Alfred Deller
Alfred Deller (ur. 31 maja 1912 w Margate, zm. 16 lipca 1979 w Bolonii) – angielski śpiewak operowy i dyrygent, popularyzator oraz orędownik powrotu do używania kontratenoru podczas odtwarzania utworów epoki renesansu i baroku. Znany z wykorzystywania rubato.
| Data i miejsce urodzenia |
31 maja 1912 |
|---|---|
| Pochodzenie |
angielskie |
| Data i miejsce śmierci |
16 lipca 1979 |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód |
śpiewak, dyrygent |
| Zespoły | |
| Deller Consort | |
| Odznaczenia | |
| |
Naukę śpiewu rozpoczął w chórze swojej parafii. Po przejściu mutacji głosu, kontynuował śpiewanie w wysokim rejestrze, ostatecznie wykształcając kontratenor. W latach 1940-1947 śpiewał w chórach Katedry Canterbury oraz świętego Pawła w Londynie[1]. W repertuar muzyki świeckiej został wprowadzony przez brytyjskiego kompozytora Michaela Tippetta pod koniec lat 40[2]. Wykonywał głównie utwory kompozytorów okresu elżbietańskiego i restauracji oraz Henry’ego Purcella[3].
W 1950 roku sformował grupę muzyków, która pod nazwą Deller Consort wykonywała muzykę baroku[4]. W 1960 roku występował w roli Oberona w operze Sen nocy letniej Benjamina Brittena. Partia Oberona została skomponowana przez Brittena z myślą o Dellerze[5].
Został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego (klasy Komandor orderu).
Przypisy edytuj
- ↑ Aaron Toll, Alfred Deller, 2012, bs.
- ↑ Heather Wiebe, Britten's Unquiet Pasts: Sound and Memory in Postwar Reconstruction, Cambridge 2012, s.84.
- ↑ Dan Marek, Singing: The First Art, 2007, s. 123
- ↑ Allan Kozinn, The New York Times Essential Library: Classical Music, 2004, s. 19.
- ↑ Richard Miller, Solutions for Singers: Tools for Performers and Teachers, Oxford 2004, s. 154.