Sint Eustatius
Sint Eustatius – należąca do Holandii wyspa leżąca na Karaibach. Wchodzi w skład Archipelagu Małych Antyli. Powierzchnia wyspy wynosi 21 km². Liczba ludności wynosi 2498 mieszkańców.
| gmina zamorska | |||||
| |||||
| |||||
| Dewiza: Superba et Confidens (Dumna i Pewna) | |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Siedziba | |||||
| Zarządzający | |||||
| Powierzchnia |
21 km² | ||||
| Populacja (2016) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
152 os./km² | ||||
| Numer kierunkowy |
+599 | ||||
| Strefa czasowa |
UTC -4 | ||||
| Języki urzędowe | |||||
Położenie na mapie
| |||||
Położenie na mapie
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Na podstawie reformy konstytucyjnej Królestwa Niderlandów, 10 października 2010 Antyle Holenderskie przestały istnieć, a Sint Eustatius, do tej pory jedna z 5 jednostek tego terytorium, stała się holenderską „gminą zamorską”, która będzie mogła zostać włączona, jeśli sobie tego zażyczy, do Unii Europejskiej jako jej region peryferyjny.
Historia Edytuj
Wyspa została odkryta przez Krzysztofa Kolumba w 1493 roku, a w 1636 roku skolonizowali ją Holendrzy. Od roku 1678 Sint Eustatius znalazła się pod bezpośrednim dowództwem Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej. W czasach kolonialnych, ta niewielka wyspa dla Holandii odgrywała duże znaczenie w uprawie trzciny cukrowej. Wyspa przez pewien okres w XVIII w. znajdowała się pod panowaniem angielskim, a potem francuskim. Jednak od 1784 roku posiadłość ta ponownie znalazła się pod administracją Holandii.
Geografia Edytuj
Sint Eustatius należy do antylskiego łuku wulkanicznego, a jej rzeźba ma górzysty charakter. Najwyższym wzniesieniem jest wulkan Mazinga o wysokości 602 m n.p.m. Wyspa leży w strefie klimatu równikowego, modelowanego przez pasaty. Wyspę porasta subtropikalna i tropikalna roślinność, z fragmentami lasów tropikalnych. W pobliżu Sint Eustatius rosną rafy koralowe. Wyspa należy do antylskiej krainy neotropikalnej.
Religia Edytuj
Zgodnie z danymi statystycznymi za 2018 r.[2]:
- metodyści – 28,6%,
- katolicy – 23,7%,
- adwentyści dnia siódmego – 17,8%,
- brak religii – 14,9%,
- zielonoświątkowcy – 7,2%,
- anglikanie – 2,6%,
- pozostałe religie – 5,2%.
Przypisy Edytuj
- ↑ CBS StatLine - Caribisch Nederland; bevolkingsontwikkeling, geboorte, sterfte, migratie, statline.cbs.nl [dostęp 2017-10-03].
- ↑ The Caribbean Netherlands in figures 2018. The Hague/Heerlen/Kralendijk: Statistics Netherlands, 2018, s. 80.
Bibliografia Edytuj
- Tuchman, Barbara W. The First Salute: A View of the American Revolution New York:Ballantine Books, 1988
- Encyklopedia Geograficzna Świata: Ameryka Północna. Wydawnictwo OPRES Kraków 1996 ISBN 83-85909-20-6.
Linki zewnętrzne Edytuj
- Antyle Holenderskie, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2011-01-30].