Wikipedia

Siergiej Tkaczenko

kazachski skoczek narciarski

Siergiej Wiktorowicz Tkaczenko (ros. Сергей Викторович Ткаченко[4], ur. 8 czerwca 1999 w Leninogorsku[1]) – kazachski skoczek narciarski. Brązowy medalista mistrzostw świata juniorów (2019), medalista zimowych igrzysk azjatyckich (2017). Olimpijczyk (2018, 2022), uczestnik mistrzostw świata seniorów (2015, 2019, 2021 i 2023) oraz juniorów (2015, 2016, 2018 i 2019), brał też udział w zimowej uniwersjadzie (2017 i 2023). Wielokrotny mistrz kraju i rekordzista Kazachstanu w długości lotu narciarskiego.

Siergiej Tkaczenko
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 czerwca 1999
Leninogorsk[1]

Klub

Ski Club VKO[2]

Wzrost

167 cm[3]

Debiut w PŚ indywidualnie

4 stycznia 2019 w Innsbrucku (47. miejsce)

Debiut w PŚ drużynowo

21 stycznia 2017 w Zakopanem (11. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

22 grudnia 2019 w Engelbergu (24. miejsce)

Rekord życiowy

199,5 m na Vikersundbakken w Vikersund (15 marca 2019)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kazachstan
Mistrzostwa świata juniorów
brąz Lahti 2019 indywidualnie
Uniwersjada
srebro Lake Placid 2023 drużynowo
Igrzyska azjatyckie
srebro Sapporo 2017 drużynowo
brąz Sapporo 2017 normalna
Puchar Karpat
srebro 2. miejsce
2017/2018
Multimedia w Wikimedia Commons

Przebieg karieryEdytuj

Początki (do 2016)Edytuj

Początkowo uprawiał judo, w którym odnosił sukcesy na arenie krajowej. W wieku 12 lat zaczął trenować skoki narciarskie, a trzy lata później po raz pierwszy włączono go do reprezentacji Kazachstanu w tej dyscyplinie sportu[5].

We wrześniu 2014 zadebiutował w cyklu FIS Cup, w konkursach w Szczyrku zajmując odpowiednio 74. i 86. miejsce. Pierwsze punkty tego cyklu zdobył w tym samym miejscu rok później, w sierpniu 2015, gdy był 17. Tkaczenko punktował także w Pucharze Karpat[6].

Brał udział w Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015 w Falun, gdzie w kwalifikacjach do konkursu indywidualnego na skoczni normalnej zajął 56. miejsce, wyprzedzając 3 rywali (gorsi od niego byli Kristaps Nežborts, Stepan Pasicznyk i Péter Kelemen)[7]. W zawodach tych był najmłodszym spośród startujących w nich skoczków[8]. Startował także w mistrzostwach świata juniorów – w 2015 w Ałmaty, gdzie został zdyskwalifikowany w konkursie indywidualnym, a w rywalizacji drużynowej mężczyzn zajął 13. miejsce, i w 2016 w Râșnovie, gdzie indywidualnie był 48. W 2016 wziął też udział w zimowych igrzyskach olimpijskich młodzieży w Lillehammer, gdzie w konkursie indywidualnym chłopców zajął 14. pozycję[6].

W październiku 2015 zadebiutował w konkursach rangi Pucharu Kontynentalnego (w ramach letniej odmiany tego cyklu)[2].

Regularne starty (od 2016)Edytuj

Latem 2016 po raz pierwszy wystartował w Letnim Grand Prix, biorąc udział w konkursie drużynowym w Wiśle, gdzie, wraz z reprezentacją Kazachstanu, zajął 10. miejsce[6]. 9 grudnia 2016 w Vikersund po raz pierwszy punktował w Pucharze Kontynentalnym, plasując się na 30. lokacie. 13 stycznia 2017 zadebiutował w Pucharze Świata, odpadając w kwalifikacjach do konkursu indywidualnego w Wiśle[2]. W lutym 2017 wziął udział w uniwersjadzie, gdzie zajął 12. miejsce w konkursie indywidualnym, a także 8. pozycję zarówno w konkursie drużynowym mężczyzn, jak i konkursie drużyn mieszanych[6]. W tym samym miesiącu zdobył brązowy medal zimowych igrzysk azjatyckich w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej[9] oraz srebrny w konkursie drużynowym na skoczni dużej[10], a w konkursie indywidualnym na dużym obiekcie uplasował się na 6. miejscu[11].

