Antigua – wyspa położona na Karaibach, w archipelagu Małych Antyli, należąca do Wysp Nawietrznych. Wchodzi w skład państwa Antigua i Barbuda[2]. Zajmuje powierzchnię 280 km²[1]. Na wyspie położona jest stolica kraju, Saint John’s[2].

Antigua
Ilustracja
Zdjęcie satelitarne
Kontynent

Ameryka Północna

Państwo

 Antigua i Barbuda

Akwen

Ocean Atlantycki

Archipelag

Małe Antyle:
Wyspy Nawietrzne

Powierzchnia

280[1] km²

Populacja (2011)
• liczba ludności
• gęstość


80 161
285,2 os./km²

Położenie na mapie Antigui i Barbudy
Mapa konturowa Antigui i Barbudy, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Antigua”
Ziemia17°05′N 61°48′W/17,083333 -61,800000
Mapa wyspy

Etymologia edytuj

Słowo antiguo pochodzi z języka hiszpańskiego i oznacza starożytny lub stary. Odkrywca wyspy, Krzysztof Kolumb, nadał jej nazwę od kościoła Santa Maria la Antigua w Sewilli[1].

Geografia edytuj

Antigua jest największą wyspą wchodzącą w skład państwa Antigua i Barbuda. Antigua leży na południe od Barbudy, drugiej głównej wyspy państwa[2].

Administracyjnie wyspa Antigua podzielona jest na 6 okręgów, zwanych tradycyjnie parafiami (ang. parish). Są to Saint George, Saint John, Saint Mary, Saint Paul, Saint Peter oraz Saint Philip[1].

 
Wybrzeże Antigui w pobliżu miasta Saint John’s

Teren głównie nizinny, wapienny bądź koralowy, z niewielkimi wyższymi obszarami pochodzenia wulkanicznego. Liczne plaże piaszczyste, palmy oraz pola, na których uprawia się ananasy i bawełnę. Najwyższym punktem wyspy jest wzniesienie Mount Obama (do 4 sierpnia 2009 roku – Boggy Peak) o wysokości 402 m n.p.m.

Wybrane miasta wyspy: Bendals, Cedar Grove, Clare Hill, Crosbies, Liberta, Potters Village.

Historia edytuj

Pierwsze osady na wyspie zostały założone przez Sibonejów około 2400 roku p.n.e., a wykonane przez nich kamienne narzędzia zostały znalezione w dziesiątkach miejsc na wyspie. W latach 35–1100 n.e. wyspy zostały zasiedlone przez rolnicze plemię Arawaków, a następnie przez agresywnych Karaibów, którzy opanowali całe Karaiby. Wyspę odkrył w 1493 roku Krzysztof Kolumb podczas jego drugiej wyprawy do Ameryki. Nadał jej nazwę związaną z kościołem Santa Maria la Antigua w Sewilli. Hiszpańskie osadnictwo nie trwało jednak dłużej niż 100 lat, głównie z powodu niedostatku wody pitnej oraz oporu ze strony Karaibów. Dopiero w 1632 roku na wyspie z sukcesem osiedlili się Anglicy, którzy przybyli z Saint Kitts. W 1684 roku na wyspę przybył Christopher Codrington, który rozpoczął zakładanie plantacji trzciny cukrowej na Antigui. W 1967 roku wyspa, wraz z Barbudą i Redondą uzyskały częściową autonomię jako państwo stowarzyszone z Wielką Brytanią, a w 1981 roku uzyskały pełną niezależność ogłaszając niepodległość kraju nazwanego Antigua i Barbuda[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e Antigua and Barbuda. The World Factbook. [dostęp 2015-10-24]. (ang.).
  2. a b c Nowy Atlas Świata. Warszawa: GeoCenter, 1998, s. 200. ISBN 83-87221-12-0. (pol.).