Slang
Slang – zespół jednostek językowych (z zasady leksykalnych[1][2]) używanych przez wyodrębnioną grupę ludzi w określonym kontekście komunikatywnym[3], np. wśród ludzi dzielących pewną sferę zainteresowań[4]. Środki w nim zawarte są podporządkowane ekspresywności i stanowią wynik spontanicznej twórczości mownej[5].
Według klasyfikacji Stanisława Grabiasa slang ma charakter jawny, czym odróżnia się od żargonu, eksponującego cechę intencjonalnej tajności[6]. Jako synonim terminu „slang” funkcjonuje również określenie „gwara (środowiskowa)”, przejęte z terminologii dialektologicznej[7]; czasem utożsamia się z nim również pojęcie żargonu[8][4].
Slangi różnicuje się ze względu na środowisko, w którym są używane – można wyróżnić m.in.: slang przestępczy, więzienny, młodzieżowy, internetowy, żeglarski, wspinaczkowy i naukowy[9]. Niekiedy słownictwo slangowe pojawia się doraźnie w języku powszechnym, jednak wtedy przeważnie służy celom humorystycznym, ekspresyjnym i stylizacyjnym. Slang nie jest słownictwem „niepoprawnym”, lecz słownictwem właściwym dla swobodnego stylu operowania językiem[10]. Slang różni się od zwykłej leksyki kolokwialnej tym, że ma ograniczony zasięg społeczny[11].
Historia pojęciaEdytuj
Termin „slang” pojawił się po raz pierwszy w XVIII wieku na gruncie angielskim, gdzie oznaczał pierwotnie język wulgarny[4]. Z czasem określeniem tym zaczęto oznaczać inne sposoby posługiwania się językiem. Na przestrzeni historii wyróżniano trzy typy slangu[12][13]:
- słownictwo właściwe dla środowisk dewiacyjnych (np. złodziei, handlarzy narkotyków) lub mowa wulgarna;
- inwentarz leksykalno-frazeologiczny właściwy dla przedstawicieli pewnego zawodu (np. drukarzy, lekarzy, prawników);
- mowa o charakterze krańcowo potocznym i efemerycznym, występująca poza ramy kulturalnego języka ogólnego, wprowadzająca nowe słownictwo lub zmieniająca znaczenie istniejących wyrazów. Nie jest własnością żadnej warstwy społecznej, może pochodzić z rozmaitych środowisk[14].
Na gruncie językoznawstwa i literaturoznawstwa nie wypracowano jednolitego rozumienia terminu „slang”. Dokładna definicja tego pojęcia może się różnić w zależności od przyjętych konwencji terminologicznych[4].
Środki slanguEdytuj
Środki językowe slangu mogą powstawać w wyniku następujących procesów[4]:
- przypisywanie nowych znaczeń słowom powszechnym;
- deformacja (zwykle skracanie) istniejących słów;
- tworzenie ekspresywnych słów i połączeń wyrazowych lub zapożyczanie ich z języków obcych.
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Herk 2012 ↓, s. 15.
- ↑ Maciej Widawski , African American Slang, Cambridge University Press, 2015, s. 19, ISBN 978-1-107-07417-0 (ang.).
- ↑ Henry Watson Fowler, Fowler’s Dictionary of Modern English Usage, Oxford University Press, 2015, s. 752, ISBN 978-0-19-966135-0 (ang.).
- ↑ a b c d e Jozef Mistrík, Encyklopédia jazykovedy, wyd. 1, Bratislava: Obzor, 1993, s. 385, ISBN 80-215-0250-9, OCLC 29200758 (słow.).
- ↑ Grabias 1997 ↓, s. 141.
- ↑ Tomasz Piekot , Język w grupie społecznej: wprowadzenie do analizy socjolektu, Wałbrzych: Wydawnictwo Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Angelusa Silesiusa, 2008, s. 24, ISBN 978-83-88425-38-7, OCLC 297524942 .
- ↑ Grabias 1997 ↓, s. 140.
- ↑ Jan Grzenia, gwara a żargon, [w:] Poradnia językowa [online], PWN, 25 kwietnia 2005 [dostęp 2019-04-26] .
- ↑ Tadeusz Szczerbowski , Polskie i rosyjskie słownictwo slangowe, Kraków, ISBN 978-83-8084-210-6, OCLC 1099265477 [dostęp 2021-02-10] .
- ↑ Linguistic Association of Nigeria Conference , Ozo-mekuri Ndimele , Globalization & the Study of Languages in Africa, Grand Orbit Communications & Emhai Press, 2005, s. 145, ISBN 978-978-33527-8-0 [zarchiwizowane z adresu 2020-04-18] (ang.).
- ↑ Grabias 1997 ↓, s. 124–133.
- ↑ John Ayto , John Simpson , Oxford Dictionary of Modern Slang, OUP Oxford, 2010, ix, ISBN 978-0-19-923205-5 (ang.).
- ↑ Jan Mazur, Teksty kultury: oblicza komunikacji XXI wieku, tom 2, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2005, s. 227, ISBN 978-83-227-2584-9 .
- ↑ Henryk Bonecki , Józef Barbag , Encyklopedia powszechna PWN, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 203 .
BibliografiaEdytuj
- Stanisław Grabias, Język w zachowaniach społecznych, Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 1997 .
- Gerard Van Herk , What Is Sociolinguistics?, John Wiley & Sons, 2012, ISBN 978-1-4051-9318-4 (ang.).