Angaur – wyspa położona w zachodniej części Oceanu Spokojnego, należąca do państwa Palau. Stanowi ona jeden z 16 stanów Palau, leży najdalej na południowy zachód w głównej grupie wysp. Stolicą jest wieś Ngeremasch.

Angaur
Ilustracja
Zdjęcie satelitarne wyspy (Landsat 8)
Państwo

 Palau

Akwen

Ocean Spokojny

Archipelag

Karoliny

Powierzchnia

8 km²

Populacja (2012)
• liczba ludności
• gęstość


130
16 os./km²

Położenie na mapie Palau
Mapa konturowa Palau, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Angaur”
Ziemia6°54′N 134°08′E/6,900000 134,133333
Mapa wyspy
Mapa wyspy

Powierzchnia wyspy wynosi 8 km², w 2012 roku zamieszkiwało ją 130 osób, w tym 119 Palauan, prócz tego Filipińczycy i Amerykanie. Wśród mieszkańców w wieku powyżej 10 lat nie występuje analfabetyzm, większość umie się porozumiewać w języku palau i po angielsku, urzędowym językiem wyspy jest również japoński. W porównaniu z rokiem 2005 populacja znacznie spadła, o ponad 59%. Domy na Angaurze są zelektryfikowane, lecz nie mają dostępu do kanalizacji[1].

W tym niewielkim kraju każdy ze stanów ma swoją konstytucję. W konstytucji stanu Angaur, w artykule XII wymienione są trzy języki urzędowe tego stanu: palau, angielski, japoński. Jest to jedyny przypadek na świecie, gdzie w ustawie zasadniczej wymieniono język japoński jako urzędowy, a nie ma tego nawet w Japonii. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Japonii w „wizytówce” Palau wymienia jedynie języki: palau i angielski[2][3].

Nauczanie języka japońskiego w Palau rozpoczęło się w 1914 r., gdy Japończycy przejęli wyspy. W przeciwieństwie do Japończyków ani Hiszpanie, ani Niemcy nie stworzyli kompleksowego systemu szkolnego dla mieszkańców, chociaż misjonarze założyli kilka szkół. Edukacja w języku japońskim trwała do końca II wojny światowej[3].

Galeria edytuj


Przypisy edytuj

  1. 2013 Statistical Yearbook. Republic of Palau. Bureau of Budget and Planning. Ministry of Finance. [dostęp 2015-09-11].
  2. パラオ共和国(Republic of Palau) 基礎データ. Ministry of Foreign Affairs of Japan, 2022. [dostęp 2022-11-10]. (jap.).
  3. a b Daniel Long, Keisuke Imamura: The Japanese Language in Palau. National Institute for Japanese Language and Linguistics, 2013. [dostęp 2022-11-10]. (ang.).