Silvia Farina Elia

tenisistka włoska

Silvia Farina Elia (ur. 27 kwietnia 1972 w Mediolanie) – tenisistka włoska, zwyciężczyni trzech turniejów zawodowych w grze pojedynczej, reprezentantka w Pucharze Federacji.

Silvia Farina Elia
Państwo

 Włochy

Data i miejsce urodzenia

27 kwietnia 1972
Mediolan

Wzrost

172 cm

Gra

praworęczna

Zakończenie kariery

2005

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

3 WTA, 2 ITF

Najwyżej w rankingu

11 (20 maja 2002)

Australian Open

4R (2004, 2005)

Roland Garros

4R (2001, 2002)

Wimbledon

QF (2003)

US Open

4R (2002)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

9 WTA, 6 ITF

Najwyżej w rankingu

24 (21 czerwca 1999)

Australian Open

3R (1997)

Roland Garros

QF (1994, 1998, 2004)

Wimbledon

QF (1998, 1999)

US Open

3R (1994, 1999, 2005)

Kariera tenisowa

edytuj

Oboje jej rodzice są agentami ubezpieczeniowymi. Treningi tenisowe rozpoczęła jako 10-latka, w gronie juniorów była finalistką konkurencji debla na French Open w 1989 (z Cathy Caverzasio). Karierę zawodową rozpoczęła w 1988. Po kilku latach startów głównie w turniejach niższej rangi w 1991 została sklasyfikowana w czołowej setce rankingu światowego, w tym samym roku debiutowała w seniorskich turniejach Wielkiego Szlema oraz była w finale turnieju cyklu WTA Tour w San Marino. W kolejnych latach balansowała między pierwszą i drugą setką rankingu, osiągając od czasu do czasu znaczące rezultaty; w 1994 w I rundzie French Open wyeliminowała Argentynkę Sabatini, w t.r. pokonała w Eastbourne Japonkę Date (nr 6 na świecie). W lutym 1995 awansowała do pierwszej pięćdziesiątki rankingu.

Przełomowy w jej karierze był rok 1998. Wystąpiła w czterech finałach turniejowych (m.in. w Warszawie po pokonaniu w dramatycznym, rozgrywanym dwa dni półfinale Magdaleny Grzybowskiej – Polka ostatecznie skreczowała przy stanie 2:4 w decydującym secie), odniosła dwa zwycięstwa nad rywalkami sklasyfikowanymi w czołowej dziesiątce rankingu (Coetzer i Tauziat); w listopadzie t.r., jako pierwsza Włoszka od czasu Raffaelli Reggi (w czerwcu 1990), została sklasyfikowana w najlepszej dwudziestce na świecie (jako nr 19).

Od tego czasu pozostała już w szerokiej czołówce światowej do końca kariery, tylko w 2000 wypadając na krótko z czołowej pięćdziesiątki. W 1999 pokonała Japonkę Sugiyamę w II rundzie French Open 6:4, 6:7, 11:9; mecz trwał 3 godziny i 29 minut, będąc jednym z najdłuższych pojedynków kobiecych w historii tego turnieju. W t.r. wraz z zespołem narodowym dotarła do półfinału Pucharu Federacji, odnosząc m.in. dwa zwycięstwa singlowe w meczu z broniącymi trofeum Hiszpankami; w półfinale pokonała Seles, co nie zapobiegło jednak porażce włoskiej reprezentacji z Amerykankami. Jesienią 1999 w Filderstadt Farina pokonała Czeszkę Novotną, dla której był to ostatni mecz w zawodowej karierze.

W 2001 doczekała się wreszcie zwycięstwa turniejowego – wygrała w Strasburgu, pokonując w półfinale Tauziat (która prowadziła już 6:3, 4:2), a w finale Niemkę Anke Huber w trzech setach. Strasburg okazał się najszczęśliwszym miejscem w jej karierze – obroniła tytuł w 2002 (w finale z Jeleną Dokić), a następnie w 2003 (w finale z Karoliną Šprem). W 2001 miała swój udział w bezprecedensowym sukcesie tenisa włoskiego, kiedy aż trzy Włoszki dotarły do IV rundy (1/8 finału) French Open (oprócz Fariny Rita Grande i Francesca Schiavone). W tym samym roku po raz pierwszy wystąpiła w kończącym sezon Masters, ale odpadła już w I rundzie z Sereną Williams. W maju 2002 osiągnęła najwyższą pozycję w karierze – nr 11; miejsce to jest zarazem najwyższym w historii kobiecego tenisa włoskiego. Rok później jedyny raz w karierze dotarła do ćwierćfinału wielkoszlemowego – na Wimbledonie (pokonała m.in. Chandę Rubin, przegrała z Belgijką Kim Clijsters w trzech setach). Drugi (i ostatni) występ w Masters zanotowała w 2002, ale ponownie przegrała w I rundzie, tym razem z Jennifer Capriati.

W kolejnych latach coraz częściej kończyła sezon przedwcześnie, prześladowana kontuzjami. Mimo to odnosiła dalsze wartościowe rezultaty, pokonując m.in. (jako jedyna zawodniczka) w 2005 obie siostry Williams i pozostając nieprzerwanie w czołowej trzydziestce rankingu światowego. W październiku 2005 zdecydowała się na zakończenie kariery sportowej. Jej ostatni występ turniejowy miał miejsce w belgijskim Hasselt, gdzie przegrała w I rundzie z Belgijką Kirsten Flipkens.

