedliska
wieś
Ilustracja
Drewniana cerkiew greckokatolicka
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

brzozowski

Gmina

Nozdrzec

Liczba ludności (2011)

433[2][3]

Strefa numeracyjna

13

Kod pocztowy

36-245[4]

Tablice rejestracyjne

RBR

SIMC

0357972[5]

Położenie na mapie gminy Nozdrzec
Mapa konturowa gminy Nozdrzec, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Siedliska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Siedliska”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Siedliska”
Położenie na mapie powiatu brzozowskiego
Mapa konturowa powiatu brzozowskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Siedliska”
Ziemia49°45′32″N 22°14′18″E/49,758889 22,238333[1]
Strona internetowa
Kościół pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa krośnieńskiego.

We wsi znajduje się parafia pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski.

Części wsi edytuj

Integralne części wsi Siedliska[5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0357989 Gdyczyna przysiółek

Historia edytuj

W połowie XIX wieku właścicielem posiadłości tabularnej Siedliska był August. hr. Starzyński[7].

Po I wojnie światowej dokonano zmian administracyjnych i sąsiednia wieś Gdyczyna stała się przysiółkiem Siedlisk, obejmującym wyłącznie dawny obszar dworski. Huta, Jasionów i Poręby utworzyły osobną wieś Huta Poręby. Według spisu z 1921 r., na obszarze dworskim w Gdyczynie, było nadal 10 budynków mieszkalnych zajmowanych przez 83 mieszkańców (w tym: 52 grekokatolików, 31 rzymsko-katolików). W 1929 r. przeniesiono z Dylągowej drewniany kościół z 1706 r. i ustawiono go w sąsiedztwie zabudowań dworskich.

29 maja 1945 r. Dragan Sotirovič doprowadził do podpisania w Siedliskach zawieszenia broni pomiędzy UPA i polskimi oddziałami partyzanckimi, uznającego Sowietów za wspólnego wroga. Do zawarcia formalnego, trwałego porozumienia jednak nie doszło, ale zmniejszyło ono cierpienia polskiej i ukraińskiej ludności cywilnej.

Na terenie wsi zachowało się pięć bunkrów z tzw. umocnień Linii Mołotowa.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj