Sielawa europejska

Sielawa europejska
	Coregonus albula
	(Linnaeus, 1758)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	kostnoszkieletowe
Podgromada	promieniopłetwe
Rząd	łososiokształtne
Rodzina	łososiowate
Rodzaj	Coregonus
Gatunek	sielawa europejska
Synonimy
	Coregonus albula finnica Günther, 1866; Coregonus albula ladogensis Berg, 1948; Coregonus albula norvegica Günther, 1866; Coregonus brevis Mäklin, 1869; Coregonus sardinella marisalbi Berg, 1916; Salmo albula Linnaeus, 1758; Salmo maraenula Bloch, 1782; Salmo vimba Linnaeus, 1758;
	Coregonus albula finnica Günther, 1866; Coregonus albula ladogensis Berg, 1948; Coregonus albula norvegica Günther, 1866; Coregonus brevis Mäklin, 1869; Coregonus sardinella marisalbi Berg, 1916; Salmo albula Linnaeus, 1758; Salmo maraenula Bloch, 1782; Salmo vimba Linnaeus, 1758;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sielawa europejska^[3], sielawa bałtycka^[3], sielawa^[4] (Coregonus albula) – gatunek ryby łososiokształtnej z rodziny łososiowatych (Salmonidae).

Występowanie edytuj

Zamieszkuje głównie jeziora w zlewisku Morza Bałtyckiego oraz w dorzeczu górnej Wołgi, w Anglii, Szkocji i jeziorze Waginger w Bawarii. W Polsce częsta w czystych i chłodnych jeziorach. W Zatoce Fińskiej tworzy formę półwędrowną. Lubi głębokie i czyste jeziora o twardym dnie. Jest bardzo wrażliwa na zawartość tlenu w wodzie i przemieszcza się w zależności od stopnia jej natlenienia.

Opis edytuj

Ciało bocznie spłaszczone, oczy duże, otwór gębowy stosunkowo mały. Na pierwszym łuku skrzelowym od 36 do 52 wyrostków filtracyjnych. Grzbiet od brązowego przez ciemnoszary do niebieskawego, boki srebrzyste. Osiąga długość przeciętnie około 30 cm, maksymalnie 45 cm. Masa ciała maksymalnie ok. 1 kg. Prowadzi ławicowy tryb życia. Ciało sielaw żyjących w jeziorach ubogich w pokarm jest smuklejsze w porównaniu z osobnikami żyjącymi w wodach obfitujących w pokarm.

Odżywianie edytuj

Sielawa

W ciągu dnia przebywa w ławicach w wodach pelagialnych, na głębokości 20–30 m, a o zmierzchu żeruje bliżej powierzchni. Żywi się planktonem. Sielawa żeruje przez cały rok wyszukując chmary planktonu skorupiakowego.

Rozród edytuj

Dojrzałość płciową osiąga w 2–3 roku życia. Tarło odbywa od listopada do grudnia. Samica składa od 2–20 tys. jajeczek. Narybek przebywa w powierzchniowych warstwach wody. Samica przystępuje do tarła począwszy od trzeciego roku życia.

Znaczenie gospodarcze edytuj

Białe mięso sielawy jest smaczne i wysoko cenione. Poławiana gospodarczo, może być przetwarzana świeża, wędzona i konserwowana. W Szwecji kawior sielawy, „Kalix Löjrom”, jest produktem bardzo ekskluzywnym^[5].

Wymiar ochronny	18 cm
Okres ochronny	15 X – 31 XII

Zobacz też edytuj

ryby Polski

Przypisy edytuj

↑ Coregonus albula, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Coregonus albula, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.
↑ Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973
↑ Na szwedzkim stole [online], Jedz i jedz [dostęp 2020-03-15] (pol.).

Bibliografia edytuj

Maria Brylińska: Ryby słodkowodne Polski : praca zbiorowa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13100-4.
Władysław Strojny: Nasze zwierzęta. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1981. ISBN 83-09-00045-6.
Włodzimierz Załachowski: Ryby. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997. ISBN 83-01-12286-2.

[itis-1] Coregonus albula, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] Coregonus albula, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[Nikolski-3] G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.

[KRR-4] Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973

[5] Na szwedzkim stole [online], Jedz i jedz [dostęp 2020-03-15] (pol.).

[3]

[4]

[1]

[2]

[5]