Spółgłoska zwarto-szczelinowa dziąsłowa dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych, oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem [ʣ].
| Spółgłoska zwarto-szczelinowa dziąsłowa dźwięczna
|
|
| Numer IPA
|
104, 133
|
|---|
| dz
|
| Jednostka znakowa
|
dz
|
| Unikod
|
U+0064 U+007a
|
| UTF-8 (hex)
|
64 7a
|
| ʣ
|
| Jednostka znakowa
|
ʣ
|
| Unikod
|
U+02a3
|
| UTF-8 (hex)
|
ca a3
|
| Inne systemy
|
| X-SAMPA
|
dz
|
|---|
| Kirshenbaum
|
dz
|
|---|
| Przykład
|
| informacje • pomoc
|
| Obraz znaku
|
|---|
|
|
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.
|
W czasie artykulacji tej spółgłoski:
- modulowany jest strumień powietrza wydychany z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna
- tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, jest to spółgłoska ustna
- prąd powietrza w jamie ustnej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka – spółgłoska środkowa
- koniuszek języka i jego brzeżek kontaktuje się z dziąsłami – jest to spółgłoska dziąsłowa.
- Dochodzi do całkowitego zablokowania przepływu powietrza przez jamę ustną i nosową, a następnie do przejścia bezpośrednio, bez plozji, do spółgłoski [z].
- wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna
