Sojuz T-2

	Sojuz T-2
	Sojuz T-2
	Dane misji
Indeks COSPAR	1980-45A
Zaangażowani	ZSRR
	Pojazd
Statek kosmiczny	Sojuz 7K-ST
Masa pojazdu	6830 kg
Rakieta nośna	Sojuz U
	Załoga
	; Sojuz T-2 i jego załoga na radzieckim znaczku
Załoga	Jurij Małyszew (1); Władimir Aksionow (2)
	Start
Miejsce startu	Bajkonur, Kazachstan
Początek misji	5 czerwca 1980 (14:19:30 UTC)
	Orbita okołoziemska
Apogeum	249 km
Perygeum	202 km
Okres orbitalny	88,7 min
Inklinacja orbity	51,6°
	Lądowanie
Miejsce lądowania	200 km SE od Dżezkazganu
Lądowanie	9 czerwca 1980 (12:39:00 UTC)
Czas trwania misji	3 d, 22 h, 19 min, 30 s.
Liczba okrążeń Ziemi	62
	Program Sojuz

Salut 6 EP-6 (kod wywoławczy «Юпитер» - Jowisz) – szósta, krótkotrwała misja na Saluta 6. Była dziesiątą udaną załogową misją na tę stację.

ZałogaEdytuj

StartEdytuj

Jurij Małyszew (1) dowódca – ZSRR
Władimir Aksionow (2) inżynier pokładowy – ZSRR

DublerzyEdytuj

Leonid Kizim (1) – ZSRR
Oleg Makarow (4) – ZSRR

LądowanieEdytuj

Jurij Małyszew (1) – ZSRR
Władimir Aksionow (2) – ZSRR

Przebieg misjiEdytuj

Podczas lotu Sojuza T-2 po raz pierwszy wykorzystano załogową wersję nowego statku kosmicznego typu Sojuz-T. Wersje bezzałogowe tego pojazdu były testowane w latach 1974-1979. Oficjalne były to satelity serii Kosmos o numerach 670, 772, 869, 1001 i 1074. Ostatnim testem był lot statku Sojuz T-1, który przycumował do stacji Salut 6 w grudniu 1979. Celem tej misji było przetestowanie możliwości nowej, zmodyfikowanej wersji Sojuza. Podczas podejścia do dokowania ze stacją system komputerowy Argon popełnił błąd i załoga musiała wykonać manewr ręcznie. Podczas krótkiego pobytu na pokładzie stacji orbitalnej kosmonauci pracowali wspólnie z członkami stałej załogi – Walerijem Riuminem oraz Leonidem Popowem. W ciągu 3 dni połączenia z kompleksem orbitalnym wykonali badania geofizyczne, technologiczne i medyczno-biologiczne oraz sprawdzili systemy pokładowe swego statku. W celu uzyskania danych potrzebnych do rozwiązania problemów meteorologii i optyki atmosfery kosmonauci przeprowadzili doświadczenie „Refrakcja”. Eksperyment polegał na obserwacji i fotografowaniu kształtu wschodzącego i zachodzącego Słońca na różnych jego wysokościach ponad widnokręgiem^[1].

Zobacz teżEdytuj

PrzypisyEdytuj

↑ Sojuz T-3 - nowy wkład astronautyki radzieckiej w rozwój lotów załogowych. „Astronautyka”. 113 (1), s. 1, 1981. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum. ISSN 0004-623X.

Linki zewnętrzneEdytuj

[1] Sojuz T-3 - nowy wkład astronautyki radzieckiej w rozwój lotów załogowych. „Astronautyka”. 113 (1), s. 1, 1981. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum. ISSN 0004-623X.

[1]