Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2003
Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2003 – zawody w skokach narciarskich przeprowadzone w ramach Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2003 w Val di Fiemme pomiędzy 22 a 28 lutego 2003 na skoczniach w Predazzo.
| |||
Data |
22–28 lutego 2003 | ||
---|---|---|---|
Gospodarz | |||
Dyscyplina | |||
Mężczyźni | |||
konkurs indywidualny na skoczni K-120 |
|||
konkurs indywidualny na skoczni K-95 |
|||
konkurs drużynowy na skoczni K-120 |
|||
Klasyfikacja medalowa | |||
Zwycięzca |
Rozegrane zostały trzy konkurencje – dwa konkursy indywidualne (na obiekcie K-120 i K-95) oraz jeden drużynowy na skoczni K-120. Oba obiekty, na których przeprowadzono konkursy mistrzostw świata znajdują się w kompleksie Trampolino Dal Ben. Po raz 31. skoczkowie narciarscy walczyli o medale mistrzostw świata[a].
W konkurencjach indywidualnych, zarówno na skoczni dużej, jak i na skoczni normalnej zwyciężył Adam Małysz, a złoto w konkursie drużynowym wywalczyła reprezentacja Finlandii, która wystąpiła w składzie: Janne Ahonen, Tami Kiuru, Arttu Lappi i Matti Hautamäki.
Do zawodów zostało zgłoszonych 84 zawodników z 24 narodowych reprezentacji[b][1].
Przed mistrzostwami
edytujDo rozpoczęcia mistrzostw świata, sześciokrotnie zawody Pucharu Świata wygrał Sven Hannawald i prowadził w klasyfikacji generalnej. Trzy zwycięstwa w konkursach PŚ miał na swoim koncie Martin Höllwarth, a po dwa zwycięstwa: Primož Peterka, Janne Ahonen i Sigurd Pettersen. Na drugim miejscu, za Svenem Hannawaldem w klasyfikacji Pucharu Świata plasował się Andreas Widhölzl, na trzecim Janne Ahonen, a na czwartym Adam Małysz[2]. Poza prowadzącymi w Pucharze Świata zawodnikami do faworytów zaliczano także Floriana Liegla[3], który przed mistrzostwami siedmiokrotnie zajął miejsca na podium zawodów Pucharu Świata[4].
Cztery dni przed pierwszym konkursem mistrzostw świata tytuł mistrza świata juniorów zdobył Thomas Morgenstern, który zwyciężył w konkursie na skoczni K-108 w Sollefteå[5]. Dzięki temu został powołany przez Hannu Lepistö do kadry austriackiej na mistrzostwa świata[6].
Indywidualnych tytułów z Mistrzostw Świata 2001 roku bronili: Martin Schmitt na skoczni dużej oraz Adam Małysz na skoczni normalnej, a tytułu drużynowego broniła reprezentacja Niemiec[7][c].
Skocznie
edytujDwa spośród trzech konkursów (jeden konkurs indywidualny i jeden drużynowy) skoków narciarskich podczas Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2003 odbyły się na skoczni dużej (K-120) w Predazzo, a jeden na skoczni normalnej (K-95), umieszczonej w tym samym kompleksie skoczni co obiekt K-120.
Nazwa skoczni | Miejscowość | Punkt K | Punkt jury[d] | Rekord skoczni[e] | |
---|---|---|---|---|---|
Trampolino Dal Ben | Predazzo | K-95 | 105 m[8] | 106,5 m[9] | Maximilian Mechler |
Trampolino Dal Ben | K-120 | 132 m[10] | 133,0 m[11] | Ronny Ackermann |
Jury
edytujDyrektorem konkursów w skokach narciarskich na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2003 był Sandro Pertile oraz z ramienia Międzynarodowej Federacji Narciarskiej, dyrektor zawodów Pucharu Świata, Walter Hofer. Asystentem Waltera Hofera był, podobnie jak w innych oficjalnych zawodach organizowanych przez FIS, Miran Tepeš. Sędzią technicznym był Branko Dolhar, a jego asystentem – Reed Zuehlke.
Skład sędziowski poszczególnych konkursów przedstawia poniższa tabela.
Sędzia | Kraj | Stanowisko na wieży sędziowskiej konk. ind. K-120[12][13] |
Stanowisko na wieży sędziowskiej konk. ind. K-95[14][15] |
Stanowisko na wieży sędziowskiej konk. druż. K-120[16] |
---|---|---|---|---|
Zvonimir Borstnar | Słowenia | B | D | A |
Tuomo Karjalainen | Finlandia | C | E | B |
Ivano Longhini | Włochy | D | – | C |
Hans Nordin | Szwecja | – | B | E |
Jerzy Pilch | Polska | E | A | D |
Manfred Schnetzer | Austria | A | C | – |
Przebieg zawodów
edytujPierwszym z konkursów skoków na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2003 były zawody indywidualne na obiekcie K-120. Pierwsza seria konkursowa została przeprowadzona z belki startowej nr 15. Jako pierwszy swój skok oddał Giancarlo Adami, jednak uzyskał 97 metrów i zajął ostatnie miejsce w konkursie. Kolejnymi zawodnikami byli Aleksiej Siłajew i Walerij Kobielew. Obaj reprezentanci Rosji lądowali na 108 metrze. Pierwszy skok za punkt konstrukcyjny oddał Jan Matura, który uzyskał 120,5 metra. Czech prowadził przez dwadzieścia kolejnych skoków, a zawodnikiem, któremu udało się go wyprzedzić był Tommy Ingebrigtsen (129 m). Krócej od Ingebrigtsena, ale dalej od Matury skakali kolejni zawodnicy: Simon Ammann (124 m), Arttu Lappi (124 m), Kazuyoshi Funaki (125 m), Tami Kiuru (126 m), Michael Uhrmann (126,5 m) i Robert Kranjec (127 m). Zmiana lidera nastąpiła po skoku Mattiego Hautamäki, który pobił rekord skoczni lądując na 134 metrze. Skok o trzy metry bliższy wykonał Noriaki Kasai i plasował się bezpośrednio za Finem. 130 metrów uzyskał Hideharu Miyahira i zajmował trzecią pozycję. Do prowadzącej trójki – Hautamäki, Kasai, Miyahira – w pierwszej serii dołączyli tylko Adam Małysz i Sven Hannawald. Małysz skoczył tyle samo co prowadzący Hautamäki, jednak uzyskał o pół punktu niższe noty sędziowskie. Lider Pucharu Świata, Hannawald lądował pół metra przed linią oznaczoną na 130 metrze i zajmował czwarte miejsce po pierwszej serii[17][18].
Drugą serię konkursu na skoczni K-120 rozpoczął Peter Žonta, który uzyskał 113 metrów. Spośród trzeciej dziesiątki pierwszej serii tylko dwóm zawodnikom udało się przekroczyć punkt K. Byli to Martin Schmitt (123 m) i Rok Benkovič (120,5 m). Schmitt pozostawał liderem konkursu aż do momentu, gdy skok o pół metra dłuższy oddał 18. po pierwszej serii, Primož Peterka. Tę samą odległość uzyskał Bjørn Einar Romøren i wyprzedził reprezentanta Słowenii o 0,8 punktu. Spośród zawodników zajmujących miejsca w drugiej dziesiątce Romørena wyprzedzili kolejno: Arttu Lappi i Andreas Widhölzl. Obaj lądowali na 124 metrze. Dziesiąty zawodnik pierwszej rundy, Tami Kiuru także uzyskał tę odległość i dzięki przewadze punktowej objął prowadzenie. Tuż po nim na belce startowej usiadł Florian Liegl i oddał najdłuższy do tego momentu skok serii finałowej – 129 metrów. Startujący bezpośrednio po nim Michael Uhrmann lądował pięć metrów bliżej i uplasował się za Lieglem. Kolejny z zawodników, Robert Kranjec zaliczył 128,5 metra i został liderem konkursu. Zaraz po Słoweńcu na pierwszym miejscu znalazł się Tommy Ingebrigtsen, który jako pierwszy skoczek w drugiej serii przekroczył granicę 130 metrów, lądując 1,5 metra za nią. Metr bliższy skok oddał Hideharu Miyahira i przegrał z Ingebrigtsenem o 2,5 punktu. Czwarty po pierwszej serii, Sven Hannawald, uzyskał 125 metrów, w wyniku czego spadł w klasyfikacji konkursu o trzy miejsca. Noriaki Kasai lądował o metr bliżej od prowadzącego Ingebrigtsena, jednak po pierwszej kolejce miał nad nim 6,1 punktu przewagi i objął prowadzenie. Przedostatnim skoczkiem serii finałowej był Adam Małysz. Polak poprawił ustanowiony w pierwszej serii rekord skoczni o 2 metry, lądując na 136 metrze i został liderem. Bliżej o 2,5 metra lądował prowadzący po pierwszej serii Matti Hautamäki i nie zdołał pokonać reprezentanta Polski. Tym samym złoty medal zdobył Adam Małysz, srebrny Matti Hautamäki, a brązowy Noriaki Kasai[17][18].
Dzień później rozegrano konkurs drużynowy. Najdłuższą odległość pierwszej kolejki pierwszej serii konkursowej uzyskał Tommy Ingebrigtsen – 124,5 metra. W drugiej kolejce czterech skoczków uzyskało lepszy rezultat od Norwega. Najdalej skoczył Tami Kiuru, który lądował na 132 metrze. 128 metrów uzyskał Lars Bystøl, 125,5 metra to odległość Akiry Higashi, a 125 metrów skoczył Georg Späth. W trzeciej kolejce najdłuższy skok oddał Hideharu Miyahira – 132 metry. Trzy metry bliższy skok uzyskał Andreas Widhölzl. Najdłuższą odległość pierwszej serii osiągnął Adam Małysz – 133,5 metra. W czwartej kolejce, w której startował, w granicy 130 metrów skoczyli także Matti Hautamäki, Robert Kranjec i Noriaki Kasai[19].
W pierwszej rundzie serii finałowej ponownie najdalej skoczył Tommy Ingebrigtsen, tym razem uzyskując 126 metrów. W drugiej kolejce 130 metrów uzyskał Tami Kiuru. Jego odległość była dłuższa o ponad pięć metrów od wszystkich pozostałych zawodników. Najlepszy w trzeciej kolejce okazał się Arttu Lappi, który lądował pół metra przed granicą 130 m. Półtora metra bliżej od Fina skoczył Hideharu Miyahira. Ostatnią kolejkę ponownie zdominował Adam Małysz. Jego rezultat, 134 metry był najdłuższym skokiem całego konkursu[20]. Dwa metry bliżej skoczył Noriaki Kasai, a cztery metry bliżej Matti Hautamäki. Tytuł drużynowego mistrza olimpijskiego zdobyła reprezentacja Finlandii, która z przewagą 36,5 punktu wyprzedziła drużynę japońską. Brązowy medal zdobyli skoczkowie z Norwegii[19]. Po raz ostatni na mistrzostwach świata do finałowej serii automatycznie kwalifikowały się wszystkie zgłoszone drużyny[21]. W związku z tym w obu kolejkach wystąpiło trzynaście reprezentacji.
Zmagania skoczków na mistrzostwach w 2003 roku kończyły zawody na normalnej skoczni. 28 lutego 2003 o godzinie 18:03 z szesnastej belki startowej rozpoczął się konkurs z udziałem 50 zawodników. Jako pierwszy oddał skok Michal Doležal i uzyskał 85,5 metra. Podobnie jak czeski skoczek, także kolejnych dwudziestu zawodników nie osiągnęło odległości powyżej punktu konstrukcyjnego. Pierwszym zawodnikiem, który tego dokonał był Nicolas Dessum, który lądował na 97 metrze i objął prowadzenie. Zmiana lidera konkursu nastąpiła po skoku Tommy Ingebrigtsena, który uzyskał 100,5 metra. Wśród kolejnych zawodników znaleźli się wszyscy czterej reprezentanci Finlandii, którzy zdobyli złoty medal w konkursie drużynowym. Veli-Matti Lindström uzyskał 98 metrów, Arttu Lappi 99 metrów, Tami Kiuru osiągnął 100 metrów, a Matti Hautamäki lądował metr dalej od Kiuru. Prowadzącego Ingebrigtsena wyprzedzili Kiuru i Hautamäki. Do czołowej dziesiątki pierwszej serii weszli także kolejni zawodnicy – Lars Bystøl po skoku na 98 metrów, Noriaki Kasai, który uzyskał rezultat o metr lepszy oraz Bjørn Einar Romøren z taką samą odległością co Kasai. Skoczkiem, który zdołał pokonać zajmującego pierwsze miejsce Hautamäkiego, był Hideharu Miyahira. Japończyk skoczył tyle samo co fiński skoczek, jednak uzyskał od sędziów pół punktu więcej za styl. O pół metra bliżej lądował reprezentant Austrii, Martin Höllwarth i plasował się na trzeciej pozycji. Przedostatnim skoczkiem pierwszej serii był wicelider klasyfikacji Pucharu Świata i triumfator konkursu na dużej skoczni, Adam Małysz. Polski skoczek uzyskał najlepszą odległość pierwszej serii – 104 metry, dzięki czemu prowadził z przewagą 5,5 punktu nad drugim Miyahirą. Lider Pucharu Świata, Sven Hannawald skoczył o dziewięć metrów krócej od Małysza i został sklasyfikowany na 21. pozycji[22][23].
Serię finałową rozpoczął Alan Alborn, który skoczył 90 metrów. Drugi w kolejności Teppei Takano przekroczył o 1,5 metra punkt K i wyprzedził amerykańskiego skoczka o 15,5 punktu. Zmiana lidera nastąpiła po skoku na 98,5 metra 26. po pierwszej serii Christofa Duffnera. Kolejny ze skoczków, Simon Ammann uzyskał 102,5 metra, co w tym momencie było drugą najdłuższą odległością konkursu. Szwajcar utrzymał prowadzenie przez dwanaście kolejnych skoków. Piętnasty po pierwszej serii Christian Nagiller upadł po lądowaniu na 90 metr i spadł w klasyfikacji na ostatnią pozycję. Upadek zaliczył także inny reprezentant Austrii, Florian Liegl, jednak uzyskał on rezultat o dziewięć metrów lepszy. Prowadzącego Simona Ammanna wyprzedził dwunasty po pierwszej serii Veli-Matti Lindström, który skoczył o 1,5 metra krócej od Szwajcara, ale dzięki blisko dziesięciopunktowej przewadze z pierwszej serii został liderem konkursu. Skok na 102 metry oddał Arttu Lappi i wyprzedził Lindströma. Prowadzenie w konkursie obejmowali dwaj kolejni skoczkowie: Noriaki Kasai po skoku na 104 metry oraz Tommy Ingebrigtsen po skoku o metr lepszym. Czterej kolejni zawodnicy – Tami Kiuru, Martin Höllwarth, Matti Hautamäki i Hideharu Miyahira uzyskali gorsze rezultaty od prowadzących Ingebrigtsena i Kasai, w wyniku czego uplasowali się na dalszych pozycjach. Lider po pierwszej serii, Adam Małysz uzyskał 107,5 metra i z przewagą 16 punktów nad drugim Ingebrigstenem zwyciężył w drugim konkursie indywidualnym na mistrzostwach świata w Val di Fiemme. Jednocześnie reprezentant Polski o jeden metr pobił rekord skoczni Trampolino Dal Ben[22].
Złote medale Adama Małysza
edytujAdam Małysz jako czwarty skoczek narciarski w historii zdobył dwa złote medale w konkurencjach indywidualnych podczas jednych mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym. Przed Małyszem dokonali tego: Bjørn Wirkola na mistrzostwach w 1966 roku, Garij Napałkow w 1970 roku i Hans-Georg Aschenbach w 1974 roku[24].
Medaliści
edytujKonkurs indywidualny na skoczni K-120 (22.02.2003)
edytujMedal | Imię i nazwisko | Skok 1 | Skok 2 | Noty za styl A • B • C • D • E |
Nota łączna | Strata |
---|---|---|---|---|---|---|
Adam Małysz | 134,0 m 143,2 pkt |
136,0 m 145,8 pkt |
19,5 • |
289,0 pkt | – | |
Matti Hautamäki | 134,0 m 143,7 pkt |
133,5 m 142,8 pkt |
286,5 pkt | 2,5 pkt | ||
Noriaki Kasai | 131,0 m 136,8 pkt |
130,5 m 136,4 pkt |
273,2 pkt | 15,8 pkt |
Konkurs drużynowy na skoczni K-120 (23.02.2003)
edytujMedal | Kraj | Imię i nazwisko | Skok 1 | Skok 2 | Noty za styl A • B • C • D • E |
Nota łączna zawodnika | Nota łączna drużyny | Strata |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Finlandia | Janne Ahonen | 118,5 m 112,8 pkt |
124,0 m 123,7 pkt |
236,5 pkt | 1046,6 pkt | – | ||
Tami Kiuru | 132,0 m 139,1 pkt |
130,0 m 135,0 pkt |
19,0 • 19,0 • 19,0 • |
274,1 pkt | ||||
Arttu Lappi | 127,0 m 128,6 pkt |
129,5 m 133,6 pkt |
262,2 pkt | |||||
Matti Hautamäki | 131,0 m 137,3 pkt |
130,0 m 136,5 pkt |
19,5 • 19,5 • |
273,8 pkt | ||||
Japonia | Kazuyoshi Funaki | 120,5 m 117,9 pkt |
124,5 m 102,1 pkt |
19,0 • 11,5 • |
220,0 pkt | 1010,1 pkt | 36,5 pkt | |
Akira Higashi | 125,5 m 123,9 pkt |
124,5 m 123,6 pkt |
247,5 pkt | |||||
Hideharu Miyahira | 132,0 m 138,6 pkt |
128,0 m 132,4 pkt |
271,0 pkt | |||||
Noriaki Kasai | 130,0 m 131,5 pkt |
132,0 m 140,1 pkt |
271,6 pkt | |||||
Norwegia | Tommy Ingebrigtsen | 124,0 m 121,7 pkt |
126,0 m 126,3 pkt |
248,0 pkt | 991,9 pkt | 54,7 pkt | ||
Lars Bystøl | 128,0 m 130,9 pkt |
124,5 m 123,1 pkt |
18,0 • |
254,0 pkt | ||||
Sigurd Pettersen | 125,5 m 124,9 pkt |
125,0 m 125,0 pkt |
249,9 pkt | |||||
Bjørn Einar Romøren | 123,5 m 121,8 pkt |
121,5 m 118,2 pkt |
240,0 pkt |
Konkurs indywidualny na skoczni K-95 (28.02.2003)
edytujMedal | Imię i nazwisko | Skok 1 | Skok 2 | Noty za styl A • B • C • D • E |
Nota łączna | Strata |
---|---|---|---|---|---|---|
Adam Małysz | 104,0 m 135,5 pkt |
107,5 m 143,5 pkt |
279,0 pkt | – | ||
Tommy Ingebrigtsen | 100,5 m 126,5 pkt |
105,0 m 136,5 pkt |
18,5 • 18,5 • |
263,0 pkt | 16,0 pkt | |
Noriaki Kasai | 99,0 m 124,5 pkt |
104,0 m 135,0 pkt |
259,5 pkt | 19,5 pkt |
Klasyfikacja medalowa
edytujMiejsce | Reprezentacja | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
---|---|---|---|---|---|
1 | Polska | 2 | 0 | 0 | 2 |
2 | Finlandia | 1 | 1 | 0 | 2 |
