Agaton (papież)

papież, święty katolicki i prawosławny

Agaton (ur. ok. 577[1] na Sycylii, zm. 10 stycznia 681[2]) – święty Kościoła katolickiego i prawosławnego, 79. papież w okresie 27 czerwca 678 do 10 stycznia 681[3].

Agaton
Agatho
Papież
Biskup Rzymu
Ilustracja
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

ok. 577 [1]
Sycylia

Data i miejsce śmierci

10 stycznia 681
Rzym

Miejsce pochówku

bazylika św. Piotra

Papież
Okres sprawowania

27 czerwca 678–10 stycznia 681

Wyznanie

chrześcijaństwo

Kościół

rzymskokatolicki

Pontyfikat

27 czerwca 678

Święty
Agaton
Ilustracja
Czczony przez

Kościół katolicki
Cerkiew prawosławną

Wspomnienie

10 stycznia – Kościół katolicki
20 lutego/5 marca – Cerkiew prawosławna

Życiorys edytuj

Był synem bogatej rodziny greckiej osiadłej na Sycylii i mnichem[2]. Po śmierci rodziców rozdał ich majątek i wycofał się do klasztoru w Palermo.

Nawiązał stosunki z biskupami angielskimi i wskazał na Irlandię jako na ośrodek kultury. Po konsekracji cesarz Konstantyn IV zaprosił papieża do przedyskutowania kwestii monoteletyzmu[2]. Agaton z radością się na to zgodził, lecz najpierw odbył 4 synody: m.in. w Hatfield pod przewodnictwem abpa Teodora i w Rzymie 27 marca 680, któremu osobiście przewodniczył[2]. Następnie zwołał Sobór konstantynopolitański III (680–681), który potępił monofizytyzm, co przyczyniło się do przywrócenia założeń soboru chalcedońskiego i zakończenia schizmy pomiędzy Rzymem, a Konstantynopolem[3]. Papież zmarł w Rzymie, podczas trwania soboru, lecz jego założenia zostały przyjęte[2].

27 marca 680 spotkał się z arcybiskupem Rawenny Teodorem na synodzie rzymskim. Udało mu się wynegocjować ostateczne zakończenie autonomii Rawenny w zamian za konsekrację i wręczenie paliusza nowym arcybiskupom przez papieża[2]. Ponieważ stan finansów Kościoła za jego pontyfikatu był tragiczny, Agaton sam pełnił funkcję skarbnika[2]. Dzięki temu uzyskał od cesarza zgodę na zwolnienie z opłat dla egzarchy raweńskiego, w zamian za przywrócenie praktyki zatwierdzania papieża przez cesarza bizantyńskiego[2].

Wysłużył sobie tytuł Taumaturga ze względu na liczne cuda których według Kościoła katolickiego dokonał; został kanonizowany. W chwili objęcia tronu papieskiego miał przeszło 100 lat, co czyni go najstarszym wybranym papieżem w historii.

Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest w dzienną pamiątkę śmierci[2]. Cerkiew prawosławna wspomina świętego papieża 20 lutego/5 marca[a][4], tj. 5 marca (w roku przestępnym 4 marca) według kalendarza gregoriańskiego.

Zobacz też edytuj

Uwagi edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Encyclopedia Britannica. Jan 6, 2021. (ang.).
  2. a b c d e f g h i John N.D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 112–114. ISBN 83-06-02633-0.
  3. a b Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 42–43. ISBN 83-7006-437-X.
  4. Kazimierz Dopierała: Księga papieży. Poznań: Pallottinum, 1996, s. 78. ISBN 83-7014-248-6.

Bibliografia edytuj