Wikipedia

Sonata Arctica

Sonata Arctica – fińska grupa muzyczna wykonująca power metal. Powstała w 1996 roku w Kemi pod nazwą Tricky Beans, rok później formacja przyjęła nazwę Tricky Means, a w 1999 roku Sonata Arctica.

Sonata Arctica
Ilustracja
Sonata Arctica podczas Tuska Open Air Metal Festival 30 czerwca 2006
Inne nazwy

Tricky Beans (1996-1999)
Tricky Means (1999)

Rok założenia

1996

Pochodzenie

Finlandia

Gatunek

power metal[1][2], heavy metal[3][4], metal symfoniczny[3], metal progresywny[4]

Wydawnictwo

Nuclear Blast, Avalon/Marquee Inc.

Powiązania

Northern Kings, Cain’s Offering, Altaria, Raskasta Joulua

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Muzycy edytuj

Obecny skład zespołu edytuj

Byli członkowie zespołu edytuj

Historia edytuj

 
Sonata Arctica w 2011.

Sonata Arctica powstała w 1996 roku w Kemi w Finlandii. Na początku zespół nazywał się Tricky Beans. Pod tą nazwą wyprodukował trzy dema: Friend till the End, Agre Pamppers i PeaceMaker. Poza tym grupa dwa razy zagrała w telewizji. Po kilku zmianach personalnych nazwę zmieniono na Tricky Means.

W 1999 roku nagrali nowe demo FullMoon, które z pomocą Tico-Tico Studio otworzył zespołowi drogę do kariery już jako Sonata Arctica. Pierwszy singel – UnOpened został wydany latem 1999 roku. Jesienią wypuszczono do sprzedaży pierwszy album studyjny Ecliptica. Niedługo potem Sonata Arctica towarzyszyła jako support grupie Stratovarius na europejskim Tournée. Występy trwały dwa miesiące, a zespół zagrał około 30 koncertów w 10 krajach.

Dwa lata później w maju 2001 roku wydano pierwszy singel z drugiego albumu zespołu, Silence, zatytułowany Wolf & Raven. Album Silence otrzymał status złotej płyty – sprzedano 15 tysięcy egzemplarzy. Był to pierwszy sukces zespołu. Następnie wydano singel Last Drop Falls. Czwartego września 2001 roku w Tokio nagrano album na żywo wydany później jako Songs of Silence – Live In Tokyo.

Na trzecim studyjnym albumie grupy jako klawiszowiec udzielił się członek grupy Stratovarius Jens Johansson. Zagrał w 4 utworach, w pozostałych piosenkach na płycie jako klawiszowiec wystąpił wokalista zespołu Tony Kakko. Pierwszym singlem z albumu Winterheart’s Guild był Victoria’s Secret, który w pierwszym tygodniu sprzedaży wspiął się na 2 miejsce w oficjalnych fińskich notowaniach. W ciągu następnych dwóch tygodni znalazł się on na 1 miejscu, pozostawiając w tyle takich artystów jak Eminem, Negative i The Rasmus. Victoria’s Secret został najlepiej sprzedającym się singlem w historii grupy.

Kolejny sukces odniósł album Winterheart’s Guild, który w pierwszym tygodniu sprzedaży uplasował się na trzecim miejscu notowań pozostając w pierwszej dziesiątce przez 5 tygodni. Krążek w Finlandii rozszedł się w nakładzie ok. 14 000 egzemplarzy. W drugiej połowie 2003 roku wydano kolejny singel zatytułowany Broken.

W marcu 2004 roku perkusista zespołu, Tommy Portimo został ojcem, a zespół rozpoczął nagrywanie czwartego albumu studyjnego. Trzy miesiące później zespół zakończył pracę w studio. Album zatytułowany Reckoning Night trafił do sprzedaży na początku października. Pierwszy singel z płyty został wydany 23 sierpnia. Trafił on od razu na pierwsze miejsce fińskich notowań i pozostał w pierwszej dziesiątce przez sześć tygodni. Po wydaniu tego albumu muzycy otrzymali zaproszenie do wspólnego Europejskiego Tournée z zespołem Nightwish.

W roku 2005 wytwórnia Spinefarm Records (z którą Sonata współpracowała do 2003 roku) wydała na pożegnanie zespołu kompilację ich największych przebojów zatytułowaną „The End of This Chapter”. Po koncercie w Tokio w lutym 2005 roku zespół wydał rok później DVD, na którym znajdował się zapis tegoż koncertu. Tytuł DVD oraz CD, która była dołączona do filmu brzmiał „For the Sake of Revenge”.

Zelitan Games, firma zajmująca się produkcją gier, zapowiedziała w 2006 roku grę cRPG bazującą na muzyce Sonaty. Będzie się ona nazywać „Winterheart’s Guild”. Nazwa pochodzi od tytułu trzeciego albumu Finów. Pracę nad grą zostały jednak zawieszone z nieokreślonych powodów. Na konferencji gier wideo w Lipsku w 2006, z klawiszowcem zespołu Henrikiem Klingenbergiem, jako jednym z grywalnych postaci.

W maju 2007 roku zespół wydał swój kolejny studyjny album zatytułowany Unia (co po fińsku znaczy „marzenia”). Utwory znajdujące się na krążku są mroczniejsze od poprzednich piosenek Sonaty. Ich styl poszedł również bardziej w stronę tzw. progpoweru (progressive metal połączony z power metalem). We wrześniu 2007 roku zespół opuścił gitarzysta Jani Liimatainen. Zastąpił go Elias Viljanen.

Dwa i pół roku po premierze albumu Unia Sonata wydała swój kolejny album studyjny – The Days of Grays. Znalazły się na nim w sumie 22 utwory (12 w wersji podstawowej albumu + 3 utwory dodatkowe + 7 wersji orkiestralnych zamieszczonych na osobnej płycie). Wraz z nowym albumem pojawiły się dwa promujące single – „The Last Amazing Grays” oraz „Flag in the Ground”. Teledysk do utworu „Flag in the Ground” został nakręcony we Wrocławiu przez polską wytwórnię – Grupa 13.

11 listopada 2011 zespół wydał album koncertowy Live in Finland zawierający nagrania koncertowe z koncertu w Oulu oraz Sonata Arctica Open Air w Kemi. W maju 2012 został wydany kolejny, siódmy album studyjny, zatytułowany Stones Grow Her Name. Jako single z tego albumu ukazały się utwory I Have a Right oraz Shitload Of Money, oba z dostępną wersją limitowaną (500 sztuk) z autografami wszystkich członków zespołu.

26 sierpnia 2013 po zakończeniu trasy koncertowej „Stones Grow Her Name” z zespołu odszedł basista Marko Paasikoski. Jego miejsce zajął Pasi Kauppinen.

Dyskografia edytuj

Albumy studyjne edytuj

Rok Tytuł Pozycja na liście Certyfikat
FIN
[5] 		DEU
[6] 		SWE
[7] 		AUT
[8] 		CHE
[9] 		FRA
[10] 		NLD
[11] 		JPN
[12]
1999 Ecliptica
  • Data: 4 września 1999
  • Wydawca: Spinefarm Records
 18 – – – – – – 57
  • FIN: złota płyta[13]
2001 Silence
  • Data: 16 lipca 2001
  • Wydawca: Spinefarm Records
 3 – – – – – – 16
  • FIN: złota płyta[13]
2003 Winterheart’s Guild
  • Data: 17 marca 2003
  • Wydawca: Spinefarm Records
 3 88 – – – 63 – 19
  • FIN: złota płyta[13]
2004 Reckoning Night
  • Data: 11 października 2004
  • Wydawca: Nuclear Blast
 2 77 57 – 85 132 – 17
  • FIN: złota płyta[13]
2007 Unia
  • Data: 25 maja 2007
  • Wydawca: Nuclear Blast
 1 35 27 62 40 101 – 23
  • FIN: złota płyta[13]
2009 The Days of Grays
  • Data: 18 września 2009
  • Wydawca: Nuclear Blast
 2 24 31 52 26 41 50 40
  • FIN: złota płyta[13]
2012 Stones Grow Her Name
  • Data: 18 maja 2012
  • Wydawca: Nuclear Blast
 1 24 37 29 21 74 74 44
  • FIN: złota płyta[13]
2014 Pariah’s Child
  • Data: 28 marca 2014
  • Wydawca: Nuclear Blast
 1 31 50 30 13 74 52 103
2016 The Ninth Hour
  • Data: 7 października 2016
  • Wydawca: Nuclear Blast
 2 22 60 43 18 96 – 55
2019 Talviyö
  • Data: 6 Września 2019
  • Wydawca: Nuclear Blast
 2 26 14 54 22 133 – 69
2022 Acoustic Adventures – Volume One
2022 Acoustic Adventures – Volume Two
2024 Clear Cold Beyond
„—” pozycja nie była notowana.

Albumy koncertowe edytuj

Rok Tytuł Pozycja na liście Certyfikat
FIN
[5] 		JPN
[12]
2002 Songs of Silence – Live In Tokyo
  • Data: 1 lipca 2002
  • Wydawca: Spinefarm Records
 22 62
2006 For the Sake of Revenge
  • Data: 28 kwietnia 2006
  • Wydawca: Nuclear Blast
 25 —
  • FIN: złota płyta[13]
2011 Live in Finland
  • Data: 11 listopada 2011
  • Wydawca: Nuclear Blast
 20 142
„—” pozycja nie była notowana.

Minialbumy edytuj

Rok Tytuł Pozycja na liście
JPN
[12]
2000 Successor
  • Data: 18 października 2000
  • Wydawca: Spinefarm Records
 80
2001 Orientation
  • Data: 22 lutego 2001
  • Wydawca: Spinefarm Records
 –
2003 Takatalvi
  • Data: 5 listopada 2003
  • Wydawca: Spinefarm Records
 –
2004 Don’t Say a Word
  • Data: 30 sierpnia 2004
  • Wydawca: Nuclear Blast
 –
„—” pozycja nie była notowana.

