Skowroniak[5] (Ramphocoris clotbey) – gatunek małego ptaka z rodziny skowronków (Alaudidae). Występuje w północnej Afryce oraz na Bliskim Wschodzie. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Skowroniak
Ramphocoris clotbey[1]
(Bonaparte, 1850)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

skowronki

Rodzaj

Ramphacornis
Bonaparte, 1850[2]

Gatunek

skowroniak

Synonimy
  • Melanocorypha clot-bey Bonaparte, 1850[3]
  • Rhamphocoris clotbey (Bonaparte, 1850)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Systematyka edytuj

Jedyny przedstawiciel rodzaju Ramphocoris[5][6]. Nie wyróżnia się podgatunków[3][6].

Zasięg występowania edytuj

Występuje w północnej Afryce, od Sahary Zachodniej, przez Maroko, Tunezję i północną Algierię, aż do północno-zachodniej Libii. Zasiedla także centralny Półwysep Arabski, Jordanię, północną Arabię Saudyjską, wschodni Izrael i południowo-wschodni Irak. Środowisko życia stanowią pustynie, zarośla i stepy[7].

Morfologia edytuj

Długość ciała wynosi 17–18 cm[3], rozpiętość skrzydeł 36–40 cm[8]. Długość skrzydła wynosi u samców 128–133 mm, u samic 124–128 mm. Masa ciała u samców wynosi 52–55 g, zaś u samic średnio 45 g[3]. Występuje nieznaczny dymorfizm płciowy, samice są mniej kontrastowo i wyraźnie ubarwione niż samce. Obszar pod okiem biały, podobnie jak plamka przy dolnej szczęce i pod pokrywami usznymi. Poza tym boki głowy ciemnoszare. Wierzch ciała płowy, boki również. Spód ciała niemal biały, na piersi występuje plamkowanie. Lotki II i I rzędu brązowoszare, posiadają białe zakończenia. Dziób gruby[9].

Zachowanie edytuj

 
Jaja skowroniaka

Sezon lęgowy trwa od końca marca do końca maja, w Jordanii do kwietnia. Gniazdo mieści się na ziemi, pod krzewem lub kamieniem. Stanowi je płytki dołek wyściełany roślinnością. Samica składa 2 białokremowe jaja, z czerwonobrązowymi plamkami[8]. Między rokiem 1930 a 1931 znaleziono parę ptaków z czterema jajami[10].

Pożywienie stanowią nasiona, rośliny i owady. Używa dzioba do przełamywania pędów. Twarde nasiona może połykać w całości[8].

Status edytuj

IUCN uznaje skowroniaka za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako od często spotykanego po rzadki. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[4].

Przypisy edytuj

  1. Ramphocoris clotbey, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Ramphocoris, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2013-06-10] (ang.).
  3. a b c d E. de Juana, F. Suárez: Thick-billed Lark (Ramphocoris clotbey). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2016. [dostęp 2016-02-15]. (ang.).
  4. a b Ramphocoris clotbey, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. a b Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Alaudidae Vigors, 1825 - skowronki - Larks (wersja: 2020-11-17). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-17].
  6. a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Nicators, Bearded Reedling, larks. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-17]. (ang.).
  7. Species factsheet: Ramphocoris clotbey. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-02-17]. (ang.).
  8. a b c Alouette de Clot-Bey. oiseaux.net. [dostęp 2013-05-05]. (fr.).
  9. Yoav Perlman i Yosef Kiat: In-hand identification of Thick-billed Larks (Ramphocoris clotbey) in the Negev, Israel, February 2011. Israel Ornithological Center, 2011.
  10. Guy M . Kirwan. A Syrian record: the case of Aharoni's Thick-billed Larks Ramphocoris clotbey. „Bulletin of The British Ornithologists' Club”. 124, s. 227–232, 2004. 

Linki zewnętrzne edytuj