Należy wspomnieć także o udanych występach Fariny w grze podwójnej. Wygrała łącznie dziewięć turniejów cyklu WTA Tour (m.in. w Warszawie w 2004), w dalszych ośmiu dotarła do finału. W czerwcu 1999 została sklasyfikowana na pozycji nr 24 w rankingu deblistek. Poza Pucharem Federacji (w latach 1993–2004 wygrała 23 mecze, przegrała 11) reprezentowała Włochy na trzech olimpiadach (Atlanta 1996, Sydney 2000, Ateny 2004). 22 września 1999 wyszła za mąż za Francesco Elię, który był jej trenerem w ostatnich latach kariery.

Finały turniejów WTA

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V

Gra pojedyncza 13 (3-10)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 21 lipca 1991 San Marino Ceglana   Katia Piccolini 2:6, 3:6
Finalistka 2. 10 stycznia 1998 Auckland Twarda   Dominique Van Roost 6:4, 6:7, 5:7
Finalistka 3. 26 kwietnia 1998 Budapeszt Ceglana   Virginia Ruano Pascual 4:6, 6:4, 3:6
Finalistka 4. 19 lipca 1998 Warszawa Ceglana   Conchita Martínez 0:6, 3:6
Finalistka 5. 31 października 1998 Luksemburg Dywanowa   Mary Pierce 0:6, 0:2 krecz
Finalistka 6. 14 lutego 1999 Prościejów Dywanowa   Henrieta Nagyová 6:7, 4:6
Finalistka 7. 6 stycznia 2001 Gold Coast Twarda   Justine Henin 6:7, 4:6
Zwyciężczyni 1. 26 maja 2001 Strasburg Ceglana   Anke Huber 7:5, 0:6, 6:4
Zwyciężczyni 2. 25 maja 2002 Strasburg Ceglana   Jelena Dokić 6:4, 3:6, 6:3
Zwyciężczyni 3. 24 maja 2003 Strasburg Ceglana   Karolina Šprem 6:3, 4:6, 6:4
Finalistka 8. 17 stycznia 2004 Canberra Twarda   Paola Suárez 6:3, 4:6, 6:7
Finalistka 9. 22 lutego 2004 Antwerpia Twarda   Kim Clijsters 3:6, 0:6
Finalistka 10. 10 kwietnia 2005 Amelia Island Ceglana   Lindsay Davenport 5:7, 5:7

Gra podwójna 17 (9-8)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 6 maja 1990 Tarent Ceglana   Rita Grande   Elena Brioukhovets
  Jewgienija Maniokowa
6:7, 1:6
Finalistka 2. 11 lipca 1993 Palermo Ceglana   Brenda Schultz   Karin Kschwendt
  Natalija Medwediewa
4:6, 6:7
Zwyciężczyni 1. 30 lipca 1995 Maria Lankowitz Ceglana   Andrea Temesvári   Alexandra Fusai
  Wiltrud Probst
6:2, 6:2
Finalistka 3. 3 listopada 1996 Moskwa Dywanowa   Barbara Schett   Natalija Medwediewa
  Łarysa Neiland
6:7, 6:4, 1:6
Finalistka 4. 5 stycznia 1997 Gold Coast Twarda   Ruxandra Dragomir   Naoko Kijimuta
  Nana Miyagi
6:7, 1:6
Zwyciężczyni 2. 20 lipca 1997 Palermo Ceglana   Barbara Schett   Florencia Labat
  Mercedes Paz
2:6, 6:1, 6:4
Zwyciężczyni 3. 12 lipca 1998 Praga Ceglana   Karina Habšudová   Květa Hrdličková
  Michaela Paštiková
2:6, 6:1, 6:2
Zwyciężczyni 4. 9 stycznia 1999 Auckland Twarda   Barbara Schett   Seda Noorlander
  Marlene Weingärtner
6:2, 7:6(2)
Zwyciężczyni 5. 19 czerwca 1999 ’s-Hertogenbosch Trawiasta   Rita Grande   Cara Black
  Kristie Boogert
7:5, 7:6
Zwyciężczyni 6. 11 lipca 1999 Pörtschach Ceglana   Karina Habšudová   Olga Lugina
  Laura Montalvo
6:4, 6:4
Finalistka 5. 20 lutego 2000 Hanower Twarda   Karina Habšudová   Åsa Carlsson
  Natalla Zwierawa
3:6, 4:6
Zwyciężczyni 7. 16 lipca 2000 Palermo Ceglana   Rita Grande   Ruxandra Dragomir
  Virginia Ruano Pascual
6:4, 0:6, 7:6
Zwyciężczyni 8. 26 maja 2001 Strasburg Ceglana   Iroda Tulyaganova   Amanda Coetzer
  Lori McNeil
6:1, 7:6
Finalistka 6. 26 października 2003 Linz Twarda   Marion Bartoli   Liezel Huber
  Ai Sugiyama
1:6, 6:7
Finalistka 7. 15 lutego 2004 Paryż Twarda   Francesca Schiavone   Barbara Schett
  Patty Schnyder
3:6, 2:6
Zwyciężczyni 9. 2 maja 2004 Warszawa Ceglana   Francesca Schiavone   Gisela Dulko
  Patricia Tarabini
3:6, 6:2, 6:1
Finalistka 8. 8 stycznia 2005 Gold Coast Twarda   Maria Elena Camerin   Jelena Lichowcewa
  Magdalena Maleewa
3:6, 7:5, 1:6

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

edytuj

Gra podwójna (1)

edytuj
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1989   French Open Ceglana   Cathy Caverzasio   Nicole Pratt
  Wang Shi-ting
5:7, 6:3, 6:8

Bibliografia

edytuj