W sezonie 2017/2018 Tkaczenko startował głównie w konkursach niższej rangi. W sierpniu 2017 wygrał dwa konkursy Pucharu Karpat w Planicy[6], dzięki czemu zajął 2. lokatę w klasyfikacji generalnej tego cyklu w sezonie 2017/2018, przegrywając tylko z Sorinem Mitrofanem[12]. Latem 2017 zajął 18. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix w Hakubie, zdobywając debiutanckie punkty w zawodach najwyższej rangi. Punktował również w Letnim Pucharze Kontynentalnym, plasując się w Râșnovie na 28. lokacie. Zimą cztery razy przystąpił do kwalifikacji w Pucharze Świata, ani razu nie awansując do głównej części zmagań. Jako jedyny reprezentant Kazachstanu wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018 w Pjongczangu, gdzie zakwalifikował się do konkursu na skoczni dużej, osiągając w nim 49. miejsce. Sezon Pucharu Kontynentalnego 2017/2018 zakończył z dorobkiem 47 punktów, punktując dwukrotnie w Zakopanem (9. i 16. lokata). Ostatnim międzynarodowym występem Tkaczenki w sezonie był start w konkursie FIS Cup w szwedzkim Falun, gdzie osiągnął 6. miejsce[2], tym samym zapewniając reprezentacji Kazachstanu dodatkową kwotę na 1. period Letniego Pucharu Kontynentalnego 2018[13].

W lipcu 2018, podczas otwarcia skoczni Burabaj w Szczuczyńsku oddał skok na odległość 151 metrów, co jest najdalszą ustaną próbą na tym obiekcie[14]. 4 stycznia 2019 w Innsbrucku, w ramach 67. Turnieju Czterech Skoczni, zadebiutował w głównej części zmagań w konkursie indywidualnym Pucharu Świata, zajmując 47. lokatę; dzień wcześniej po raz pierwszy po 17 nieudanych próbach przeszedł kwalifikacje. 9 dni później, podczas zawodów w Val di Fiemme/Predazzo, w zawodach tej rangi zajął 33. miejsce[2], tracąc do 30. po 1. serii Jakuba Wolnego 3 punkty[15]. W tym samym miesiącu po raz ostatni w karierze wziął udział w mistrzostwach świata juniorów[2] – w konkursie indywidualnym prowadził po 1. serii, a ostatecznie zajął 3. lokatę, zdobywając brązowy medal[16], a drużynowo zajął miejsca 14. (mężczyźni) i 11. (mikst). Na przełomie lutego i marca 2019 wystartował w mistrzostwach świata seniorów – indywidualnie był 36. na skoczni dużej, a na obiekcie normalnym odpadł w kwalifikacjach, z kolei drużynowo był 12. (mężczyźni) i 13. (mikst)[2]. 15 marca 2019 na Vikersundbakken w Vikersund, debiutując na skoczni mamuciej, o 3 metry poprawił 12-letni rekord Kazachstanu w długości skoku narciarskiego mężczyzn Radika Żaparowa, uzyskując w kwalifikacjach do konkursu Raw Air odległość 199,5 metra[17].

13 lipca 2019, w ramach letniej edycji cyklu, po raz pierwszy stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego, zajmując w Szczuczyńsku 3. pozycję. W Letnim Grand Prix punktował dwukrotnie, zarówno w Hinterzarten (24.), jak i Courchevel (30. po dyskwalifikacji w 2. serii) plasując się w trzeciej dziesiątce. W sezonie zimowym 2019/2020 na arenie międzynarodowej występował wyłącznie w zawodach najwyższej rangi[2]. 22 grudnia 2019 po raz pierwszy w karierze zapunktował w zawodach Pucharu Świata, zajmując 24. miejsce w drugim konkursie w Engelbergu (po 1. serii plasował się na 11. pozycji, będącej równowartością najlepszego wyniku osiągniętego przez Kazacha w zawodach tej rangi). Były to pierwsze punkty reprezentanta Kazachstanu w tym cyklu od ponad 9 lat[18] (6 lutego 2010 w Willingen Aleksiej Korolow był 29[19].). W całym sezonie 2019/2020 Tkaczenko punktował jeszcze dwukrotnie – w 2. konkursie w Predazzo był 29., a w Lillehammer 27. Z dorobkiem 13 punktów w klasyfikacji generalnej cyklu zajął 56. pozycję[2].

