Sobięcin (Wałbrzych)
Sobięcin (Węglewo, niem. Hermsdorf[2]) – dzielnica Wałbrzycha, do 1950 odrębna miejscowość, 1945–1950 samodzielne miasto[3][4], włączone 1 stycznia 1951 w większości (oprócz Sobięcina Górnego, który włączono do Boguszowa) do Wałbrzycha na skutek jego gwałtownego rozwoju industrialnego[5]. Według danych z Urzędu Miejskiego w Wałbrzychu na 16 kwietnia 2014 roku dzielnicę Sobięcin zamieszkiwało 6212 osób[6].
| Dzielnica Wałbrzycha | |
 III Liceum Ogólnokształcące im Mikołaja Kopernika | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| Prawa miejskie |
1945–1950 |
| W granicach Wałbrzycha |
1 stycznia 1951[1] |
| SIMC |
0983787 |
| Kod pocztowy |
58-305 |
| Tablice rejestracyjne |
DB |
Położenie na mapie Wałbrzycha  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
 50°45′35″N 16°14′25″E/50,759639 16,240306
| |
.jpg)
Nazwa zwyczajowa edytuj
Jedno z osiedli w dzielnicy zwane jest „Palestyną”[7], ponieważ w dolnej jej części, znajdującej się w zakolu linii kolejowej po II wojnie światowej osiedliła się duża grupa Żydów, stanowiąca sporą część ludności ówczesnego miasta.
Gospodarka edytuj
Dzielnica stanowi Ośrodek przemysłu ciężkiego, głównie kopalni i koksowni. Obecnie[kiedy?] większość z dawnych z zakładów upadła, co przyczyniło się do ogromnego bezrobocia w tej dzielnicy, w której zamieszkiwały głównie rodziny górnicze. Sobięcin prezentuje unikatową zabudowę przemysłową, obecnie[kiedy?] jednak stare poniemieckie kamienice przez nikogo od lat nie restaurowane znajdują się zazwyczaj w fatalnym stanie. Niektóre z nich zostały objęte miejskim programem wyburzeń[8]. Zachodzące w Wałbrzychu procesy inwestycyjne prowadzą do rewitalizacji dzielnicy, a nowe zakłady pracy w znacznym stopniu ograniczają bezrobocie.
Na Sobięcinie powstał największy w regionie kompleks handlowo-rozrywkowy, Galeria „Victoria”, w skład której oprócz galerii handlowej z ok. 200 sklepami i restauracjami wchodzi multikino Cinema City (8 sal kinowych, 1300 miejsc), hotel międzynarodowej sieci Ibis, amfiteatr, salon gier oraz sezonowe lodowisko.
Edukacja edytuj
W dzielnicy znajdowały się:
- Przedszkole Niepubliczne „Sobięcinek”, ul. Żołnierzy II Armii 4
- Publiczna Szkoła Podstawowa nr 17 im. Marii Konopnickiej, ul. 1 Maja 117
- Publiczne Gimnazjum nr 4, ul. 1 Maja 117 (Budynek połączony z PSP 17 wskutek ograniczeń kosztów dla miasta)
- III Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika
- Prywatne Liceum Ogólnokształcące i Gimnazjum ss. Niepokalanek im. Bł. Matki Marceliny Darowskiej w Wałbrzychu
- Wyższa Szkoła Zarządzania i Przedsiębiorczości z siedzibą w Wałbrzychu
- Zespół Szkół Ekonomicznych, który został przeniesiony do dzielnicy Rusinowa.
Transport edytuj
Przez dzielnicę biegną trasy:
- 367 Droga wojewódzka nr 367 (Jelenia Góra – Wałbrzych)
- 375 Droga wojewódzka nr 375 (Stare Bogaczowice – Wałbrzych)
Na granicy Sobięcina oraz Centrum Wałbrzycha znajduje się także węzeł drogowy łączący Sobięcin z 35 Drogą krajową nr 35 oraz Centrum miasta.
Do głównych arterii drogowych dzielnicy Sobięcin należą ulice:
- 1 Maja
- Żołnierzy II Armii
- Zachodnia
- Kosteckiego
W odległości ok. 200 m od Sobięcina znajduje się dworzec kolejowy Wałbrzych Fabryczny.
Przypisy edytuj
- ↑ Dz.U. z 1950 r. nr 57, poz. 509
- ↑ Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. (M.P. z 1946 r. nr 44, poz. 85).
- ↑ Robert Krzysztofik: Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna (2007).
- ↑ Rocznik Statystyczny 1947, 1948, 1949, 1950.
- ↑ Dz.U. z 1950 r. nr 57, poz. 509 – Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1950 r. w sprawie zmiany granic miast Wałbrzycha i Wrocławia.
- ↑ Liczba mieszkańców dzielnic Wałbrzycha | Nasz Wałbrzych – niezależny portal miejski [online], nasz.walbrzych.pl [dostęp 2017-11-26].
- ↑ To ostatni moment, by poznać historię wałbrzyskiej Palestyny. Dzielnica biedy odchodzi. natemat.pl, 2023-02-25. [dostęp 2023-05-19]. (pol.).
- ↑ Wyburzenia na Sobięcinie. Najpierw 1 Maja i II Armii, na Palestynie tylko 2 kamienice [online], Dziennik Wałbrzych, 23 maja 2017 [dostęp 2021-08-30].
Bibliografia edytuj
- Góry Wałbrzyskie, Pogórze Wałbrzyskie, Pogórze Bolkowskie, Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 10, pod red. Marka Staffy, Wyd. I-BIS, Wrocław 2005, s. 405, ISBN 83-85773-85-1.