3 | Japonia | 0 | 1 | 2 | 3 |
4 | Norwegia | 0 | 1 | 1 | 2 |
Razem | 3 | 3 | 3 | 9 |
Wyniki
edytujKwalifikacje do konkursu indywidualnego na skoczni K-120 (22.02.2003)
edytujLegenda:
- pq - zawodnik ma zapewnioną kwalifikację dzięki pozycji w pierwszej "15" klasyfikacji Pucharu Świata
- Q - zawodnik zakwalifikował się do konkursu głównego
- nq - zawodnik odpadł w kwalifikacjach
- DNS - zawodnik nie wystartował
Konkurs indywidualny na skoczni K-120 (22.02.2003)
edytujMiejsce | Zawodnik | Państwo | Skok 1 | Skok 2 | Punkty |
---|---|---|---|---|---|
1. | Adam Małysz | Polska | 134,0 | 136,0 | 289,0 |
2. | Matti Hautamäki | Finlandia | 134,0 | 133,5 | 286,5 |
3. | Noriaki Kasai | Japonia | 131,0 | 130,5 | 273,2 |
4. | Tommy Ingebrigtsen | Norwegia | 129,0 | 131,5 | 266,9 |
5. | Hideharu Miyahira | Japonia | 130,0 | 130,5 | 264,4 |
6. | Robert Kranjec | Słowenia | 127,0 | 128,5 | 260,9 |
7. | Sven Hannawald | Niemcy | 129,5 | 125,0 | 260,6 |
8. | Florian Liegl | Austria | 125,0 | 129,0 | 257,2 |
9. | Michael Uhrmann | Niemcy | 126,5 | 124,0 | 249,4 |
10. | Tami Kiuru | Finlandia | 126,0 | 124,0 | 249,0 |
11. | Andreas Widhölzl | Austria | 124,5 | 124,0 | 247,3 |
12. | Arttu Lappi | Finlandia | 124,0 | 124,0 | 245,4 |
13. | Bjørn Einar Romøren | Norwegia | 123,5 | 123,5 | 243,6 |
14. | Martin Höllwarth | Austria | 124,0 | 122,0 | 243,3 |
15. | Primož Peterka | Słowenia | 122,5 | 123,5 | 242,8 |
16. | Kazuyoshi Funaki | Japonia | 125,0 | 119,5 | 237,6 |
17. | Simon Ammann | Szwajcaria | 124,0 | 119,5 | 237,3 |
18. | Sigurd Pettersen | Norwegia | 123,5 | 120,5 | 233,7 |
19. | Georg Späth | Niemcy | 121,0 | 120,0 | 230,8 |
20. | Jan Matura | Czechy | 120,5 | 119,0 | 228,1 |
21. | Martin Schmitt | Niemcy | 118,0 | 123,0 | 227,8 |
22. | Roar Ljøkelsøy | Norwegia | 120,5 | 119,0 | 226,1 |
23. | Rok Benkovič | Słowenia | 115,0 | 120,5 | 221,4 |
24. | Christof Duffner | Niemcy | 118,0 | 118,0 | 220,3 |
25. | Jakub Janda | Czechy | 115,5 | 120,0 | 219,4 |
26. | Roberto Cecon | Włochy | 118,0 | 118,0 | 218,8 |
27. | Marcin Bachleda | Polska | 119,0 | 112,5 | 212,7 |
28. | Nicolas Dessum | Francja | 116,0 | 116,0 | 211,6 |
29. | Peter Žonta | Słowenia | 115,5 | 113,0 | 204,8 |
30. | Ilja Roslakow | Rosja | 117,5 | 109,0 | 200,7 |
31. | Christian Nagiller | Austria | 113,5 | – | 100,8 |
32. | Dmitrij Wasiljew | Rosja | 114,0 | – | 96,7 |
33. | Kristoffer Jåfs | Szwecja | 110,0 | – | 94,5 |
34. | Alan Alborn | Stany Zjednoczone | 110,0 | – | 94,0 |
35. | Janne Ahonen | Finlandia | 120,0[f] | – | 93,5 |
36. | Tomisław Tajner | Polska | 109,0 | – | 92,7 |
36. | Robert Mateja | Polska | 109,0 | – | 92,7 |
38. | Akira Higashi | Japonia | 108,0 | – | 91,9 |
39. | Walerij Kobielew | Rosja | 108,0 | – | 90,4 |
40. | Clint Jones | Stany Zjednoczone | 107,5 | – | 89,5 |
41. | Sylvain Freiholz | Szwajcaria | 108,0 | – | 89,4 |
41. | Aleksiej Siłajew | Rosja | 108,0 | – | 89,4 |
43. | Jaan Jüris | Estonia | 107,0 | – | 88,6 |
44. | Lukáš Hlava | Czechy | 106,5 | – | 86,7 |
45. | Marco Steinauer | Szwajcaria | 103,5 | – | 81,3 |
46. | Ingemar Mayr | Holandia | 102,5 | – | 80,0 |
47. | Andreas Küttel | Szwajcaria | 100,0 | – | 74,5 |
48. | Jan Mazoch | Czechy | 99,0 | – | 71,7 |
49. | Choi Heung-chul | Korea Południowa | 99,0 | – | 71,2 |
50. | Giancarlo Adami | Włochy | 97,0 | – | 67,1 |
Konkurs drużynowy na skoczni K-120 (23.02.2003)
edytuj
Kwalifikacje do konkursu indywidualnego na skoczni K-95 (27.02.2003)
edytujLegenda:
- pq - zawodnik ma zapewnioną kwalifikację dzięki pozycji w pierwszej "15" klasyfikacji Pucharu Świata
- Q - zawodnik zakwalifikował się do konkursu głównego
- nq - zawodnik odpadł w kwalifikacjach
- DNS - zawodnik nie wystartował
Konkurs indywidualny na skoczni K-95 (28.02.2003)
edytujSkłady reprezentacji
edytujPoniżej znajduje się zestawienie składów wszystkich 24 reprezentacji, które wystawiły przynajmniej jednego skoczka narciarskiego podczas mistrzostw świata. Mimo wcześniejszego zgłoszenia, w żadnej konkurencji nie wystąpili: Dmitrij Czwykow, Maximilian Mechler i Igor Medved. Ze względu na to, że w konkursie na skoczni normalnej tytułu mistrzowskiego bronił Adam Małysz, a w konkursie na skoczni dużej – Martin Schmitt, do serii kwalifikacyjnej przed konkursem na skoczni K-95 przystąpiło pięciu reprezentantów Polski, a na skoczni K-120 – pięciu reprezentantów Niemiec.