Ze względu na wybuch pandemii COVID-19 reprezentacja Kazachstanu przez większość sezonu letniego 2020 nie trenowała na skoczniach, rozpoczynając przygotowania do sezonu 2020/2021 dopiero we wrześniu 2020, a następnie rezygnując z przylotu do Europy także na początku sezonu zimowego[20]. W efekcie Tkaczenko starty w zawodach FIS rozpoczął dopiero w lutym 2021. W Pucharze Świata w głównej części zmagań wystąpił tylko trzykrotnie, plasując się każdorazowo pod koniec piątej dziesiątki, nie punktował także w Pucharze Kontynentalnym. Na przełomie lutego i marca 2021 w Oberstdorfie wystąpił w mistrzostwach świata seniorów – indywidualnie na obu skoczniach był 40., a drużynowo zajął z Kazachami ostatnią, 14. lokatę[2].

W ramach Letniego Grand Prix 2021 czterokrotnie zdobywał punkty, w zawodach w Szczuczyńsku dwukrotnie plasując się w czołowej dziesiątce (6. i 10. lokata). W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata cztery razy wystąpił w konkursie głównym. Najwyżej klasyfikowany był na 31. miejscu, 12 grudnia 2021 w Klingenthal – w konkursie tym awansował do drugiej serii, ale wzięło w niej udział 31 zawodników, a Tkaczenko zajął wśród nich ostatnią pozycję. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. W zawodach na skoczni normalnej zajął 41. miejsce, a na dużej odpadł w kwalifikacjach[2].

Wielokrotnie triumfował w mistrzostwach Kazachstanu w skokach narciarskich – w 2016 zdobył 2 złote medale, zwyciężając w konkursach indywidualnych na skoczniach: dużej (samodzielnie) i normalnej (ex aequo z Maratem Żaparowem)[21], w 2017 wygrał rywalizację na obiekcie normalnym[22], w 2018 na skoczni średniej[23], w maju 2019 na obiekcie normalnym[24] i w październiku 2019 także na skoczni normalnej. W ostatniej z tych imprez zdobył także brąz na skoczni dużej, przegrywając z Daniłem Wasiljewem i Nurszatem Tursunżanowem[25].

Igrzyska olimpijskieEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2018   Pjongczang – nie zakwalifikował się (K-98), 49. miejsce (K-125)
2022   Pekin/Zhangjiakou – 41. miejsce (K-95), nie zakwalifikował się (K-125)

Starty S. Tkaczenki na igrzyskach olimpijskich – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
NQ 10 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 84,0 m 83,7 pkt Nie zakwalifikował się
49. 17 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 107,5 m – 73,5 pkt 212,2 pkt Kamil Stoch
41. 6 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 95,0 m – 110,3 pkt 164,7 pkt Ryōyū Kobayashi
NQ 12 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 indywid. 103,0 m 60,7 pkt Nie zakwalifikował się.

