Albert Costa
Albert Costa Casals (ur. 25 czerwca 1975 w Lleidzie) – hiszpański tenisista, zwycięzca French Open 2002 w grze pojedynczej, brązowy medalista olimpijski w grze podwójnej z Sydney (2000), zdobywca Pucharu Davisa.
| ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
25 czerwca 1975 | |||||||||
| Wzrost |
180 cm | |||||||||
| Gra |
praworęczny, jednoręczny bekhend | |||||||||
| Status profesjonalny |
1993 | |||||||||
| Zakończenie kariery |
2006 | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
12 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
6 (22 lipca 2002) | |||||||||
| Australian Open |
QF (1997) | |||||||||
| Roland Garros |
W (2002) | |||||||||
| Wimbledon |
2R (1996, 1998) | |||||||||
| US Open |
4R (2001) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
1 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
102 (12 stycznia 2004) | |||||||||
| Australian Open |
3R (2005) | |||||||||
| Roland Garros |
1R (2003) | |||||||||
| US Open |
1R (2003) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Na początku kariery używał imienia "Alberto".
Jest żonaty z Cristiną Venturą. Wieloletni związek, z którego ma córki–bliźniaczki Claudię i Almę (ur. w kwietniu 2001 roku), potwierdził ślubem w czerwcu 2002 roku, kilka dni po wielkoszlemowym triumfie na kortach im. Rolanda Garrosa. Świadkiem na ślubie Costy był jego przyjaciel, pokonany przez niego w półfinale French Open Àlex Corretja.
Z Albertem Costą nie jest spokrewniony inny tenisista hiszpański o tym nazwisku, Carlos Costa.
Kariera tenisowa edytuj
Treningi tenisowe rozpoczął w wieku 5 lat. Był czołowym juniorem świata, w 1993 roku wygrywając turniej Orange Bowl oraz będąc w finale French Open.
Jako zawodowy tenisista Costa występował w latach 1993–2006.
W 1995 roku wyeliminował na turnieju French Open byłego mistrza imprezy, Jima Couriera, a z Thomasem Musterem zagrał pięciosetowy mecz. Zrewanżował się Musterowi kilka miesięcy później w finale turnieju w Kitzbühel, gdzie odniósł swoje pierwsze turniejowe zwycięstwo rangi ATP World Tour.
W 1996 roku Costa wygrał kolejne 3 turnieje, był w finale w Monte Carlo (pokonał m.in. Marcelo Ríosa i Andre Agassiego, przegrał z Thomasem Musterem), po raz pierwszy znalazł się w czołowej "dwudziestce" rankingu, a rok zakończył na pozycji nr 13.
W sezonie 1997 Hiszpan dotarł do ćwierćfinału Australian Open (przegrał w 5 setach z późniejszym zwycięzcą Pete'em Samprasem), wygrał turnieje w Barcelonie i Marbelli, przyczynił się do zdobycia przez Hiszpanię Drużynowego Pucharu Świata (pozostał w tej imprezie niepokonany). W kwietniu 1997 osiągnął pozycję nr 9. w rankingu ATP.
W 1998 roku Costa wygrał turnieje w Hamburgu i Kitzbühel, był w finale w Rzymie i Bournemouth. Jako rezerwowy wystąpił w turnieju ATP World Tour World Championships.
W 1999 roku triumfował w zawodach w Estoril, Gstaad i ponownie w Kitzbühel.
W 2000 roku tenisista hiszpański po raz pierwszy od kilku lat nie zdołał wygrać żadnego turnieju, był natomiast w ćwierćfinale French Open (pokonał m.in. Thomasa Enqvista i Lleytona Hewitta, przegrał z Franco Squillarim). Osiągnął także sukcesy jako reprezentant kraju – w parze z Àlexem Corretją zdobył brązowy medal w deblu na igrzyskach olimpijskich w Sydney, a późną jesienią przyczynił się do pierwszego triumfu Hiszpanii w Pucharze Davisa.
Po nieco słabszym sezonie 2001 (finał w Kitzbühel przegrany z Nicolásem Lapenttim i 4 runda US Open) doczekał się wielkiego sukcesu w 2002 roku. Do turnieju French Open nie przystępował jako faworyt, klasyfikowany dopiero na 22. miejscu rankingu światowego. Costa pokonał w drodze do finału m.in. trzykrotnego triumfatora imprezy Gustavo Kuertena, Guillermo Cañasa i w półfinale Àlexa Corretję. W finale okazał się lepszy od Juana Carlosa Ferrero, wygrywając 6:1, 6:0, 4:6, 6:3. Wygrana dała mu awans na najwyższą pozycję w karierze – nr 6. Był także w finałach w Barcelonie (przegrał z Gastónem Gaudio) i Amersfoort (przegrał z Juanem Ignacio Chelą). Po raz drugi w karierze wystąpił w turnieju Tennis Masters Cup, jako trzeci Hiszpan obok Carlosa Moyi i Juana Carlosa Ferrero.
