Spółgłoska boczna szczelinowa dziąsłowa dźwięczna

rodzaj dźwięku spółgłoskowego

Spółgłoska boczna szczelinowa dziąsłowa dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczana jest symbolem: [ɮ].

Spółgłoska boczna szczelinowa dziąsłowa dźwięczna
Numer IPA 149
ɮ
Jednostka znakowa

ɮ

Unikod

U+026e

UTF-8 (hex)

c9 ae

Inne systemy
X-SAMPA K\
Kirshenbaum z<lat>
IPA Braille ⠇⠐⠮
Przykład
informacjepomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Artykulacja edytuj

W czasie artykulacji podstawowego wariantu [ɮ]:

  • modulowany jest prąd powietrza wydychanego z płuc, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji płucnej i egresji,
  • tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, powietrze uchodzi przez jamę ustną (spółgłoska ustna)
  • prąd powietrza w jamie ustnej przepływa po bokach języka
  • język kontaktuje się z dziąsłami, tworząc szczelinę na tyle wąską, że masy powietrza wydychanego z płuc tworzą charakterystyczny szum.
  • wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna.

Przykłady edytuj

Przypisy edytuj

  1. sidetongue [online], www.abouttajweed.com [dostęp 2017-11-26].