Mistrzostwa świataEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2015   Falun – nie zakwalifikował się (K-90)
2019   Seefeld/Innsbruck – 36. miejsce (K-120), nie zakwalifikował się (K-99)
2021   Oberstdorf – 40. miejsce (K-95), 40. miejsce (K-120)
2023   Planica – nie zakwalifikował się (K-95), nie zakwalifikował się (K-125)

DrużynowoEdytuj

2019   Seefeld/Innsbruck – 12. miejsce (K-120)[a], 13. miejsce (drużyna mieszana/K-99)[b]
2021   Oberstdorf – 14. miejsce (K-120)[c]
2023   Planica – 11. miejsce (K-125)[d]

Starty S. Tkaczenki na mistrzostwach świata – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
NQ 20 lutego 2015   Falun Lugnet K-90 HS-100 indywid. 69,0 m 58,0 pkt Nie zakwalifikował się
36. 23 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 115,5 m – 99,2 pkt 180,2 pkt Markus Eisenbichler
12. 24 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[a] 116,0 m – 214,6 pkt (96,3 pkt) 772,9 pkt Niemcy
NQ 1 marca 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 86,0 m 78,1 pkt Nie zakwalifikował się.
13. 2 marca 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż. mix.[b] 96,0 m – 256,8 pkt (101,4 pkt) 755,4 pkt Niemcy
40. 27 lutego 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 93,5 m – 105,4 pkt 163,4 pkt Piotr Żyła
40. 5 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 103,0 m – 69,2 pkt 207,3 pkt Stefan Kraft
14. 6 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[c] 95,5 m – 189,5 pkt (42,6 pkt) 857,1 pkt Niemcy
NQ 25 lutego 2023   Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 86,0 m 101,7 pkt Nie zakwalifikował się.
NQ 3 marca 2023   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 111,0 m 79,2 pkt Nie zakwalifikował się.
11. 4 marca 2023   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 druż.[d] 105,0 m – 298,9 pkt (89,0 pkt) 880,0 pkt Słowenia

Mistrzostwa świata juniorówEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2015   Ałmaty – zdyskwalifikowany
2016   Râșnov – 48. miejsce
2018   Kandersteg – 27. miejsce
2019   Lahti – brązowy medal

DrużynowoEdytuj

2015   Ałmaty – 13. miejsce[e]
2019   Lahti – 14. miejsce[f], 11. miejsce (drużyna mieszana)[g]

Starty S. Tkaczenki na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
DSQ 5 lutego 2015   Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 indywid. DSQ Johann André Forfang
13. 7 lutego 2015   Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 druż.[e] 69,0 m – 187,6 pkt (34,5 pkt) 705,7 pkt Norwegia
48. 23 lutego 2016   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 indywid. 80,0 m – 87,5 pkt 161,5 pkt David Siegel
27. 1 lutego 2018   Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 indywid. 96,0 m 86,0 m 227,4 pkt 64,0 pkt Marius Lindvik
3.  24 stycznia 2019   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 96,5 m 94,5 m 248,9 pkt 3,2 pkt Thomas Aasen Markeng
14. 26 stycznia 2019   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż.[f] 90,0 m – 257,3 pkt (122,9 pkt) 722,4 pkt Niemcy
11. 28 stycznia 2019   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż. mix.[g] 93,5 m – 397,0 pkt (126,4 pkt) 587,4 pkt Rosja

Igrzyska olimpijskie młodzieżyEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2016   Lillehammer – 14. miejsce

Starty S. Tkaczenki na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
14. 16 lutego 2016   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 indywid. 85,0 m 82,5 m 186,3 pkt 76,5 pkt Bor Pavlovčič

UniwersjadaEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2017   Ałmaty – 12. miejsce
2023   Lake Placid – 7. miejsce

DrużynowoEdytuj

2017   Ałmaty – 8. miejsce (drużyna mieszana)[h], 8. miejsce[i]
2023   Lake Placid – srebrny medal[j]

Starty S. Tkaczenki na uniwersjadzie – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
12. 1 lutego 2017   Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 indywid. 94,0 m 96,5 m 248,5 pkt 17,3 pkt Naoki Nakamura
8. 4 lutego 2017   Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 druż. mix.[h] 99,0 m DNS 153,4 pkt (115,2 pkt) 291,7 pkt Japonia
8. 5 lutego 2017   Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 druż.[i] 96,5 m 99,0 m 687,2 pkt (254,7 pkt) 102,7 pkt Rosja
7. 16 stycznia 2023   Lake Placid MacKenzie Intervale K-90 HS-100 indywid. 86,0 m 91,0 m 220,9 pkt 36,4 pkt Danił Wasiljew
2.  20 stycznia 2023   Lake Placid MacKenzie Intervale K-90 HS-100 druż.[j] 90,0 m 91,0 m 470,3 pkt (224,6 pkt) 0,2 pkt Austria I

