Skórcz
Skórcz (niem. Skurz) – miasto w północnej Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, położone na północno-wschodniej granicy Borów Tucholskich, na Kociewiu.
| ||||
| ||||
 Kościół Wszystkich Świętych | ||||
| ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  pomorskie
| |||
| Powiat | starogardzki | |||
| Prawa miejskie | 1934 | |||
| Burmistrz | Janusz Kosecki | |||
| Powierzchnia | 3,67 km² | |||
| Wysokość | 88 m n.p.m. | |||
| Populacja (31.12.2017) • liczba ludności • gęstość |
3609[1][2] 994,2 os./km² | |||
| Strefa numeracyjna | +48 58 | |||
| Kod pocztowy | 83-220 | |||
| Tablice rejestracyjne | GST | |||
Położenie na mapie powiatu starogardzkiego   Skórcz | ||||
Położenie na mapie Polski  Skórcz | ||||
Położenie na mapie województwa pomorskiego  Skórcz | ||||
 53°47′48″N 18°31′34″E/53,796667 18,526111
| ||||
| TERC (TERYT) | 2213021 | |||
| SIMC | 0934777 | |||
Urząd miejski ul. Główna 4083-220 Skórcz | ||||
| Strona internetowa | ||||
Wieś królewska w starostwie osieckim w powiecie nowskim województwa pomorskiego w II połowie XVI wieku[3]. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa gdańskiego. Miasto położone na trasie dwóch (obecnie zawieszonych) linii kolejowych: linii kolejowej nr 218 (Szlachta - Myślice) i linii kolejowej nr 243 (Skórcz - Starogard Gdański)
Według danych z 1 stycznia 2018 Skórcz liczył 3 609 mieszkańców[1].
Struktura powierzchniEdytuj
Według danych z roku 2002[4] Skórcz ma obszar 3,67 km², w tym:
- użytki rolne: 56%
- użytki leśne: 7%
Miasto stanowi 0,27% powierzchni powiatu.
HistoriaEdytuj
Historycznymi wariantami nazewniczymi miasta były kolejno: Schorcz, Scoricz, Schoritz, Schorczk, Skorcz, Skorczke, Skurcz i Skorć.
W XIV w. powstał gotycki kościół w Skórczu. W czasie wojny trzynastoletniej w 1458 w bitwie pod Skórczem Polacy odnieśli zwycięstwo nad Krzyżakami[5]. Za czasów I Rzeczypospolitej Skórcz był wsią królewską w starostwie osieckim w powiecie nowskim w województwie pomorskim Korony Polskiej. Po I rozbiorze Polski w zaborze pruskim. W 1866 w Skórczu powstał pierwszy na Pomorzu Gdańskim polski Bank Ludowy[5]. Skórcz powrócił do Polski po odzyskaniu niepodległości, w 1920, kiedy do miasta wkroczyły wojska gen. Józefa Hallera[5].
Skórcz otrzymał w roku 1929 miejskie uprawnienia finansowe, a w roku 1934 prawa miejskie. W czasie II wojny światowej miasto było okupowane przez Niemcy. Skórcz został wyzwolony spod okupacji hitlerowskiej z 3 na 4 marca 1945 r. przez oddziały 108 korpusu armijnego 46 dywizji piechoty i jednostki 105 korpusu armijnego ze składu 65 armii 2 Frontu Białoruskiego[6].
W 1992 r. utworzono samodzielną gminę miejską Skórcz poprzez wyłączenie obszaru miasta z dotychczasowej gminy miejsko-wiejskiej[7].
DemografiaEdytuj
Dane z 30 czerwca 2004[8]:
| Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
| populacja | 3532 | 100 | 1808 | 51,2 | 1724 | 48,8 |
| gęstość zaludnienia (mieszk./km²) |
962,4 | 492,6 | 469,8 | |||
Według danych z 30 czerwca 2009 r. miasto miało 3564 mieszkańców[9].
- Piramida wieku mieszkańców Skórcza w 2014 roku[10].
Zabytki i miejsca pamięciEdytuj
Głównym zabytkiem miasta jest gotycki kościół Wszystkich Świętych, wzniesiony w XIV w. Ponadto znajdują się tu zabytkowe domy i kamienice.
W maju 2010 roku w Skórczu odsłonięto pierwszy w Polsce pomnik Lecha Kaczyńskiego. Na terenie miasta znajduje się także tablica upamiętniająca miejsce hitlerowskiego obozu pracy dla mieszkańców Skórcza i okolic, tablica upamiętniająca mord 76 kobiet narodowości żydowskiej w lutym 1945 roku, pomnik upamiętniający strajk szkolny na Kociewiu z 1906 roku i inne[11].
Sąsiednie gminyEdytuj
Galeria zdjęćEdytuj
Kamienice w Skórczu
Gmach poczty
Dawny dworzec kolejowy
Kolejowa wieża ciśnień
Lokomotywownia
Urząd Gminy
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Skórcz w liczbach, [w:] Polska w liczbach [online], polskawliczbach.pl [dostęp 2016-01-11] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2018r.
- ↑ Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w. : rozmieszczenie własności ziemskiej, sieć parafialna / Marian Biskup, Andrzej Tomczak. Toruń 1955, s. 98.
- ↑ Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset (pol.). regioset.pl. [dostęp 2010-09-14].
- ↑ a b c O Skórczu, www.szkola.skorcz.pl [dostęp 2019-02-23].
- ↑ ”Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945” Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, str. 212
- ↑ Dz.U. z 4.10.1991 r. poz. 397 (pol.). [dostęp 2016-02-02].
- ↑ Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast (pol.). GUS. [dostęp 2010-09-14].
- ↑ Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 30 VI 2009 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2009-11-24. ISSN 1734-6118.
- ↑ Skórcz w liczbach, [w:] Polska w liczbach [online], polskawliczbach.pl [dostęp 2016-01-11] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Miasto Skórcz - miejsca pamięci. [dostęp 2010-05-31].
Zobacz teżEdytuj
Linki zewnętrzneEdytuj
- Skórcz, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 696.