Wikipedia

Ajrat Iszmuratow

Ajrat Rafaiłowicz Iszmuratow (ros. Айрат Рафаилович Ишмуратов; tatar. Айрат Рафаил улы Ишмурат, ur. 28 czerwca 1973 roku) – rosyjski i kanadyjski kompozytor, dyrygent i klarnecista. Jest dyrygentem oraz kompozytorem w mającej siedzibę w Montrealu „Nouvelle Génération” Orkiestry Kameralnej[1], klarnecistą w mającej siedzibę w Montrealu klezmerskiej grupy Kleztory[2] oraz profesorem na Uniwersytecie Laval[3] w Quebecu, Kanada.

Ajrat Iszmuratow
Айрат Ишмуратов
Ilustracja
Ajrat Iszmuratow po wykonaniu Turandot w Tatarstańskim Akademickim Teatrze Opery i Baletu, Kazań, Rosja, 28 listopada 2012
Imię i nazwisko

Ajrat Rafaiłowicz Iszmuratow

Data i miejsce urodzenia

28 czerwca 1973
Kazań, ZSRR

Gatunki

muzyka poważna, klezmer

Zawód

dyrygent, kompozytor, klarnecista

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Wczesne życie edytuj

Iszmuratow urodził się i wychował w Kazaniu, stolicy i największym mieście Republiki Tatarstanu, Rosja. Jest drugim dzieckiem Razimy Iszmuratowej (z d. Gatina) oraz Rafaiła Iszmuratowa. Uczył się gry na klarnecie w Muzycznej Szkole N3 w Kazaniu, w Wyższej Szkole Muzycznej w Kazaniu oraz w Konserwatorium Muzycznym w Kazaniu, które ukończył w 1996 roku.

Kariera edytuj

W 1998 roku, Iszmuratow przeniósł się na stałe do Montrealu, Kanada, gdzie uzyskał tytuł magistra na Uniwersytecie w Montrealu[4], na którym studiował wraz z Andre Moisanem. Po tym założył Trio Muczyński[5] wraz z Luo Di-Cello oraz Jewgienija Kirżner grającą na pianinie, grupa ta zdobyła pierwsze miejsce oraz główną nagrodę na Narodowym Festiwalu Muzyki (Kanada, 2002) oraz pierwsze miejsce na Ósmym Międzynarodowym Konkursie Muzyki Kameralnej w Krakowie (Polska, 2004)[6].

Dyrygent edytuj

Pierwsza pracą Iszmuratowa w roli dyrygenta, po uzyskaniu doktoratu z Dyrygentury Orkiestrą na Uniwersytecie w Montrealu (2005) była praca w orkiestrze kameralnej Les Violons du Roy w Quebecu, gdzie był asystentem dyrygenta Bernarda Labadie[7]. Iszmuratow został powołany na stanowisko Dyrygenta Rezydenta w Orkiestrze Symfonicznej Quebecu, w której w latach 2009 do 2011[8] asystował izraelskiemu dyrygentowi i kompozytorowi Yoavowi Talmi. W 2011 roku, zastępując w ostatniej chwili Yuli Turovskiego, Iszmuratow poprowadził I Orkiestrę Kameralną Muzyki Montrealu na wyjazdach do USA[9], Brazylii[10] oraz Peru[11]. W październiku 2011 roku zadebiutował w Akademickiej Operze i Teatrze Baletowym Tatarstanu (Rosja) i został ponownie zaproszony do poprowadzenia opery Turandot Pucciniego[12] oraz opery Rigoletto Verdiego w sezonie 2012-13 oraz na następnym objeździe po Europie.

Kleztory edytuj

 
Ajrat Iszmuratow i Elvira Misbakhova podczas występu zespołu Kleztory w Szanghaju, Chiny, Sierpień 2013

W 2000 roku, Iszmuratow dołączył do grupy klezmerskiej Kleztory, w której obecnie gra na klarnecie, komponuje i aranżuje. W 2012 roku Kleztory był jedynym kanadyjskim uczestnikiem, który wziął udział w 3 Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Żydowskiej w Amsterdamie. Wygrali też główną nagrodę Klezmer Fürth na Festiwalu Muzyki Klezmerskiej w 2013 roku w Fürth, Niemcy[13][14].

Kompozytor edytuj

Muzyka Ajrata Iszmuratowa była wykonywana przez wiele zespołów i muzyków w krajach na całym świecie, w tym przez Maksima Wiengierowa[15], Orkiestrę Symfoniczną Quebecu[16], Orkiestrę Metropolitańską[17], Orkiestrę Symfoniczną Taipei[18], Les Violons du Roy, New Orford String Quartet[19], Yuli Turovskiego oraz przez kameralną orkiestrę I Musici de Montreal jak również Kameralną Orkiestrę Polskiego Radia „Amadeus”[20]. Iszmuratow został uznany za Kompozytora Rezydenta w 2012 roku na „Concerts aux îles du Bic”[21], w 2013 roku wybrany na Kompozytora Lata w Centrum Sztuki Orfordu[22] oraz Kompozytorem Lata w 2015 roku na 17 edycji Klasycznego Festiwalu Hautes-Laurentides. Od 2010 roku Iszmuratow jest Kompozytorem w Kanadyjskim Centrum Muzyki[23].