Zawodnik | Data urodzenia | Miejsca na MŚ 2001 | Miejsca na MŚ 2003 | Źródło | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ind. normalna [25][26] |
ind. duża [27][28] |
druż. normalna [29] |
druż. duża [30] |
ind. normalna | ind. duża | druż. duża | |||
Austria[6][10] (6) | |||||||||
Martin Höllwarth | 13 kwietnia 1974 | 3 | 4 | 1[g] | 3[g] | 7 | 14 | 5 | [31] |
Andreas Kofler | 17 maja 1984 | – | – | – | 5 | [32] | |||
Florian Liegl | 1 lutego 1983 | – | 25 | 8 | 5 | [33] | |||
Thomas Morgenstern | 30 października 1986 | – | 16 | – | – | [34] | |||
Christian Nagiller | 24 czerwca 1984 | – | 30 | 31 | – | [35] | |||
Andreas Widhölzl | 14 października 1976 | – | – | 11 | 5 | [36] | |||
Białoruś[1] (4) | |||||||||
Dzmitryj Afanasienka | 9 marca 1981 | q | q | – | q | q | 12 | [37] | |
Alaksandr Dziadziula | 4 listopada 1982 | – | – | – | 12 | [38] | |||
Iwan Sobolew | 3 marca 1983 | – | – | – | 12 | [39] | |||
Aleksandr Swietłow | 8 kwietnia 1984 | – | q | q | 12 | [40] | |||
Bułgaria[1] (1) | |||||||||
Georgi Żarkow | 10 maja 1976 | – | q | q | – | [41] | |||
Czechy[1] (5) | |||||||||
Michal Doležal | 11 marca 1978 | 37 | 31 | 7[h] | 6[h] | 39 | – | – | [42] |
Lukáš Hlava | 10 września 1984 | – | – | 44 | 8 | [43] | |||
Jakub Janda | 27 kwietnia 1978 | 17 | 27 | 7[h] | 6[h] | 14 | 25 | 8 | [44] |
Jan Matura | 29 stycznia 1980 | – | 28 | 20 | 8 | [45] | |||
Jan Mazoch | 5 września 1985 | – | 44 | 48 | 8 | [46] | |||
Estonia[1] (2) | |||||||||
Jaan Jüris | 23 czerwca 1977 | 44 | 43 | – | 38 | 43 | – | [47] | |
Jens Salumäe | 15 marca 1981 | – | q | q | – | [48] | |||
Finlandia[6] (5) | |||||||||
Janne Ahonen | 11 maja 1977 | 6 | 3 | 2[i] | 2[j] | – | 35 | 1 | [49] |
Matti Hautamäki | 14 lipca 1981 | 9 | – | 2[i] | – | 9 | 2 | 1 | [50] |
Tami Kiuru | 13 września 1976 | – | 5 | 10 | 1 | [51] | |||
Arttu Lappi | 11 maja 1984 | – | 6 | 12 | 1 | [52] | |||
Veli-Matti Lindström | 15 listopada 1983 | – | 8 | – | – | [53] | |||
Francja[1] (1) | |||||||||
Nicolas Dessum | 20 lutego 1977 | 22 | 26 | – | 16 | 28 | – | [54] | |
Holandia[1] (2) | |||||||||
Christoph Kreuzer | 9 września 1982 | – | 50 | q | – | [55] | |||
Ingemar Mayr | 30 listopada 1975 | – | 47 | – | 46 | 46 | – | [56] | |
Japonia[1] (5) | |||||||||
Kazuyoshi Funaki | 27 kwietnia 1975 | 32 | – | 15 | 16 | 2 | [57] | ||
Akira Higashi | 7 stycznia 1972 | – | – | 38 | 2 | [58] | |||
Noriaki Kasai | 6 czerwca 1972 | 8 | 19 | 4[k] | 4[l] | 3 | 3 | 2 | [59] |
Hideharu Miyahira | 21 grudnia 1973 | 20 | 14 | 4[k] | 4[l] | 4 | 5 | 2 | [60] |
Teppei Takano | 25 listopada 1983 | – | 26 | – | – | [61] | |||
Kazachstan[1] (4) | |||||||||
Stanisław Filimonow | 7 czerwca 1979 | 43 | q | 11[m] | 11[m] | q | q | 11 | [62] |
Pawieł Gajduk | 11 lutego 1976 | 46 | q | 11[m] | 11[m] | q | q | 11 | [63] |
Maksim Połunin | 23 czerwca 1975 | – | q | q | 11 | [64] | |||
Radik Żaparow | 29 lutego 1984 | q | q | 11[m] | 11[m] | q | q | 11 | [65] |
Kirgistan[1] (1) | |||||||||
Dmitrij Czwykow | 14 października 1974 | 34 | q | – | q | q | – | [66] | |
Korea Południowa[1] (3) | |||||||||
Choi Heung-chul | 3 grudnia 1981 | 24 | 48 | – | q | 49 | – | [67] | |
Kang Chil-gu | 8 sierpnia 1983 | – | q | q | – | [68] | |||
Kim Hyun-ki | 9 lutego 1983 | q | q | – | q | q | – | [69] | |
Niemcy[6] (6) | |||||||||
Christof Duffner | 16 grudnia 1971 | – | 20 | 24 | – | [70] | |||
Sven Hannawald | 9 listopada 1974 | 36 | 6 | 3[n] | 1[n] | 24 | 7 | 4 | [71] |
Maximilian Mechler | 3 stycznia 1984 | – | – | – | – | [72] | |||
Martin Schmitt | 29 stycznia 1978 | 2 | 1 | 3[n] | 1[n] | – | 21 | 4 | [73] |
Georg Späth | 24 lutego 1981 | – | 22 | 19 | 4 | [74] | |||
Michael Uhrmann | 16 września 1978 | – | 13 | 3[n] | 1[n] | 13 | 9 | 4 | [75] |
Norwegia[1] (5) | |||||||||
Lars Bystøl | 4 grudnia 1978 | – | 12 | – | 3 | [76] | |||
Tommy Ingebrigtsen | 8 sierpnia 1977 | 50 | 23 | – | 7[o] | 2 | 4 | 3 | [77] |
Roar Ljøkelsøy | 31 maja 1976 | 20 | – | 8[p] | 7[o] | 18 | 22 | – | [78] |
Sigurd Pettersen | 28 lutego 1980 | – | – | 18 | 3 | [79] | |||
Bjørn Einar Romøren | 1 kwietnia 1981 | 33 | 16 | 8[p] | 7[o] | 10 | 13 | 3 | [80] |
Polska[81] (5) | |||||||||
Marcin Bachleda | 4 września 1982 | 26 | 45 | – | 8[q] | 36 | 27 | 7 | [82] |
Adam Małysz | 3 grudnia 1977 | 1 | 2 | 5[r] | 8[q] | 1 | 1 | 7 | [83] |
Robert Mateja | 5 października 1974 | q | 17 | 5[r] | 8[q] | 41 | 36 | 7 | [84] |
Tomasz Pochwała | 7 maja 1983 | – | 5[r] | – | 39 | – | – | [85] | |
Tomisław Tajner | 14 maja 1983 | – | 37 | 36 | 7 | [86] | |||
Rosja[1] (4) | |||||||||
Walerij Kobielew | 4 marca 1973 | – | 33 | 39 | – | [87] | |||
Ilja Roslakow | 18 lutego 1983 | – | 27 | 30 | – | [88] | |||
Aleksiej Siłajew | 4 stycznia 1984 | – | 41 | 41 | – | [89] | |||
Dmitrij Wasiljew | 26 grudnia 1979 | – | 49 | 32 | – | [90] | |||
Rumunia[1] (1) | |||||||||
Csaba Magdo | 24 maja 1977 | – | q | q | – | [91] | |||
Słowacja[1] (2) | |||||||||
Dušan Oršula | 23 sierpnia 1979 | – | q | q | – | [92] | |||
Martin Mesík | 17 października 1979 | 34 | 44 | – | q | q | – | [93] | |
Słowenia[1] (6) | |||||||||
Rok Benkovič | 20 marca 1986 | – | 31 | 23 | 6 | [94] | |||
Damjan Fras | 21 lutego 1973 | 30 | 37 | 6[s] | 5[s] | 35 | – | – | [95] |
Robert Kranjec | 16 lipca 1981 | – | 21 | 6 | 6 | [96] | |||
Igor Medved | 9 marca 1981 | 31 | 32 | 6[s] | 5[s] | – | – | – | [97] |
Primož Peterka | 28 lutego 1979 | – | 18 | 15 | 6 | [98] | |||
Peter Žonta | 9 stycznia 1979 | q | – | – | 29 | 6 | [99] | ||
Stany Zjednoczone[1] (2) | |||||||||
Alan Alborn | 13 grudnia 1980 | 23 | 41 | – | 29 | 34 | – | [100] | |
Clint Jones | 5 października 1984 | 37 | 38 | – | 32 | 40 | – | [101] | |
Szwajcaria[1] (4) | |||||||||
Simon Ammann | 25 czerwca 1981 | – | 10 | 17 | 9 | [102] | |||
Sylvain Freiholz | 23 listopada 1974 | 29 | 22 | 9[t] | 9[t] | 41 | 41 | 9 | [103] |
Andreas Küttel | 22 kwietnia 1979 | 11 | 29 | 9[t] | 9[t] | 47 | 47 | 9 | [104] |
Marco Steinauer | 13 kwietnia 1976 | 25 | 36 | 9[t] | 9[t] | 48 | 45 | 9 | [105] |
Szwecja[1] (1) | |||||||||
Kristoffer Jåfs | 30 lipca 1980 | 18 | 25 | 10[u] | 10[u] | 34 | 33 | – | [106] |
Ukraina[1] (4) | |||||||||
Ihor Bojczuk | 29 lutego 1984 | – | q | q | 13 | [107] | |||
Wołodymyr Boszczuk | 3 sierpnia 1982 | – | q | q | 13 | [108] | |||
Ołeksandr Łazarowicz | 30 sierpnia 1984 | – | q | q | 13 | [109] | |||
Witalij Szumbareć | 14 lipca 1983 | – | – | – | 13 | [110] | |||
Włochy[1] (5) | |||||||||
Giancarlo Adami | 29 września 1982 | – | q | 50 | 10 | [111] | |||
Marco Beltrame | 23 grudnia 1986 | – | – | – | 10 | [112] | |||
Alessio Bolognani | 17 listopada 1983 | – | q | q | – | [113] | |||
Roberto Cecon | 28 grudnia 1971 | 39 | 18 | – | 23 | 26 | 10 | [114] | |
Stefano Chiapolino | 6 lipca 1985 | – | 44 | q | 10 | [115] |
Legenda:
- q – zawodnik nie zakwalifikował się do konkursu głównego;
- - – zawodnik nie został zgłoszony do kwalifikacji.
Upadki
edytujPodczas pierwszej serii konkursowej zawodów na skoczni K-120 swojego skoku nie ustał Janne Ahonen. W wyniku tego uzyskane przez zawodnika 120 metrów nie pozwoliły na awans do serii finałowej[13]. Dwukrotnie w trakcie konkursów o mistrzostwo świata w 2003 roku upadł Florian Liegl. Pierwszy raz podczas pierwszej rundy konkursu drużynowego, a drugi raz w serii finałowej konkursu indywidualnego na skoczni normalnej. W konkursie drużynowym upadek zaliczył także Kazuyoshi Funaki[16], a w konkursie na obiekcie normalnym Christian Nagiller[15].
Uwagi
edytuj- ↑ Nie wliczono tzw. „podwójnego mistrzostwa”, traktując niezależnie konkursy olimpijskie i konkursy mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym. Do 1980 roku każdy medalista olimpijski automatycznie stawał się medalistą mistrzostw świata.
- ↑ Oficjalnie zgłoszonych zostało 81 zawodników. Do konkursu drużynowego zostali wystawieni dodatkowi trzej skoczkowie: dwóch reprezentantów Białorusi – Alaksandr Dziadziula i Iwan Sobolew oraz reprezentant Ukrainy, Witalij Szumbareć.