Igrzyska azjatyckieEdytuj

IndywidualnieEdytuj

2017   Sapporo – brązowy medal (K-90), 6. miejsce (K-123)

DrużynowoEdytuj

2017   Sapporo – srebrny medal[k]

Starty S. Tkaczenki na igrzyskach azjatyckich – szczegółowoEdytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
3.  22 lutego 2017   Sapporo Miyanomori K-90 HS-100 indywid. 93,5 m 93,5 m 238,0 pkt 16,0 pkt Yukiya Satō
6. 24 lutego 2017   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 indywid. 129,0 m 122,0 m 228,0 pkt 27,3 pkt Naoki Nakamura
2.  25 lutego 2017   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 druż.[k] 118,5 m 121,0 m 771,0 pkt (205,5 pkt) 204,6 pkt Japonia

Puchar ŚwiataEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce[26]
2019/2020 56.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu ŚwiataEdytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2016/2017
                                                    punkty
- - - - - - - - - - - q q q - - - - - q q q - - - - 0
Sezon 2017/2018
                                            punkty
q q - - - q q - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
q - - q q q q q q 47 q q 33 40 - - - - - - - - 47 q 41 35 q - 0
Sezon 2019/2020
                                                      punkty
q - 39 46 q 32 24 35 q q 35 41 29 37 35 42 - - - - - 32 41 40 40 q 27 13
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - 50 48 q 47 - q - - 0
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
- - - - q 49 31 q 46 q q q q q q - - - - 48 q q q - - - - - 0
Sezon 2022/2023
                                                                punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - q q q q - - 45 - - - - - - q - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu ŚwiataEdytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon
2016/2017 		           
- 11 - 12 - -
Sezon
2017/2018 		               
12 12 - - - - - -
Sezon
2018/2019 		             
11 - - - - - -
Sezon
2021/2022 		             
- 8 9 - 9 - -
Sezon
2022/2023 		             
- - - - 14 10 -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech SkoczniEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce[26]
2018/2019 65.
2019/2020 51.

Raw AirEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce[26]
2017 77.
2019 45.
2020 45.
2022 67.

Titisee-Neustadt FiveEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2020 38.[27]

Letnie Grand PrixEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce[28]
2017 65.
2018 56.
2019 62.
2021 28.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGPEdytuj

stan po zakończeniu LGP 2022

2017
                  punkty
q q - 34 18 48 34 q - 13
2018
                  punkty
q q q q 25 31 22 27 40 19
2019
                punkty
q 24 30 q - - 45 q 8
2021
                punkty
46 30 33 6 10 26 47 q 72
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGPEdytuj

stan po zakończeniu LGP 2022

2016  
10
2017  
13
2018    
10 8
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Puchar KontynentalnyEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce[29]
2016/2017 140.
2017/2018 69.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu KontynentalnegoEdytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2015/2016
                                                      punkty
66 66 62 47 49 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2016/2017
                                                            punkty
30 55 43 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 34 33 1
Sezon 2017/2018
                                                        punkty
- - - - - - - - 54 41 - - - - - - - - - - - - - - - 9 16 - 44
Sezon 2020/2021
                                      punkty
- - - - - - - - - - - - - - - 57 62 - - 0
Sezon 2022/2023
                                                  punkty
42 51 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 48 40 34 43 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar KontynentalnyEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce[29]
2017 104.
2018 97.
2019 43.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznieEdytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 13 lipca 2019   Szczuczyńsk Burabaj K-125 HS-140 133,0 m 135,0 m 260,5 pkt 3. 9,6 pkt Maximilian Lienher

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu KontynentalnegoEdytuj

stan po zakończeniu LPK 2022

2015
                            punkty
- - - - - - - - - - - - 63 63 0
2016
                            punkty
56 dq - 46 40 43 - - - - 50 46 - - 0
2017
                          punkty
- - 38 31 - - - - - - 28 - - 3
2018
                          punkty
41 28 - - - - - - - - - - - 3
2019
                                punkty
- - 3 15 - - - - - - - - - - - - 76
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Puchar BeskidówEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce
2017 63.