Nie udało mu się obronić tytułu na French Open w 2003 roku. Doszedł wówczas do półfinału, wygrywając 4 z 5 spotkań w 5 setach (m.in. z Radkiem Štěpánkiem, Nicolásem Lapenttim i Tommym Robredo). Odpadł po porażce z Juanem Carlosem Ferrero, który został zwycięzcą całego turnieju. W marcu 2003 roku Costa był także w półfinale imprezy w Miami, gdzie pokonał takich graczy jak Nicolás Massú, Roger Federer i Guillermo Coria, a przegrał z Andre Agassim.
Słabsze sezony 2004 i 2005 sprawiły, że zaczął zastanawiać się nad zakończeniem kariery sportowej. Początkowo zamierzał zakończyć występy jesienią 2005 roku, ostatecznie jednak kontynuował grę do 2006 roku. Podczas sezonu 2005 odniósł zwycięstwo deblowe w Ad-Dausze wspólnie z Rafaelem Nadalem.
Albert Costa jest zawodnikiem praworęcznym, wyróżniającym się klasycznym, jednoręcznym bekhendem. W reprezentacji w Pucharze Davisa debiutował w kwietniu 1996 roku, wygrał 11 meczów, a 8 przegrał. Miał znaczący udział w zdobyciu trofeum w 2000 roku (w 1 rundzie pokonał Davide Sanguinettiego, w ćwierćfinale Jewgienija Kafielnikowa, w półfinale Todda Martina. W finale przegrał z Lleytonem Hewittem, a do meczu z Patrickiem Rafterem nie doszło, ponieważ Hiszpanie zapewnili sobie już prowadzenie 3:1), zabrakło go natomiast w składzie ekipy hiszpańskiej w 2004 roku, kiedy ponownie zdobyła tytuł.
W grudniu 2008 roku objął funkcję kapitana reprezentacji Hiszpanii w Pucharze Davisa, zastępując Emilio Sáncheza.
Finały w turniejach ATP World Tour edytuj
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (12–9) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 26 marca 1995 | Casablanca | Ceglana |  Gilbert Schaller
|
4:6, 2:6 |
| Finalista | 2. | 9 kwietnia 1995 | Estoril | Ceglana | Thomas Muster
|
4:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 6 sierpnia 1995 | Kitzbühel | Ceglana | Thomas Muster
|
4:6, 6:4, 7:6(3), 2:6, 6:4 |
| Finalista | 3. | 18 lutego 1996 | Dubaj | Twarda |  Goran Ivanišević
|
4:6, 3:6 |
| Finalista | 4. | 28 kwietnia 1996 | Monte Carlo | Ceglana | Thomas Muster
|
3:6, 7:5, 6:4, 3:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 2. | 14 lipca 1996 | Gstaad | Ceglana |  Félix Mantilla
|
4:6, 7:6(2), 6:1, 6:0 |
| Zwycięzca | 3. | 11 sierpnia 1996 | San Marino | Ceglana | Félix Mantilla
|
7:6(7), 6:3 |
| Zwycięzca | 4. | 15 września 1996 | Bournemouth | Ceglana |  Marc-Kevin Goellner
|
6:7(4), 6:2, 6:2 |
| Zwycięzca | 5. | 20 kwietnia 1997 | Barcelona | Ceglana | Albert Portas
|
7:5, 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 6. | 14 września 1997 | Walencja | Ceglana | Alberto Berasategui
|
6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 7. | 10 maja 1998 | Hamburg | Ceglana | Àlex Corretja
|
6:2, 6:0, 1:0 krecz |
| Finalista | 5. | 17 maja 1998 | Rzym | Ceglana |  Marcelo Ríos
|
walkower |
| Zwycięzca | 8. | 2 sierpnia 1998 | Kitzbühel | Ceglana |  Andrea Gaudenzi
|
6:2, 1:6, 6:2, 3:6, 6:1 |
| Finalista | 6. | 20 września 1998 | Bournemouth | Ceglana | Félix Mantilla
|
3:6, 5:7 |
| Zwycięzca | 9. | 11 kwietnia 1999 | Estoril | Ceglana |  Todd Martin
|
7:6(4), 2:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 10. | 11 lipca 1999 | Gstaad | Ceglana |  Nicolás Lapentti
|
7:6(4), 6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 11. | 1 sierpnia 1999 | Kitzbühel | Ceglana | Fernando Vicente
|
7:5, 6:2, 6:7(5), 7:6(4) |
| Finalista | 7. | 29 lipca 2001 | Kitzbühel | Ceglana | Nicolás Lapentti
|
6:1, 4:6, 5:7, 5:7 |
| Finalista | 8. | 28 kwietnia 2002 | Barcelona | Ceglana |  Gastón Gaudio
|
4:6, 0:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 12. | 8 czerwca 2002 | French Open, Paryż | Ceglana | Juan Carlos Ferrero
|
6:1, 6:0, 4:6, 6:3 |
| Finalista | 9. | 21 lipca 2002 | Amersfoort | Ceglana | Juan Ignacio Chela
|
1:6, 6:7(4) |
Gra podwójna (1–0) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 8 stycznia 2005 | Ad-Dauha | Twarda | Rafael Nadal
|
 Michaił Jużny Andrei Pavel
|
6:3, 4:6, 6:3 |
Bibliografia edytuj
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-11-22] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-11-22] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-11-22] (ang.).
- Profil na stronie Sports-reference. sports-reference.com. [dostęp 2014-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 lipca 2009)]. (ang.).