- ↑ W Lahti rozegrano dwa konkursy drużynowe - jeden na skoczni K-116, drugi na skoczni K-90. Na skoczni dużej zwycięzcami zostali Niemcy, w związku z czym to oni bronili tytułu mistrzów świata.
- ↑ W tabeli podano punkty sędziowskie, które obowiązywały w trakcie mistrzostw świata.
- ↑ W tabeli podano rekordy skoczni obowiązujące przed rozpoczęciem mistrzostw świata.
- ↑ a b c d e Skok z upadkiem.
- ↑ a b Skład austriackiego zespołu w konkursach drużynowych na skoczni normalnej i dużej podczas Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2001: Wolfgang Loitzl, Andreas Goldberger, Stefan Horngacher, Martin Höllwarth.
- ↑ a b c d Skład czeskiego zespołu w konkursach drużynowych na skoczni normalnej i dużej podczas Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2001: Jakub Janda, Michal Doležal, Jakub Hlava, Jaroslav Sakala.
- ↑ a b Skład fińskiego zespołu w konkursie drużynowym na skoczni normalnej podczas Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2001: Matti Hautamäki, Risto Jussilainen, Ville Kantee, Janne Ahonen.
- ↑ Skład fińskiego zespołu w konkursie drużynowym na skoczni dużej podczas Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2001: Risto Jussilainen, Jani Soininen, Ville Kantee, Janne Ahonen.
- ↑ a b Skład japońskiego zespołu w konkursie drużynowym na skoczni normalnej podczas Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2001: Hideharu Miyahira, Takanobu Okabe, Noriaki Kasai, Masahiko Harada.
- ↑ a b Skład japońskiego zespołu w konkursie drużynowym na skoczni dużej podczas Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2001: Hideharu Miyahira, Kazuya Yoshioka, Masahiko Harada, Noriaki Kasai.
- ↑ a b c d e f Skład kazachskiego zespołu w konkursach drużynowych na skoczni normalnej i dużej podczas Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2001: Radik Żaparow, Pawieł Gajduk, Jurij Rulew, Stanisław Filimonow.
- ↑ a b c d e f Skład niemieckiego zespołu w konkursach drużynowych na skoczni normalnej i dużej podczas Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2001: Sven Hannawald, Michael Uhrmann, Alexander Herr, Martin Schmitt.
- ↑ a b c Skład norweskiego zespołu w konkursie drużynowym na skoczni dużej podczas Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2001: Bjørn Einar Romøren, Roar Ljøkelsøy, Henning Stensrud, Tommy Ingebrigtsen.
- ↑ a b Skład norweskiego zespołu w konkursie drużynowym na skoczni normalnej podczas Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2001: Roar Ljøkelsøy, Olav Magne Dønnem, Bjørn Einar Romøren, Henning Stensrud.
- ↑ a b c Skład polskiego zespołu w konkursie drużynowym na skoczni dużej podczas Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2001: Marcin Bachleda, Wojciech Skupień, Robert Mateja, Adam Małysz.
- ↑ a b c Skład polskiego zespołu w konkursie drużynowym na skoczni normalnej podczas Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2001: Robert Mateja, Tomasz Pochwała, Wojciech Skupień, Adam Małysz.
- ↑ a b c d Skład słoweńskiego zespołu w konkursach drużynowych na skoczni normalnej i dużej podczas Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2001: Damjan Fras, Primož Urh-Zupan, Igor Medved, Jure Radelj.
- ↑ a b c d e f Skład szwajcarskiego zespołu w konkursach drużynowych na skoczni normalnej i dużej podczas Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2001: Marco Steinauer, Marc Vogel, Sylvain Freiholz, Andreas Küttel.
- ↑ a b Skład szwedzkiego zespołu w konkursach drużynowych na skoczni normalnej i dużej podczas Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2001: Jens Brännlund, Rickard Fröier, Johan Munters, Kristoffer Jåfs.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie: Dziś treningi o 17:00 (składy drużyn). skokinarciarskie.pl, 20 lutego 2003. [dostęp 2010-08-29]. (pol.).
- ↑ Skoki Narciarskie: Puchar Świata 2002/2003. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2010-08-29]. (pol.).
- ↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie: Przed Mistrzostwami Świata. skokinarciarskie.pl, 19 lutego 2003. [dostęp 2010-08-29]. (pol.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: LIEGL Florian, World Cup 2003, Top 3. fis-ski.com. [dostęp 2010-09-20]. (ang.).
- ↑ Skoki Narciarskie: Mistrzostwa Świata Juniorów 2003. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2010-08-29]. (pol.).
- ↑ a b c d Skoki Narciarskie: Przed MŚ - Finowie, Niemcy, Austriacy. skokinarciarskie.pl, 12 lutego 2003. [dostęp 2010-08-29]. (pol.).
- ↑ Skoki Narciarskie - Mistrzostwa Świata 2001. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2010-09-09]. (pol.).
- ↑ FIS NORDIC WORLD SKI-CHAMPIONSHIPS 2003 Val di Fiemme (ITA) Ski-Jumping Individual K95 Results Training 3. fis-ski.com, 27 lutego 2003. [dostęp 2016-06-28]. (ang.).
- ↑ Paweł Stawowczyk: Treningi na K-95 w Predazzo. skokinarciarskie.pl, 25 lutego 2003. [dostęp 2016-06-28].
- ↑ a b FIS Nordic World Ski Championships 2003, Ski Jumping - Individual K-120: Results Training 3. fis-ski.com. [dostęp 2010-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-05-26)]. (ang.).
- ↑ 22/23 lutego - Val di Fiemme - mistrzostwa świata - skocznia K-120. sport.pl, 22 listopada 2002. [dostęp 2010-08-28]. (pol.).
- ↑ FIS-Ski: FIS NORDIC WORLD SKI-CHAMPIONSHIPS 2003, Val di Fiemme (ITA), Ski-Jumping, Individual K120, Results Qualification. fis-ski.com. [dostęp 2010-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-07-07)]. (ang.).
- ↑ a b FIS-Ski: FIS NORDIC WORLD SKI-CHAMPIONSHIPS 2003, Val di Fiemme (ITA), Ski-Jumping, Individual K120, Official Results. fis-ski.com. [dostęp 2010-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-02-03)]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski: FIS NORDIC WORLD SKI-CHAMPIONSHIPS 2003, Val di Fiemme (ITA), Ski-Jumping, Individual K95, Results Qualification. fis-ski.com. [dostęp 2010-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-12-18)]. (ang.).