FIS CupEdytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnejEdytuj

Sezon Miejsce[30]
2015/2016 163.
2016/2017 36.
2017/2018 50.
2019/2020 60.
2022/2023 82.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS CupuEdytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2014/2015
                                                    punkty
- - - - - - - - - - 74 86 46 43 53 50 61 - - 58 71 - - - - - 0
Sezon 2015/2016
                                                punkty
dq dq - - 17 45 - - 41 41 50 - 60 50 - - - - - - - - - - 14
Sezon 2016/2017
                                        punkty
- 80 59 37 34 66 42 30 16 45 - - 8 8 44 25 - - 17 12 122
Sezon 2017/2018
                                          punkty
- - - - - - 22 24 - - - - - - 14 21 - - - - 6 84
Sezon 2019/2020
                                            punkty
- - 5 8 - - - - - - - - - - - - - - - - - - 77
Sezon 2022/2023
                                        punkty
- - - - - - - - - - 22 27 33 29 - - - - 30 13 36
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

UwagiEdytuj

  1. ↑ a b Skład zespołu: Gleb Safonow, Sabirżan Muminow, Siergiej Tkaczenko i Nikita Diewiatkin
  2. ↑ a b Skład zespołu: Walentina Sdierżykowa, Sabirżan Muminow, Wieronika Szyszkina i Siergiej Tkaczenko
  3. ↑ a b Skład zespołu: Nurszat Tursunżanow, Sabirżan Muminow, Danił Wasiljew i Siergiej Tkaczenko
  4. ↑ a b Skład zespołu: Swiatosław Nazarienko, Sabirżan Muminow, Siergiej Tkaczenko i Danił Wasiljew
  5. ↑ a b Skład zespołu: Roman Nogin, Akram Adiłow, Siergiej Tkaczenko i Stanisław Anczugin
  6. ↑ a b Skład zespołu: Nurszat Tursunżanow, Gleb Safonow, Nikita Diewiatkin i Siergiej Tkaczenko
  7. ↑ a b Skład zespołu: Wieronika Szyszkina, Gleb Safonow, Walentina Sdierżykowa, Siergiej Tkaczenko
  8. ↑ a b Skład zespołu: Dajana Achmietwalijewa i Siergiej Tkaczenko
  9. ↑ a b Skład zespołu: Akram Adiłow, Sabirżan Muminow i Siergiej Tkaczenko
  10. ↑ a b Skład zespołu: Siergiej Tkaczenko, Danił Wasiljew
  11. ↑ a b Skład zespołu: Sabirżan Muminow, Konstantin Sokolenko, Marat Żaparow i Siergiej Tkaczenko

