Sobór Obrazu Chrystusa Zbawiciela Nie Ludzką Ręką Uczynionego w Pawłohradzie

Sobór Obrazu Chrystusa Zbawiciela Nie Ludzką Ręką Uczynionego – zabytkowy[1] prawosławny sobór w Pawłohradzie, konkatedra eparchii dniepropetrowskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego[2].

Sobór Obrazu Chrystusa Zbawiciela Nie Ludzką Ręką Uczynionego
Спасо-Нерукотворного Образу собор
12-124-0025
sobór konkatedralny
Ilustracja
Widok ogólny (2008)
Państwo

 Ukraina

Obwód

 dniepropetrowski

Miejscowość

Pawłohrad

Adres

Muzejnyj provulok, 1

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego

Eparchia

dniepropetrowska

Sobór

od 1898(?)

Wezwanie

Obrazu Chrystusa Zbawiciela Nie Ludzką Ręką Uczynionego

Wspomnienie liturgiczne

16/29 sierpnia

Przedmioty szczególnego kultu
Cudowne ikony

Poczajowska Ikona Matki Bożej (kopia)

Położenie na mapie obwodu dniepropetrowskiego
Mapa konturowa obwodu dniepropetrowskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Pawłohrad, sobór”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po prawej znajduje się punkt z opisem „Pawłohrad, sobór”
Ziemia48°31′51,3″N 35°52′01,1″E/48,530917 35,866972
Dzwonnica

Świątynia powstała z inicjatywy i środków mieszkańca Pawłohradu Jakowa Fiodorowicza Gołubickiego. W 1892 r. protojerej Joann Siergijew (znany jako św. Jan Kronsztadzki) poświęcił miejsce pod budowę oraz kamień węgielny soboru. W 1898 r. oddano do użytku wzniesioną z kamienia świątynię z trzema ołtarzami – głównym (Obrazu Chrystusa Zbawiciela Nie Ludzką Ręką Uczynionego) i bocznymi (południowym – Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy i północnym – św. Mikołaja Cudotwórcy). Na początku XX w. przy soborze działała biblioteka (której księgozbiór liczył 307 tomów) oraz – otwarte w 1904 r. – dwie szkoły gramoty[1].

Po rewolucji październikowej sobór pozostał czynny (jako jedyna świątynia w mieście). Budowla uległa znacznym uszkodzeniom podczas bombardowania Pawłohradu w 1943 r. Świątynię zamknięto w 1960 r.; w obiekcie urządzono salę sportową, natomiast od strony zachodniej wzniesiono budynek szkolny (zniszczono wtedy nagrobki fundatora świątyni i jego żony)[1].

Świątynia została zwrócona wiernym w 1991 r. Po wykonaniu niezbędnych prac renowacyjnych, sobór został poświęcony 15 lutego 1995 r. (w uroczystość Spotkania Pańskiego). Następnie odrestaurowano ikonostasy i boczne ołtarze, które poświęcono 13 lipca 1996 r.[1]

W 1994 r. wiernym przekazano znajdujący się w bezpośrednim sąsiedztwie soboru dwukondygnacyjny budynek, w którym urządzono baptysterium, bibliotekę, kancelarię, szkółkę niedzielną, pracownię wypieku prosfor oraz refektarz[1].

W 2002 r. zakończono rozpisywanie fresków wewnątrz świątyni[1].

W soborze znajdują się liczne ikony (m.in. kopia Poczajowskiej Ikony Matki Bożej) i relikwie. Mieści się też kącik pamięci, poświęcony m.in. poległym w wielkiej wojnie ojczyźnianej i ofiarom katastrofy w Czarnobylu[1].

Od sierpnia 2005 r. przy soborze wydawany jest rosyjskojęzyczny miesięcznik „Wiestnik Pawłogradskogo błagoczinija[1].

Przypisy edytuj