- ↑ a b FIS-Ski: FIS NORDIC WORLD SKI-CHAMPIONSHIPS 2003, Val di Fiemme (ITA), Ski-Jumping, Individual K95, Official Results. fis-ski.com. [dostęp 2010-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-02-03)]. (ang.).
- ↑ a b FIS-Ski: FIS NORDIC WORLD SKI-CHAMPIONSHIPS 2003, Val di Fiemme (ITA), Ski-Jumping, Team K120, Official Results. fis-ski.com. [dostęp 2010-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-02-03)]. (ang.).
- ↑ a b Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Adam Małysz Mistrzem Świata !!!. skokinarciarskie.pl, 22 lutego 2003. [dostęp 2010-09-06]. (pol.).
- ↑ a b Skoki Narciarskie: MŚ: Adam Małysz ze złotem!. skijumping.pl, 22 lutego 2003. [dostęp 2010-09-06]. (pol.).
- ↑ a b Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Finowie Mistrzami, Austria poza podiumFinowie Mistrzami, Austria poza podium. skokinarciarskie.pl, 23 lutego 2003. [dostęp 2010-09-20]. (pol.).
- ↑ Skoki Narciarskie: Finowie najlepiej, Małysz najdalej!. skijumping.pl, 23 lutego 2003. [dostęp 2010-09-20]. (pol.).
- ↑ Skoki Narciarskie - Kolejne decyzje FIS. skokinarciarskie.pl, 23 października 2003. [dostęp 2010-09-09]. (pol.).
- ↑ a b Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Małysz podwójnym mistrzem!!!. skokinarciarskie.pl, 28 lutego 2003. [dostęp 2010-09-23]. (pol.).
- ↑ Skoki Narciarskie: Adam Małysz podwójnym złotym medalistą!. skijumping.pl, 28 lutego 2003. [dostęp 2010-09-23]. (pol.).
- ↑ Skoki Narciarskie - Zwycięzcy Mistrzostw Świata. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2010-09-09]. (pol.).
- ↑ Skoki narciarskie - Mistrzostwa Świata 2001: 23.02.2001 - Lahti (Finlandia) K-90. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-03-02]. (pol.).
- ↑ FIS NORDIC WORLD SKI-CHAMPIONSHIPS 2001, Ski-Jumping Individual K90, Qualification Round. skijump-db.net [web.archive.org], 14 sierpnia 2004. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ Skoki narciarskie - Mistrzostwa Świata 2001: 19.02.2001 - Lahti (Finlandia) K-116. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-03-02]. (pol.).
- ↑ FIS NORDIC WORLD SKI-CHAMPIONSHIPS 2001, Ski-Jumping Individual K116, Qualification Round. skijump-db.net [web.archive.org], 14 sierpnia 2004. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS NORDIC WORLD SKI-CHAMPIONSHIPS 2001, Ski-Jumping Team K90. skijump-db.net [web.archive.org], 17 grudnia 2004. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS NORDIC WORLD SKI-CHAMPIONSHIPS 2001, Ski-Jumping Team K116. skijump-db.net [web.archive.org], 17 grudnia 2004. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: HOELLWARTH Martin. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: KOFLER Andreas. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: LIEGL Florian. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: MORGENSTERN Thomas. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: NAGILLER Christian. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: WIDHOELZL Andreas. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: AFANASENKO Dimitri. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: DIADULIA Alexandr. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: SOBOLEV Ivan. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: SVETLOV Aleksandr. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: ZHARKOV Georgi. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: DOLEZAL Michal. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: HLAVA Lukas. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-19]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: JANDA Jakub. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: MATURA Jan. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-19]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: MAZOCH Jan. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: JURIS Jaan. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: SALUMAE Jens. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: AHONEN Janne. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-20]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: HAUTAMAEKI Matti. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-20]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: KIURU Tami. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: LAPPI Arttu. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: LINDSTROEM Veli-Matti. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: DESSUM Nicolas. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: KREUZER Christoph. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: MAYR Ingemar. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: FUNAKI Kazuyoshi. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: HIGASHI Akira. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: KASAI Noriaki. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-20]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: MIYAHIRA Hideharu. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: TAKANO Teppei. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: FILIMONOV Stanislav. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: GAIDUK Pavel. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: POLUNIN Maxim. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: ZHAPAROV Radik. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: CHVYKOV Dmitriy. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: CHOI Heung-Chul. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-20]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: KANG Chil-ku. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: KIM Hyun-Ki. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-20]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: DUFFNER Christof. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: HANNAWALD Sven. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: MECHLER Maximilian. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: SCHMITT Martin. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-21]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: SPAETH Georg. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: UHRMANN Michael. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-21]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: BYSTOEL Lars. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: INGEBRIGTSEN Tommy. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: LJOEKELSOEY Roar. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-21]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: PETTERSEN Sigurd. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: ROMOEREN Bjoern Einar. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-21]. (ang.).
- ↑ Skoki Narciarskie: Przygotowania Polaków. skokinarciarskie.pl, 17 lutego 2003. [dostęp 2010-08-30]. (pol.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: BACHLEDA Marcin. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-21]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: MALYSZ Adam. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-21]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: MATEJA Robert. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: POCHWALA Tomasz. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: TAJNER Tomislaw. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: KOBELEV Valery. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: ROSLIAKOV Ilja. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: SILAEV Alexey. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: VASSILIEV Dimitry. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: MAGDO Csaba. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: ORSULA Dusan. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: MESIK Martin. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: BENKOVIC Rok. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: FRAS Damjan. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: KRANJEC Robert. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-21]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: MEDVED Igor. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: PETERKA Primoz. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: ZONTA Peter. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: ALBORN Alan. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: JONES Clint. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: AMMANN Simon. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-21]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: FREIHOLZ Sylvain. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: KUETTEL Andreas. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: STEINAUER Marco. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: JAAFS Kristoffer. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: BOYCHUK Igor. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: BOSHCHUK Volodymyr. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: LAZAROVYCH Oleksandr. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: SHUMBARETS Vitaliy. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: ADAMI Giancarlo. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: BELTRAME Marco. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: BOLOGNANI Alessio. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: CECON Roberto. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski - biographie: CHIAPOLINO Stefano. fis-ski.com. [dostęp 2012-03-02]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Wyniki mistrzostw świata na oficjalnej stronie Międzynarodowej Federacji Narciarskiej. fis-ski.com. [dostęp 2016-06-28]. (ang.).