Kompilacje edytuj

Rok Tytuł Pozycja na liście Certyfikat
FIN
[5] 		JPN
[12]
2005 The End of This Chapter
  • Data: 24 sierpnia 2005
  • Wydawca: Marquee Records
 – 44
2006 The Collection 1999–2006
  • Data: 15 listopada 2006
  • Wydawca: Spinefarm Records
 16 –
  • FIN: złota płyta[13]
2018 The Harvests (2007-2017)
  • Data: 25 Lipca 2018
  • Wydawca: AVALON (MICP-90110)
 – –
2022 Acoustic Adventures – Volume One
  • Data: 21 Stycznia 2022
  • Wydawca: Atomic Fire
 5 –
2022 Acoustic Adventures – Volume Two
  • Data: 30 Września 2022
  • Wydawca: Atomic Fire
 25 –
„—” pozycja nie była notowana.

Single edytuj

Rok Tytuł Pozycja na liście Album
FIN
[14] 		SWE
[15] 		JPN
[16]
1999 UnOpened 16 – – Ecliptica
2001 Wolf & Raven 3 – – Silence
Last Drop Falls 3 – –
2003 Victoria’s Secret 1 – – Winterheart’s Guild
Broken 3 – –
2004 Don't Say a Word 1 25 68 Reckoning Night
My Selene – – –
2005 Shamandalie 3 – –
2006 Replica 2006 1 – – The Collection 1999–2006
2007 Paid in Full 1 – 128 Unia
2009 The Last Amazing Grays 3 – – The Days of Grays
Flag in the Ground – – –
2012 I Have a Right – – – Stones Grow Her Name
Shitload of Money – – —
2013 Alone in Heaven – – —
2014 The Wolves Die Young – – — Pariah’s Child
Cloud Factory – – —
Love – – —
„—” pozycja nie była notowana.

Inne edytuj

Rok Tytuł
1996 Friend 'till the End (demo)
  • Data: 1996
  • Wydawca: brak (wydanie własne)
Agre Pamppers (demo)
  • Data: 1996
  • Wydawca: brak (wydanie własne)
PeaceMaker (demo)
  • Data: 1996
  • Wydawca: brak (wydanie własne)
1999 FullMoon (demo)
  • Data: 1999
  • Wydawca: brak (wydanie własne)

Teledyski edytuj

Rok Tytuł Reżyseria Album Źródło
2001 „Wolf & Raven" Santtu Siippainen Silence
[17]
2007 „Don't Say A Word" Ed Grain Reckoning Night
2007 „Paid In Full"
—
 Unia
2009 „Flag In The Ground" Dariusz Szermanowicz, Grupa 13 The Days Of Grays
2012 „I Have A Right" Tuukka Temonen Stones Grow Her Name
„Shitload Of Money"
2013 „Alone in Heaven"
2014 „The Wolves Die Young" Patric Ullaeus Pariah’s Child

Przypisy edytuj

  1. ↑ Sonata Arctica. metalstorm.net. [dostęp 2016-09-02]. (ang.).
  2. ↑ Encyclopaedia Metallum – Sonata Arctica. metal-archives.com. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  3. ↑ a b Sonata Arctica. rockdetector.com. [dostęp 2016-09-02]. (ang.).
  4. ↑ a b Andy Hinds: Sonata Arctica Biography. allmusic.com. [dostęp 2016-09-02]. (ang.).
  5. ↑ a b c Sonata Arctica Finnish Albums Charts. finnishcharts.com. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  6. ↑ Chartverfolgung / Sonata Arctica / Longplay. musicline.de. [dostęp 2011-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (niem.).
  7. ↑ Sonata Arctica Swedish Albums Charts. swedishcharts.com. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  8. ↑ Sonata Arctica Austrian Albums Charts. austriancharts.at. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  9. ↑ Sonata Arctica Swiss Albums Charts. hitparade.ch. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  10. ↑ Sonata Arctica French Albums Charts. lescharts.com. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  11. ↑ Sonata Arctica Dutch Albums CHarts. dutchcharts.nl. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  12. ↑ a b c d Sonata Arctica Oricon. oricon.co.jp. [dostęp 2011-08-18]. (jap.).
  13. ↑ a b c d e f g h i IFPI: Sonata Arctica. ifpi.fi. [dostęp 2011-08-18]. (fiń.).
  14. ↑ Sonata Arctica Finnish Singles Charts. finnishcharts.com. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  15. ↑ Sonata Arctica Swedish Singles Charts. swedishcharts.com. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  16. ↑ Sonata Arctica Oricon SP. oricon.co.jp. [dostęp 2012-05-07]. (jap.).
  17. ↑ Sonata Arctica Videos. metalstorm.net. [dostęp 2012-05-07]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sonata_Arctica&oldid=73038853”