Sojuz 10

załogowy lot kosmiczny

Misja Sojuz 10 (kod wywoławczy „Гранит” – „Granit”) miała stanowić pierwszą wizytę na pierwszej stacji kosmicznej świata, Salut 1, umieszczonej na orbicie 19 kwietnia 1971.

Sojuz 10
Emblemat Sojuz 10
Dane misji
Indeks COSPAR

1971-034A

Zaangażowani

 ZSRR

Oznaczenie kodowe

Гранит – Granit

Pojazd
Statek kosmiczny

Sojuz 7K-OK

Masa pojazdu

6800 kg

Rakieta nośna

Sojuz

Załoga
Dowódca

Władimir Szatałow

Załoga

Władimir Szatałow (3)
Aleksiej Jelisiejew (3)
Nikołaj Rukawisznikow (1)

Start
Miejsce startu

Bajkonur, Kazachstan

Początek misji

22 kwietnia 1971 (23:54:06 UTC)

Orbita okołoziemska
Apogeum

258 km

Perygeum

209 km

Okres orbitalny

89,1 min

Inklinacja orbity

51,6°

Lądowanie
Lądowanie

24 kwietnia 1971 (23:40:00 UTC)

Czas trwania misji

1 d, 23 h, 44 min, 54 s

Liczba okrążeń Ziemi

32

Program Sojuz

Załoga edytuj

Podstawowa edytuj

Rezerwowa edytuj

Druga rezerwowa edytuj

Opis misji edytuj

Załoga miała znaleźć się na orbicie cztery dni po wystrzeleniu stacji Salut 1. Sojuz 10, stanowiący pierwszy egzemplarz zmodernizowanej wersji statku, wystartował zgodnie z planem. Jednak natychmiast po dotarciu do stacji orbitalnej załoga popadła w tarapaty. Były poważne kłopoty z dokowaniem, a gdy wreszcie udało się uzyskać połączenie, Sojuz utknął na dobre i w żaden sposób nie mógł się oddzielić od Saluta. Co gorsza, wydajność systemu podtrzymywania życia stacji wynosiła zaledwie 25 procent. W dodatku nie działała część aparatury naukowej. Po pięciu godzinach prób Sojuz 10 uwolnił się wreszcie od stacji i powrócił na Ziemię[1].
Podczas wchodzenia pojazdu w atmosferę, wnętrze kabiny wypełnił toksyczny dym, doprowadzając do utraty przytomności przez Rukawisznikowa. Szczęśliwie wszyscy członkowie załogi uniknęli poważniejszych komplikacji zdrowotnych.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Robert Godwin: Rosyjskie statki kosmiczne. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o., 2011, s. 58, seria: Historia podboju Kosmosu. ISBN 978-83-7839-096-1.

Linki zewnętrzne edytuj