Akrobacja lotnicza
 |
Ten artykuł od 2021-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Akrobacja lotnicza – pilotowanie statków powietrznych (samolotów, szybowców, śmigłowców) lub ich grup (akrobacja zespołowa), polegające na wykonywaniu figur. Akrobację lotniczą zalicza się do sportów lotniczych[1].
Figury te, to manewry statku powietrznego dokonywane przy użyciu sterów i ciągu zespołu napędowego zazwyczaj nie stosowane w zwykłych lotach. Następujące po sobie figury akrobacji lotniczej określane są jako wiązanka. Samoloty wyposażane są w wytwornice dymu, dzięki którym pozostawiają w powietrzu ślad dymny utrzymujący się około kilkanaście sekund.
Typy akrobacji edytuj
W zależności od stopnia trudności akrobacja lotnicza dzieli się na normalną (Basic), średnią (Medium), wyższą (Advanced) i wyczynową (Unlimited).
Akrobacja normalna (nazywana również podstawową) to nauka figur takich jak pętla, ranwers, zwrot bojowy, korkociąg, zakręty na wznoszeniu i przeciągnięcia dynamiczne.
Program akrobacji średniej zawiera podstawowe figury wraz z tak zwanymi beczkami i pierwszymi lotami plecowymi. Największy nacisk kładzie się na obroty wokół osi podłużnej oraz wszystkie rodzaje beczek (sterowane, szybkie, wolne). Dochodzą figury łączone (np. Immelman - półpętla i półbeczka) i im podobne.
Akrobacja wyższa to wszystkie figury wykonywane w akrobacji normalnej i średniej, ale w locie odwróconym (plecowym). Występują tam głównie przeciążenia ujemne. Naukę akrobacji wyższej zaczyna się od nauki zakrętów, a następnie figur łączonych. Ten rodzaj akrobacji wykonuje się, używając samolotów takich jak Extra 300, posiadających dużą rezerwę mocy. Do podstawowej i średniej akrobacji można szkolić się na samolotach o mniejszej rezerwie mocy i jednocześnie tańszych, takich jak Zlin 526f.
Najwyższy poziom akrobacji znany jest również jako latanie wyczynowe. Na najwyższym poziomie akrobacji istotne są kąty, piony, a wykonywane figury są ściśle ograniczone czasowo. Kolejne stopnie kwalifikacji pilotów to obniżanie wysokości minimalnej podczas wykonywania akrobacji.
W innym podziale wyróżnia się akrobację klasyczną (występują w niej przeciążenia dodatnie) i odwróconą (występują w niej przeciążenia ujemne).
Akrobacja zespołowa edytuj
Akrobacja lotnicza może być pojedyncza – gdy wykonuje ją jeden samolot lub szybowiec, oraz grupowa – wykonywana przez zespół akrobacji lotniczej.
Do wykonania akrobacji lotniczej zespołowej konieczne jest opanowanie umiejętności akrobacji indywidualnej oraz pilotażu w lotach grupowych odbywających się w ustalonych szykach. Na czele szyku leci tzw. prowadzący.
Podstawowymi szykami w akrobacji lotniczej zespołowej są:
- schody w lewo lub w prawo;
- kolumna;
- ława;
- klin;
- grot;
- kwadrat (lub romb).
Specjalnymi lotami grupowymi są np. układy literowe (napisy).
Przypisy edytuj
- ↑ Jerzy Domański, 1000 słów o samolocie i lotnictwie, Warszawa: Wydawnictwo MON, 1974, s. 17-18
Bibliografia edytuj
- Jerzy Domański, 1000 słów o samolocie i lotnictwie, Warszawa: Wydawnictwo MON, 1974, s. 17-18.