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ a b РИДДЕРУ НУЖЕН ТРАМПЛИН. ridder-inform.kz, 2016-11-08. [dostęp 2017-01-14]. (ros.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j k TKACHENKO Sergey - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2022-07-30]. (ang.).
  3. ↑ ATHLETE INFORMATION. wuni2017.sportresult.com. [dostęp 2018-05-24]. (ang.).
  4. ↑ Спортсмены казахстанского ФСО «Динамо» - участники зимних Олимпийских играх в г. Пхенчхан, dynamo.kz [dostęp 2018-02-20] [zarchiwizowane z adresu 2018-02-21] (ros.).
  5. ↑ Adrian Dworakowski: Siergiej Tkaczenko: Nadal nie mogę w to uwierzyć. skijumping.pl, 2019-01-28. [dostęp 2019-11-01].
  6. ↑ a b c d e Adam Kwieciński: TKACHENKO Sergey 1999.06.08 KAZ. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2016-10-23].
  7. ↑ FIS Nordic World Ski Championships 2015 Falun (SWE) Ski Jumping Men Normal Hill Individual Results Qualification. fis-ski.com, 2015-02-20. [dostęp 2016-10-23]. (ang.).
  8. ↑ Paweł Borkowski: Peter KELEMEN. skijumping.pl, 2016-05-31. [dostęp 2016-12-10].
  9. ↑ Piotr Bąk: Zimowe Igrzyska Azjatyckie: Sato triumfuje na skoczni normalnej. skijumping.pl, 2017-02-22. [dostęp 2017-02-22].
  10. ↑ SKI JUMPING MEN'S LARGE HILL TEAM RESULTS. sapporo2017.org, 2017-02-25. [dostęp 2017-02-25]. (ang.).
  11. ↑ SKI JUMPING MEN'S LARGE HILL INDIVIDUAL RESULTS. sapporo2017.org, 2017-02-24. [dostęp 2017-02-25]. (ang.).
  12. ↑ FIS Carpath Cup (Puchar Karpat) 2017/2018. skokipolska.pl. [dostęp 2019-11-01].
  13. ↑ Adam Bucholz, Limity startowe na 1. period LGP i LPK 2018, skijumping.pl, 27 marca 2018 [dostęp 2018-05-24] (pol.).
  14. ↑ Shchuchinsk Щучинск National Ski Center. skisprungschanzen.com. [dostęp 2019-11-01]. (ang.).
  15. ↑ VIESSMANN FIS SKI JUMPING WORLD CUP 16th World Cup Competition Large Hill Individual. fis-ski.com, 2019-01-13. [dostęp 2019-11-01]. (ang.).
  16. ↑ FIS Nordic Junior World Ski Championships Ski Jumping Men Lahti (FIN) NORMAL HILL INDIVIDUAL OFFICIAL RESULTS. fis-ski.com. [dostęp 2019-11-01]. (ang.).
  17. ↑ Andrzej Mysiak: Piątek w Vikersund: Piętnastu skoczków z życiówkami, nowy rekord Kazachstanu. skokinarciarskie.pl, 2019-03-15. [dostęp 2019-11-01].
  18. ↑ Marcin Górczyński: Skoki narciarskie. Puchar Świata Engelberg 2019. Cierpliwość popłaca. Pierwsze punkty Kazachów od 9 lat. sportowefakty.wp.pl, 2019-12-22. [dostęp 2020-03-12].
  19. ↑ World Cup Willingen (GER). fis-ski.com. [dostęp 2020-03-12]. (ang.).
  20. ↑ Adrian Dworakowski: Kazachowie planują powrót do Pucharu Świata. skijumping.pl, 2021-01-07. [dostęp 2021-10-10].
  21. ↑ Dominik Formela i Adam Bucholz: Tkaczenko i Żaparow mistrzami Kazachstanu. skijumping.pl, 2016-10-23. [dostęp 2016-10-23].
  22. ↑ Dominik Formela, Piotr Bąk: Tkaczenko i Żaparow mistrzami Kazachstanu, W. Pasicznyk i Kaliniczenko górą na Ukrainie. skijumping.pl, 2017-10-18. [dostęp 2018-07-05].
  23. ↑ Чемпионат РК и Молодежный Чемпионат РК, посвященный Дню Победы. skisport.kz, 2018-05-09. [dostęp 2018-07-05]. (kaz.).
  24. ↑ ЧРК и МЧРК посвященный дню Победы. skisport.kz. [dostęp 2020-03-12]. (ros.).
  25. ↑ Dominik Formela: Podsumowanie mistrzostw Estonii, Kazachstanu, Rumunii oraz Ukrainy. skijumping.pl, 2019-10-22. [dostęp 2019-11-01].
  26. ↑ a b c TKACHENKO Sergey - Athlete Information - World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-07]. (ang.).
  27. ↑ Season 2019/2020 - Titisee - Neustadt 5. fis-ski.com, 2020-01-19. [dostęp 2023-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-04)]. (ang.).
  28. ↑ TKACHENKO Sergey - Athlete Information - Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-07]. (ang.).
  29. ↑ a b TKACHENKO Sergey - Athlete Information - Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-07]. (ang.).
  30. ↑ TKACHENKO Sergey - Athlete Information - FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-07]. (ang.).

BibliografiaEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Siergiej_Tkaczenko&oldid=70093975”