Dyskografia edytuj

  • Muzyka Klezmerska, Kleztory (2002)
  • Barber, Copland, Britten, Bruch, Kameralna Orkiestra La Primavera w Kazaniu, AK Bars (2002)[24]
  • Klezmer, Kleztory, Yuli Turovsky oraz Orkiestra Kameralna I Musici de Montreal, Chandos Records (2004)
  • Nomade, Kleztory, Zwycięzca głównej nagrody Opus w 2007 roku, Amerix (2007)[25]
  • Shostakovich, Weinberg, Ichmouratov, Orkiestra Kameralna I Musici de Montreal, Analekta (2008)[26]
  • Symfonia, Orkiestra Symfoniczna Quebecu Le Vent du Nord, CBC (2010)[27]
  • Carte Postale, Alcan Quartet, ATMA Classique (2011)[28]
  • Beethoven, Koncert Skrzypcowy (kadencja wirtuozerska Ichmouratov), Symfonia Nr 7, Alexandre Da Costa, Orkiestra Symfoniczna Taipei, Warner Classics (2013)[29]
  • Arrival, Kleztory, Amerix (2014)
  • Melodies of Nations, Romic – Moynihan Duo, Hedone Records (2017)[30]
  • Letter From an Unknown Woman, Three Romances for Viola, Concerto Grosso No. 1 – Belarusian State Chamber Orchestra, Evgeny Bushkov, Chandos (2019)[31]
  • Youth' Overture, Maslenitsa Overture, Symphony, Op.55 'On the Ruins of an Ancient Fort' – Orchestre de la Francophonie, Jean-Philippe Tremblay, Chandos (2020)[32]
  • Momentum, Kleztory - Chandos (2020)[33]
  • Julia MacLaine – Preludes, Analekta (2022)[34]
  • Ichmouratov: Koncert na altówkę nr 1 / Koncert fortepianowy – London Symphony Orchestra, Airat Ichmouratov conductor, Chandos (2023)[35]

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Nouvelle Generation Orchestra: our conductors. orchestrenouvellegeneration.com. [dostęp 2016-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-19)].
  2. ↑ The Senior Times; CD review Kleztory
  3. ↑ Laval University: faculty of music (in french).mus.ulaval.ca
  4. ↑ When Folklore meets Classic (in French)
  5. ↑ Analekta artist: Muczynski Trio
  6. ↑ VIII International Contemporary Chamber Music Competition , Krakow 2004 (in Polish)
  7. ↑ Airat Ichmouratov. A little nervous...(in French)
  8. ↑ Quebec Symphony Orchestra takes the air this summer (in French)
  9. ↑ Review - I Musici di Montréal presented by the Harriman-Jewell Series
  10. ↑ Musical exchange (in Portuguese). [dostęp 2016-03-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-13)].
  11. ↑ The Philharmonic Society of Lima: 104 AUGUST MONTH ANNIVERSARY (in Spanish). [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  12. ↑ Theatre named after M. Jalil will open the season with premiere of "Turandot" (in Russian)
  13. ↑ Erstklassig besetztes Intermezzo (in German)
  14. ↑ Intermezzo Klezmer Festival in Fürth (in German)
  15. ↑ Classical concerts - Stéphane Tétreault steals the show (in French)
  16. ↑ Doudouk player (in French)
  17. ↑ Last promising week at Lanaudière (in French)
  18. ↑ Having the Final Word Cadenzas and Creativity
  19. ↑ "Wow" at Orford Festival (in French). [dostęp 2016-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)].
  20. ↑ Sofa Kultury na koncercie Orkiestry Amadeus
  21. ↑ 11th season for Concerts at the Bic Islands (In French)
  22. ↑ When Orford announced a bit of Lanaudière (In French)
  23. ↑ A.Ichmouratov showcase
  24. ↑ Barber,Copland ,Britten,Bruch/ Discography , La Primavera, Kazan Chamber Orchestra. [dostęp 2016-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-26)].
  25. ↑ Kleztory releases
  26. ↑ Shostakovich,Weinberg,Ichmouratov
  27. ↑ Le Vent du Nord Symphonique (in French). [dostęp 2016-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-24)].
  28. ↑ discography/ Carte Postale. [dostęp 2016-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-15)].
  29. ↑ Beethoven Violin Concerto with klezmer cadenzas by Ichmouratov. [dostęp 2016-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-24)].
  30. ↑ Romic-Moynihan Duo: Melodies of Nations - oboe and piano. hedonerecords.co.uk. [dostęp 2023-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-06)]. (ang.).
  31. ↑ Letter From an Unknown Woman. chandos.net. [dostęp 2023-10-18]. (ang.).
  32. ↑ Symphony 'On the Ruins of an Ancient Fort. chandos.net. [dostęp 2023-10-18]. (ang.).
  33. ↑ Kleztory – Momentum. chandos.net. [dostęp 2023-10-18]. (ang.).
  34. ↑ Laurence Vittes: Julia MacLaine’s ‘Preludes’ Mixes Bach and Contemporary Cello Works. stringsmagazine.com, 2022-04-04. [dostęp 2023-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-08-29)]. (ang.).
  35. ↑ Ichmouratov: Viola Concerto No. 1/Piano Concerto. chandos.net. [dostęp 2023-10-18]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ajrat_Iszmuratow&oldid=71552197”