Smolno Wielkie

wieś w województwie lubuskim

Smolno Wielkiewieś w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Kargowa[3][4].

Smolno Wielkie
wieś
Ilustracja
Kościół
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Powiat

zielonogórski

Gmina

Kargowa

Liczba ludności (2006)

ok. 760 mieszkańców

Strefa numeracyjna

68

Kod pocztowy

66-120[2]

Tablice rejestracyjne

FZI

SIMC

0910067

Położenie na mapie gminy Kargowa
Mapa konturowa gminy Kargowa, po lewej znajduje się punkt z opisem „Smolno Wielkie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Smolno Wielkie”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Smolno Wielkie”
Położenie na mapie powiatu zielonogórskiego
Mapa konturowa powiatu zielonogórskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Smolno Wielkie”
Ziemia52°04′15″N 15°46′34″E/52,070833 15,776111[1]

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Integralne części wsi Smolno Wielkie do 2023 r.[3][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0910044 Smolno Małe przysiółek

Historia

edytuj

Wieś Smolno Wielkie (Schmoellen, Gross Schmoellen, Smólno) leży nad rzeką Obrzycą, dopływem Odry. W pobliżu miejscowości znajduje się jezioro Wojnowskie (w odległości 3 km na północ). Sama wieś liczy około 700 lat. Pierwsze stulecia istnienia wsi nie są bliżej opisane. Pierwsze znane zapiski pochodzą z roku 1458, kiedy to niejaki Hans Sucko wspomina o posiadłości Schmoellen, przejętej przez rodzinę von Schenckendorff. Rodzina ta była właścicielem miejscowych dóbr aż do roku 1817, kiedy to po kampanii napoleońskiej zmuszona została do opuszczenia swego majątku. Wieś Smolno Wielkie była przed wojną bardzo dobrze zorganizowana, znajdowało się tu wiele zakładów usługowych, takich jak: piekarnia, kuźnia, dwie masarnie, młyn, który znajdował się w przysiółku Smolno Małe, co najmniej dwa sklepy spożywczo-przemysłowe, restauracja Waldimara Schulza, gospoda Nagela. We wsi znajdowała się stacja kolejowa, otwarta w 1907 roku; sala ludowa, szkoła - dziś nieistniejąca. Ostatnim właścicielem miejscowego folwarku był von Einem.

Zabytki

edytuj

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[5]:

  • kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki parafialny pod wezwaniem Chrystusa Króla, neogotycki z 1854 roku; w kościele znajduje się płyta dziękczynna, ufundowana przez Christopha von Schenckendorffa, głównego fundatora kościoła ewangelickiego z roku 1680. Należy wspomnieć, że w miejscu murowanego kościoła był tu kościół drewniany i to on był zapewne zbudowany przez rodzinę Schenckendorff, kościół początkowo protestancki, po przybyciu osadników ze wschodu katolicki

inne zabytki:

  • cmentarz, na którym można zobaczyć jeszcze nieliczne groby dawnych mieszkańców wsi
  • zabytkowa krypta, dawny grobowiec rodzinny rodziny von Schenckendorff, usytuowany obok kościoła

zabytki nieistniejące:

  • murowany pałac w stylu anglikańskim, który pozostawiła po sobie rodzina Schenckendorff, spalony i zniszczony w lutym 1945 roku.
  • Grodzisko średniowieczne - numer rejestru KZA-I-14/66 z 1966-03-03; L-47/C z 2004-11-18 (stanowisko 1)

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 125457
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1165 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  4. a b GUS. Rejestr TERYT
  5. Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 105. [dostęp 2013-02-27].