Sojuz 7 (kod wywoławczy Буран - Buran, "Burza śnieżna") stanowił część wspólnej misji, wraz ze statkami Sojuz 6 i Sojuz 8, w ramach której trzy pojazdy i siedmiu kosmonautów przebywało na orbicie jednocześnie.

Sojuz 7
Dane misji
Indeks COSPAR

1969-86A

Zaangażowani

 ZSRR

Pojazd
Statek kosmiczny

Sojuz 7K-OK

Masa pojazdu

6 570 kg

Rakieta nośna

Sojuz

Załoga
Załoga

Anatolij Filipczenko (1)
Władisław Wołkow (1)
Wiktor Gorbatko (1)

Start
Miejsce startu

Bajkonur, Kazachstan

Początek misji

12 października 1969 (10:44:42 UTC)

Orbita okołoziemska
Apogeum

223 km

Perygeum

210 km

Okres orbitalny

88,8 min

Inklinacja orbity

51,7°

Lądowanie
Lądowanie

17 października 1969 (09:25:05 UTC)

Czas trwania misji

4 d, 22 h, 40 min, 23 s

Liczba okrążeń Ziemi

80

Program Sojuz

Załoga

edytuj

Podstawowa

edytuj

Rezerwowa

edytuj

Druga rezerwowa

edytuj

Opis misji

edytuj

Głównym celem misji było połączenie się z kapsułą Sojuz 8 i przeniesienie załogi na jej pokład, tak jak to miało miejsce w wypadku kapsuł Sojuz 4 i Sojuz 5. Załoga Sojuza 6 miała filmować operację.

Misji nie wykonano, przez awarie sprzętu. Źródła radzieckie utrzymywały potem, że nie planowano w ogóle manewru dokowania - wydaje się to jednak mało prawdopodobne - pojazdy były wyposażone w węzły cumownicze, a załoga Sojuza 8 składała się z weteranów wcześniejszego udanego dokowania. Misja ta stanowiła ostatni orbitalny test radzieckiej technologii lotów na Księżyc, i jej niepowodzenie mogło przesądzić o niepowodzeniu całego programu.

Zobacz też

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj