Sika (lud)

Sika
Populacja	180 tys.
Miejsce zamieszkania	Indonezja (Flores)
Język	sika, indonezyjski
Religia	chrześcijaństwo (katolicyzm), wierzenia tradycyjne
Grupa	ludy austronezyjskie, Indonezyjczycy
Pokrewne	Bimowie, Mangarajowie, Lio

Sika, także Sikka^[1]^[2] – indonezyjska grupa etniczna z przesmyku środkowo-wschodniej części wyspy Flores, zamieszkująca obszar administracyjny (kabupaten) Sikka^[2]. Ich populacja wynosi 180 tys. osób^[3]. Należą do grupy ludów bima-sumbajskich^[4].

Posługują się językiem sika z wielkiej rodziny austronezyjskiej^[1]^[2]. Pod względem językowym są blisko spokrewnieni z ludem Solor^[3]. Ludność Τana ’Ai, zamieszkująca tereny górskie, ma odrębną tożsamość etnolingwistyczną^[1].

Są mieszanym ludem o pochodzeniu malajsko-papuaskim^[5]. Stanowią autochtoniczną populację wyspy Flores. Ludność górska ma bardziej tradycyjną kulturę materialną niż mieszkańcy wybrzeża, którzy znaleźli się pod wpływem misjonarzy chrześcijańskich i przejęli elementy kultury europejskiej^[2]. Wyznają katolicyzm, część z nich utrzymuje tradycyjne wierzenia (kult przodków i kulty agrarne)^[2].

Zajmują się rolnictwem opartym na systemie żarowym (ryż, kukurydza, maniok, proso, sorgo). Na zachodzie obszaru przybrzeżnego stosują nawadnianie. Rozwinęli rzemiosło – tkactwo i plecionkarstwo^[2].

U grup zachodnich podstawą organizacji społecznej są rody patrylinearne. U grup wschodnich występuje bilateralny system pokrewieństwa^[2].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c E. D. Lewis, Charles E. Grimes: Sika. W: Darrell T. Tryon (red.): Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies. Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1995, s. 601–610, seria: Trends in Linguistics. Documentation 10. DOI: 10.1515/9783110884012.1.601. ISBN 978-3-11-088401-2. OCLC 868970232. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g A. A. Biernowa: Sikka. W: Walerij Aleksandrowicz Tiszkow (red.): Narody i rieligii mira: encykłopiedija. Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 481–482. ISBN 978-5-85270-155-8. OCLC 40821169. (ros.).
↑ ^a ^b Sikanese, [w:] Encyclopædia Britannica, 20 lipca 1998 [dostęp 2020-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-13] (ang.).
↑ A. A. Biernowa: Bima-sumbanskije narody. W: W. A. Tiszkow (red.): Narody i rieligii mira: encykłopiedija. Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 98. ISBN 5-85270-155-6. OCLC 40821169. [dostęp 2022-09-06]. (ros.).
↑ hasło „Sikkanese”. W: Indonesia’s Eastern Islands. Hawthorn, Vic: Lonely Planet, 1998, s. 222. ISBN 978-0-86442-503-4. OCLC 39291005. (ang.).

[Tryon-1] E. D. Lewis, Charles E. Grimes: Sika. W: Darrell T. Tryon (red.): Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies. Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1995, s. 601–610, seria: Trends in Linguistics. Documentation 10. DOI: 10.1515/9783110884012.1.601. ISBN 978-3-11-088401-2. OCLC 868970232. (ang.).

[Narody-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g A. A. Biernowa: Sikka. W: Walerij Aleksandrowicz Tiszkow (red.): Narody i rieligii mira: encykłopiedija. Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 481–482. ISBN 978-5-85270-155-8. OCLC 40821169. (ros.).

[Britannica-3] Sikanese, [w:] Encyclopædia Britannica, 20 lipca 1998 [dostęp 2020-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-13] (ang.).

[bisum-4] A. A. Biernowa: Bima-sumbanskije narody. W: W. A. Tiszkow (red.): Narody i rieligii mira: encykłopiedija. Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 98. ISBN 5-85270-155-6. OCLC 40821169. [dostęp 2022-09-06]. (ros.).

[LonelyPlanet-5] sło „Sikkanese”. W: Indonesia’s Eastern Islands. Hawthorn, Vic: Lonely Planet, 1998, s. 222. ISBN 978-0-86442-503-4. OCLC 39291005. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]