Siostry Miłosierdzia

żeńskie katolickie zgromadzenie zakonne

Siostry Miłosierdzia (ang.: Sisters of Mercy) – żeńskie katolickie zgromadzenie zakonne. Działalność swoją prowadzi głównie w krajach anglojęzycznych i w Ameryce Środkowej; w Polsce nie jest obecne.

Siostry Miłosierdzia
Herb zakonu
Pełna nazwa

Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia
ang.: Congregation of the Sisters of Mercy

Nazwa łacińska

Congregatio Sororum Misericordiae

Skrót zakonny

RSM

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Założyciel

s. Catherine McAuley

Data założenia

1824

Data zatwierdzenia

1831

Liczba członków

ok. 10 tysięcy

Strona internetowa

Historia edytuj

 
„Dom Miłosierdzia” w Dublinie

Catherine McAuley w 1824 r. w Dublinie otworzyła „Dom Miłosierdzia” ze środków, pochodzących z odziedziczonego majątku. Ten Dom służył pomocą (opieka, edukacja, pomoc materialna i duchowa, itp), kobietom i dzieciom w potrzebie, mimo krytyki władz lokalnych. Stopniowo grupa kobiet, służących pomocą ubogim, zorganizowała się w zgromadzenie zakonne nieklauzurowe, uznane przez archidiecezję w 1831 r. Zakonnice otrzymały przydomek „pieszych mniszek”, z powodu częstego odwiedzania piechotą okolic w poszukiwaniu potrzebujących pomocy. Macierzysty „Dom Miłosierdzia” istnieje nadal pod nazwą „Międzynarodowe Centrum Miłosierdzia” (Mercy International Centre)[1].

Oprócz macierzystej Irlandii, zakonnice szybko osiedliły się w krajach takich jak Wielka Brytania (Guernsey (1848 r.), w Glasgow (w 1849 r.), USA (Pensylwania w 1843 r.), Australia (w 1846 r.), Meksyk, Belize, Jamajka, Nowa Zelandia, itd. Zakonnice mieszkają w domach autonomicznych, niezależych od centralnego zarządu, co daje im dużą swobodę działania. Ten model funkcjonowania jest szczególnie ceniony w USA i Australii, bo umożliwia w diecezjach szybkie działanie, aby np. otworzyć szkoły, szpitale i inne instytucje charytatywne[2].

Obecne Zgromadzenie to międzynarodowa katolicka wspólnota kobiet, które składają śluby czystości, posłuszeństwa i ubóstwa, w służbie ludzi cierpiących z powodu ubóstwa, chorób i braku wykształcenia, zwłaszcza kobiet i dzieci. Zgromadzenie wdraża w praktyce zalecenia lub cnoty ewangeliczne i żyje życiem wspólnotowym. Dodatkowo, oprócz służby ubogim i potrzebującym, zakonnice podejmują pracę w placówkach medycznych, społecznych lub edukacyjnych. Nie wahają też angażować się w politykę i w praktyki lobbingu w krajach takich jak USA, gdzie tego rodzaju praktyki są stosowane powszechnie, co spowodowało wrogość pewnych środowisk wobec zakonu[2].

Przypisy edytuj

  1. The Beginning. Mercy World, 2010. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).
  2. a b Expansion. Mercy World, 2010. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).